ΤΗΣ ΛΗΣΜΟΣΥΝΗΣ ΠΑΓΩΝΙΑ

'' Κανένας χρόνος δεν μπορεί την ατσαλένια αγάπη να οξειδώσει ''
 ( Vg Gv )

ΤΗΣ ΛΗΣΜΟΣΥΝΗΣ ΠΑΓΩΝΙΑ

Και ξάφνου
νιώθεις ήττας γεύση
οι λέξεις έκπτωτες φυλλορροούν
θρηνούν φωτογραφίες
σε δράμα αποκαθήλωσης
οι θύμησες ακροπατούν
σαν λαβωμένα αγρίμια
χαρές αλλοτινές στενάζουν
στη σιγαλιά απωθημένες
αδύναμες ν' αναρριπίσουν
φως ποθεινό τρεμάμενο
μπλάβισε η πορφυρή αγάπη
σε κήπο εγκατάλειψης
λουλούδι έρμο μαραμένο
με αγκάθια μόνο στολισμένο
αργά ψυχορραγεί
γοούν αηδόνια στα κρυφά
για όλα εκείνα τα παλιά
που τώρα κλειδωθήκανε
σ' ερμάρια του πόνου


Ανάλαφρα χάθηκες πια
σε πέρατα ξεριζωμού
σαν σύννεφο πλανιέσαι
σ' αλαργεμένα πλάτη
δραπέτευσες και τ' όνειρο
έγινε εφιάλτης
τάφο λειαίνεις για το χθες
ανάθεμα ζυμώνεις
σ' όμορφες γειτονιές γυρνάς
μεστά χαμόγελα φοράς
πως δεν γνωρίζεις διαλαλάς
κι όλα κυλάνε ζηλευτά
τα ''θέλω'' καταλάγιασαν
σ' απάνεμο λιμάνι
ποιός να 'ξερε τι λαχταρούν
πότε θα ξαναπλεύσουν
τώρα βουλιάζουν οι σιωπές
στα χέρια της ορφάνιας
ήλιου ζητάνε αγκαλιά
πληγές να επουλώσουν

Έξω λυσσομανά της λησμοσύνης παγωνιά και η απουσία βρόγχος πνιγηρός
βαθιά στο βλέμμα ριζωμένος ο λυγμός κι ένα ''γιατί'' υνί ξεσχίζει σωθικά

31 / 10 / 2014
( Vg Gv )

ΛΑΛΕΟΥΣΑ ΣΙΩΠΗ

'' Μη λησμονάς πως η ζωή πλέκει αδιάκοπα ηχώ
ό,τι χαρίζεις θα το βρεις σ' αντίλαλο αντικρυστό ''
  ( Vg Gv )

ΛΑΛΕΟΥΣΑ ΣΙΩΠΗ


Στη πέρα μπάντα του μυαλού
λόγους κρατάς θαμμένους
φυλάγεσαι από παντού
βορά μη γίνεις μένους
κάτι σε σφάλισε μακριά
με τρόμο συλλογάσαι
ελίσσεσαι μες τα θολά
τον ίσκιο σου φοβάσαι

Ν' ανθίσει θέλεις λησμονιά
πριν πετεινός λαλήσει
τραβάς στα ''λάθη'' μολυβιά
σιωπάς σαν κυπαρίσσι
στα βάθη σου φεγγοβολούν
παράσημα δειλίας
οι ανασαιμιές μοιρολατρούν
σε ρείθρα ''ελευθερίας''

Λύγισες κάτω απ' τη ψευτιά
του γκρίζου ουρανού σου
λαχτάρες λάβωσες ψυχρά
στα διάσελα του νου σου
τώρα περίοπτη σιωπή
στις ρούγες αρμενίζεις
το παρελθόν τάφου σιωπή
με λήθη το ραντίζεις


Μη χάνεσαι στα μουλωχτά με μάτια μουσκεμένα
κάπου μια άδολη καρδιά προσεύχεται για σένα
γιατί την χάραξες αδρά μ' αγάπης το φιρμάνι
κι αν χείλη έχεις σφαλιστά δεν σβήνει το μελάνι

29/ 10 / 2014
( Vg Gv )
 

ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΜΕΡΑΚΛΗ

'' Όσα χαμόγελα κι αν έχεις να απλώσεις
στης εγκατάλειψης τη λάμα θα ματώσεις''
   ( Vg Gv )

ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΜΕΡΑΚΛΗ


Το μερακλή μη τον μετράς
στις πίστες που χορεύει
αλλά σε λαίλαπες φωτιάς
σαν θύμησες παλεύει
εκεί π' αστράφτουν με ορμή
του χθες οι καταιγίδες
με μια ψυχή να αιμορραγεί
σε πόνων ναυαρχίδες
χαμόγελο ζωγραφιστό
αδρό στα χείλη πάλλει
μα δάκρυ άγιο φυλαχτό
στα θέμελά του θάλλει
λαιμού καδένα η μοναξιά
στις στράτες που σαλεύει
μες το δισάκι η πεθυμιά
κρυφά την κανακεύει


Αγάπη άχραντη σκορπά
άδολη καλοσύνη
θάλπους απλώνει αγκαλιά
ζώντας μες την οδύνη
την κορακένια μοίρα του
άλαλος νταγιαντίζει
αλάβαστρο η αλμύρα του
στάχτες αναρριπίζει
νύχτες αδιάβατες πικρές
του φεγγαριού παρλάρει
χάδι να νιώσει από σκιές
στου ονείρου το δοξάρι


Και σαν σκιρτά ο έρωτας ριγά συγκλονισμένος
τ' απέθαντα γλυκά φιλιά θρηνεί ξεριζωμένος
φλέγεται και αναπολεί στης αρνησιάς τις ρούγες
της μαχαιριάς η οιμωγή λέξεις δονεί κακούργες

26 / 10 / 2014
( Vg Gv )
 

ΛΗΓΜΕΝΑ ΛΟΓΙΑ

Όσο η κοινωνία ,ταμπουρωμένη σε κάστρα ψευτοηθικής ,
εξαπολύει μύδρους σε ό,τι δίχως την συγκατάθεσή της δρα,
τόσο η ζωή θα οξειδώνεται σε κενοτάφια ονείρων.
( Vg Gv )

Και ας μη λησμονάμε πως :
'' Η ηθική είναι το ισχυρότερο όπλο στα χέρια των ανήθικων''
 ( Vg Gv )


ΛΗΓΜΕΝΑ ΛΟΓΙΑ


Που να σε κρύψω στεναγμέ
βόλι να μη σε πλήξει
κι εσένα δόλιε μου καημέ
μοίρας μου άγια θλίψη
Λαίλαπες μένη αντηχούν
νόμοι φαιδροί δικάζουν
ξύλινες γλώσσες αλυχτούν
οι πεθυμιές σφαδάζουν
Εγκλωβισμένα τα φιλιά
σε διδαχές που τρίζουν
σ' εδώλια πάλλει η καρδιά
ανασαιμιές ραγίζουν
Στρεβλώσεις αναδύονται
για ηθική μιλάνε
εισαγγελείς ωρύονται
άτια που χλιμιντράνε
Λιθοβολάνε με ορμή
δήμιους αντιγράφουν
κρεμάλες στήνουν στη γραμμή
θανάτους υπογράφουν


Αφιονισμένοι σε κλουβί
των ''πρέπει'' υπηρέτες
κορώνα τους έχουν το ''μη''
των φόβων τους ικέτες
Σώμα λαβώνουν και ψυχή
ακάνθινα στεφάνια
οι παρωπίδες αφορμή
στο χώμα η περηφάνια
Το γέλιο τους εικονικό
θάλπει υποκρισία
κατηγορώ σαν ουρλιαχτό
στα χείλη θυμηδία
Ό,τι αρνείται τις γραφές
μίασμα το βαπτίζουν
εντεταλμένες ενοχές
πόθους διαμελίζουν
Κι ο έρωτας μες το κορμί
βουβός και μαραμένος
στα στεγανά ψυχορραγεί
θυσίες στολισμένος


Έτσι κυλάει η ζωή σ' ανήλιαγα υπόγεια
βρίθουν σαθροί μηρυκασμοί κροτούν ληγμένα λόγια.

18 / 10 / 2014
( Vg Gv )
 

ΧΑΜΟΓΕΛΑ ΜΠΑΞΕΔΩΝ

Χρέος του δάσκαλου δεν είναι μόνο η άπλετη διάχυση γνώσεων εν είδει ρουτίνας , μα κυρίως η ιχνηλασία διαυγών οριζόντων με αντανακλαστικά αγάπης.
( Vg Gv )

ΧΑΜΟΓΕΛΑ ΜΠΑΞΕΔΩΝ
(ΣΤΟΥ ΔΑΣΚΑΛΟΥ ΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ)


Χρόνια ολάκερα τώρα
σε περβόλια σεργιανίζω
με ανεμελιά σπαρμένα
μέσα σε νιότης θριαμβικούς ήχους
εξίσωση πολυμεταβλητή
η κάθε δρασκελιά μου
που λύση καρτερά ευθύνης
σε αργαλειό αγάπης υφασμένη
βλαστάρια γύρω μου ευάλωτα
μ' ελπίδες στολισμένα
χορεύουν ξέφρενα σ' αυλές
ρυθμούς αλέγρους
ανέγγιχτα από φθορές ιλίγγων
αλάργο απ' τη μιζέρια
ξέμπλεκες χαίτες τα όνειρα τους
χρυσίζουσες ανατολές
σ' ανέμους κυματίζουν
ολημερίς ανάλαφρα καλπάζουν
μ' ανασαιμιές αμέριμνες
σαν πήγασοι ατίθασοι
δίχως τριγμούς πετάλων
και τα γλυκά χαμόγελα ευωδούν
μπουμπούκια πενταστόλιστα
σε πρόσωπα αρυτίδωτα στιλπνά
χωρίς σκιές από επελάσεις χρόνων


Πως να γητέψω αλάθητα
τόση ορμή αθώα
πηγαία αναβλύζουσα
από παιδιών αλέκιαστες ψυχές
πως να προβάλλω τη πειθώ
σε τρυφερές αμάλαγες καρδιές
πριν άτσαλα τσαλακωθούν
σε βέβηλες αρένες
απλώνοντας μ' ενάργεια
νόρμες σοφίας επιβλητικής
σε στυλοβάτες εθισμένης
αρμών σεσημασμένων
που ανατροπές υπονοούν


Διψά γι' αγάπη και καλογνωμιά τούτος ο βλαστερός μπαξές,
ν' ανθίζει η λάμπουσα ευμορφιά του σ' όλες τις εποχές.
14 / 10 / 2014
( Vg Gv )
 

ΛΑΒΩΜΑΤΙΑ ΑΓΑΠΗΣ

''Σαν θες γι' αγάπη να μιλάς μη τη βιάζεις άκαρδα
στης λήθης τα οδυνηρά σεντόνια.''
 (Vg Gv )

ΛΑΒΩΜΑΤΙΑ ΑΓΑΠΗΣ


Στη κόλαση αναχωρητής
σ' αγκάθια απουσίας
αναριγούν συθέμελα
ουλές μελαγχολίας
ανασαιμιές σαν ωρυγές
στης φυλακής το θόλο
σταλάζουν οι θωριές ''γιατί''
ντυμένες πόνου σόλο
ξεριζωμένες οι χαρές
κατάδικες σαλεύουν
ναυαγισμένες ομορφιές
πέρατα αγναντεύουν
φιλιά που λησμονήθηκαν
στο σώμα καρφωμένα
χαμόγελα αγαλμάτινα
με τρόμο φασκιωμένα
και στοιχειωμένες αγκαλιές
στου χρόνου το αμπάρι
γλαδιόλες δεν ανθίζουν πια
λύρα χωρίς δοξάρι


Που να κουρνιάσω αθώρητος
σύγκορμος να πλαντάξω
να γείρω το κουφάρι μου
όνειρα να αδράξω
και μια ψυχή κατάδικη
χαροκαμένη αλάνα
που τσαλακώθηκε νωρίς
σ' άδικης μοίρας πλάνα
ποιό βράχο νά 'βρω να σταθώ
γλυκά να μ'αγκαλιάσει
σαν λαλητής ν' ακροφυσώ
κλαρίνο να πλαντάξει
μνήμης σαράκι μη χτυπά
σήμαντρα της οδύνης
μη ξεσπαθώνει η μοναξιά
με ιαχές της δίνης
να 'χω γαλήνη οδηγό
στην ύστατή μου ώρα
σπαράγματα να λειτουργώ
στου μισεμού τη μπόρα


Της άρνης ο αλαλαγμός το ''σ' αγαπώ'' ματώνει
μασάτι αψύ ο χωρισμός λάβα που βράχο λιώνει
άνυδρα χείλη ορφανά ψελλίζουν μοιρολόγια
το ''αχ'' η νότα που σκιρτά στου μόνου τ' αναλόγια

08 / 10 / 2014
( Vg Gv )

ΔΟΛΩΝ ΗΧΩ

''Χάσκουν αγιάτρευτες πληγές από υποκρισίας λεκτικές ριπές
σ' αυτό τον κάλπικο ντουνιά που δέρματα αδιάκοπα αλλάζει''
       ( Vg Gv )

ΔΟΛΩΝ ΗΧΩ


Σεργιάνι
βγαίνει ο λόγος
ολόπλουμος φανταχτερός
παραληρεί
με ψεύδη απαυγασμένα
πίσω από δόντια λαξευτά
θάλπει
υποκρισίες φλογερές
ψυχών οξειδωμένων
κοχλάζει
άρδην μουλωχτά
της λάβας του η πικρίλα
έρπει
χαμογελώντας στη σκιά
έχιδνα ιοβόλα
σκορπά
αρώματα μεθυστικά
μελίρρυτος ιππότης
θροΐζει
δέντρων φυλλωσιές
στις παρυφές της θλίψης
αγρεύει
σε λημέρια αισθαντικά
χαρές ν' αποπλανήσει


Πώς να διαβώ στις γειτονιές που ελλοχεύει η σήψη
σκουτιά μοστράρει φωτεινά καλλίλογα τυρβάζει
πού να φυλάξω το παιδί βόλι να μη τ' αγγίξει
από το όπλο του φονιά που οχληρά καγχάζει
κραδαίνοντας ξεδιάντροπα ''λέξεις'' γητεύτρες πλάνες

04 / 10 / 2014
( Vg Gv )
 

ΤΕΛΟΥΣ ΣΥΡΙΓΜΑΤΑ

''Πως να ριζώσει η αλήθεια σε χώματα με ψεύδη ποτισμένα''
  ( Vg Gv )

ΤΕΛΟΥΣ ΣΥΡΙΓΜΑΤΑ


Σε συνεπαίρναν
ψεύδη καλλίπυγα
στις λεωφόρους της ζωής
ξεσάλωνες
σε σήψης ατραπούς
φορούσες
τη φθορά καδένα
αρνιόσουν
μετάληψη αλήθειας
βίαζες
κάθε ανατολής χαρά
τελμάτωνες
σ' ανήλιαστα λημέρια
καραδοκούσες
σε βουές πανηγυριών
στραγγάλιζες
αμάλαγες ανάσες
σακάτευες
λευκή ονείρων στίλβη
αγάπησες
το απύθμενα ρηχό
υπέγραψες
άδικες καταδίκες


Τώρα
τραυματισμένος σέρνεσαι μπροστά στις Ερινύες
απολογείσαι έντρομος ζητώντας οικτιρμούς
μ' αυτές κραδαίνουν τα σφυριά στο κέλυφος που ζούσες
μένη συρίζουν έξαλλες στης δίκης τα εδώλια.

02 / 10 / 2014
( Vg Gv )