Μικρά

Πιάσε του κόσμου τις πληγές......
Να δείς χαρά Θανάτου..........(Vg Gv)
Όλα στο τίποτα........
και στό κενό γυρεύγεις......(Vg Gv)
22/8/2012


Χυμένη είναι η ζωή ......
σε στράτες του Θανάτου......
Κι εσύ γυρεύεις Χαραυγή.......
Ποτήρι άδειου πάτου.......
16/8/2012 (Vg Gv)

Κούρνιαξε πιά.........
Της Παναγιάς η αγάπη.......
Πόσους να σώσει από 'μάς.......
Πού τόσο είμαστε μεγάλοι......
Μες της ανυπαρξίας μας............
τον μαύρο ορυμαγδό..........
(Vg Gv), 16/8/2012



Ακυρώνεις στιγμές......
Της Παναγιάς ζητάς το δάκρυ........
Σ' αχνού Φωτός είσαι τα σπάργανα......
Κοιτάς να αναγεννηθείς στο σκότος........
Τόσες γιορτές τριγύρω σου...........
κι εσύ ζητάς για να σωθείς........
σε ό,τι καθυβρίζεις.......
Και πάντα είν' η Παναγιά εκεί........
δικές σου να θυμίζει ενοχές......
Και λέγ' εσύ πως δεν τις βλέπεις.......
15/6/2012 (Vg Gv)

Ραγίζουν.....
στης ψυχής σου το πεντάγραμμο......
οι νότες της χαράς......
Σφυροκοπούν.......
στων δρόμων σου τις διαδρομές.......
τα ψεύδη της συνήθειας......

Κι ορθώνονται ......
βουβά κι ακίνητα.........
από του τάφου σου .......
τα μαύρα τα ραγίσματα.......
'κείνα τα μαύρα της ψυχής......
Τα δακρυσμένα λόγια..........
14/8/2012  (Vg Gv)



Ν' ανάψεις Φώς.......
Το σκότος να διαβεί........
Αλήθεια.... Ψέμα......
Όλα είν' μαζί.......
Λιακάδα μα και αστραπή..........
Χαρά και δάκρυ.......
είν' εκεί......
Και το χαμόγελο και η πληγή.......
Το σκότος και η Χαραυγή........
Ο Θάνατος και η ζωή.......
Κι εσύ στου τέλους σου την απαρχή.......
Τραγούδια στήνεις του λυγμού........
Να χαίρονται τα μοιρολόγια........
11/8/2012 (Vg Gv)

Τόση γύμνια......
ανεπιτήδευτα ντυμένη όλη........
στα σπάργανα χαράς ανάπηρης......
Τόση υποκρισία...........
ανάγλυφα ζωγραφισμένη .......
σε ψευδεπίγραφα ένοχων λυτρωτών......

Κι εσύ μιλάς........
γι' ανατροπές των άθλιων καιρών.......
Λες και δεν ήσουνα κι εσύ.........
κομμάτι της απάτης............
10/8/2012(Vg Gv)

Κρύβεσαι στο παράπονο......
Λαμποκοπά το γέλιο......
Στης ζήσης το παράφωνο......
όρθωσες το θεμέλιο.......

Ανέμους πάλεψες πολλούς......
μα δε μιλεί η λαλιά σου.......
Κούρνιαξες μες στους πονηρούς.......
στον πάτο η αφεντιά σου......
Κι είδες ψευτιά κι άλλα πολλά......
Δε σήκωσες παντιέρα.......
Κι ήρθ' ένας Ήλιος ξαφνικά......
στου φεγγαριού τη ξέρα.......
Σηκώθηκες μα 'ταν πολλές .....
των ενοχών οι σφαίρες.......
τώρα γυρεύεις ομορφιές.......
μα ο Χάρος έχει βέρες.........(Vg Gv), 9/8/12

Άλλη μιά μέρα πέρασε.......
μα θάρθει πάλι η άλλη.......
ο πόνος μας εκέρασε......
μα 'χουν τα δάκρυα κάλλη.......(Vg Gv), 9/8/12


Τόση αλήθεια......
σ' ωκεανών το ψεύδος πνιγμένη.....
Κι εσύ μου λές .....
Κράτα γερά......
μήπως και ξημερώσει.........
ο 'Ηλιος σ' όλο τον ντουνιά.......(Vg Gv), 8/8/12


Ένα βελούδο η ζωή σου.......
κι εσύ νομίζεις πως κρατάς .........
τα μυστικά του κόσμου.....
Ποιό όμως ψέμα φύλαγες.......
σφιχτά αγκαλιασμένο..........
κι ήρθε μιά μαύρη Χαραυγή........
να λάμψει η αλήθεια........
Αυτή που χρόνια κούρνιαζε........
στα κάλπικά σου στήθια.......(Vg Gv), 3/8/12


Χάϊδεψε μού 'παν το μετάξι.....
κι ύστερ' αυτό με χάραξε......
Με αίμα έμαθε να ζεί......
Καλά κρυμμένο.......
σε πρόσωπο αλήθειας.........
που τόσο ψέμα μαρτυρούσε........(Vg Gv), 2/8/12

Πόνος αστράφτει στον ντουνιά.....
μα 'σύ σιγοκοιμάσαι......
κι είναι τα χέρια του φονιά......
και τα κρατάς σιμά σου.....
...

Ποιά μέρα θάρθει του χαμού.....
που σαν κερί θα σβήσεις.....
Θάνατος θάν' του λυτρωμού......
το ψέμα σου ν' αφήσεις.......
Πλέξε του Χάρου ομορφιές.....
μη τύχει και πονέσεις......
Ξέχνα της ζήσης τις ψευτιές......
στόν Ουρανό να δέσεις......(Vg Gv), 1/8/12


Ποιάς νότας είσαι......
το βάναυσο παράπονο......
κι αγκομαχείς στα μέσα σου.....
φωνές να βρείς του λυτρωμού.......
Όρθωσε αγνάντι στη ψευτιά.........
καμβάδες της αλήθειας......
Να ματωθείς γιά να σωθείς.......
χίλιες χαρές να νοιώσεις......(Vg Gv), 15/7/12

Ακροβατείς σε λόγων ψεύτικα τερτίπια......
και μιά ανάσα μέσα σου ......
αιώνες τώρα αιμορραγεί.......
Ποτέ σου δεν την κοίταξες.......
Νόμιζες πάντα θα περνά.........
του λίγου σου ο ίσκιος.......

Μία ζωή ψεδαίσθηση υπέθαλπες εντός σου.....
Τα κύμβαλα βοούν των ενοχών σου......
Μα πάντα έκρυβες καλά......
του λίγου σου την Χαραυγή........
Λες και δεν θά 'ρχοταν ποτέ......
η ώρα του φευγιού σου.....(Vg Gv), 15/7/12


Ποιές ορυμαγδού είμαστε κραυγές θλιβές......
Ποιάς ερήμου τ' άνυδρο που ψυχομαχά τοπίο.......
Ποιάς σιωπής ο κρότος εντός μας δρασκελά.....
Ποιού φωτοστέφανου είμαστε η θάμπουσα πληγή.......
Ποιός πόνος είμαστε της τελευταίας γουλιάς..........
σε ποτό που μόνο κόστος υπονοούσε.....
Δάκρυ ολόρθο μέσα μας......
χορούς στήνει χαμού........
Λες κι είναι μέγα δώρο της ζωής.......
'κείνος ο Θάνατος ο λυτρωτής.........(Vg Gv),14/7/12