Από αλάργο σάλευε άγνωρη σιλουέτα...
Χωλαίνοντας δρασκέλιζε στο βλέφαρο του δρόμου
Ρούχα φορούσε παρδαλά σκόρπια λειψά ρετάλια
Ρακένδυτη πλανιότανε με ζαλωμένη πλάτη
Μαλλιά ολόξανθα νερά πλεξούδες καμωμένα
Σούμπιτος τρόμος φώλευε στο μπλαβισμένο βλέμμα
Ποιος ξέρει τι αντάμωσε χαμπέρια ποια θα φέρει
Πούθε η σκούφια της κρατά ποιο είν' το ριζιμιό της
Άραγε να ξεστράτισε σ' ανταριασμένους τόπους ;
Μήπως την ξεγελάσανε ύπουλα νιτερέσα ;
Ε διαβατάρα κοπελιά πως λένε τ' όνομά σου ;
Ποιου Αίολου η προσταγή σε φέρνει κατά 'δώθε ;
Για λίγο κοντοστέκεται βουρκώνει η θωριά της
Παίρνει βαθιά ανασαιμιά κι ασθμαίνοντας ψελλίζει
Πικρολαλούσε ρυθμικά μοιρολογιών κορώνες
Λόγια πεντάτονης χροιάς που λένε λαλητάδες
Άνοιξη με βαφτίσανε στο κούτελο του χρόνου
Το κύλισμα των εποχών μ' άδραξε απ' την παλάμη
Για μήνες τρεις κεντολογώ στον αργαλειό πλουμίδια
Να 'χει η στεριά πεντάμορφο κρουσσάτο πανωφόρι
Μη πλανευτείτε μολυβιών που ζώνουν το κορμί μου
Χλώμιασε η χλαμύδα μου σε πνιγηρά ντουμάνια
Δεν με λερώσαν λασπουριές του βροχερού χειμώνα
Αλλοπαρμένη έτρεχα μέχρι ν' ανταμωθούμε
Σκυλιά πολέμου ούρλιαζαν λάφυρα καρτερούσαν
Μέρες θαλοσσοδάρθηκα σε βάρκες λαιμητόμους
Βουρκώναν οι περαταριές θρηνούσανε γλαρόνια
Είδα κουφάρια ανθρώπινα σε βράχια φωλεμένα
Ολούθε βολοδέρνανε σκαριά σμπαραλιασμένα
Ύστερα αναρριχήθηκα σε αιχμηρά χαράκια
Φαράγγια με διπλώνανε πλάγιαζα σε λαγκάδια
Μα τώρα σας αντάμωσα ρούπι πια δεν γλιστράω
Σύντροφος θά 'μαι αρωγός για τους κατατρεγμένους
Στον κόρφο μου κρατώ σφιχτά μαλαματένιους σπόρους
Δώρο τους φέρνω στα παιδιά που 'ναι ξεριζωμένα
Μη κλαίνε μη ξυλιάζουνε στης προσφυγιάς τις στράτες
Θα τους φυτέψω τρυφερά όπως φιλά η Μάνα
Αγάπης είναι φυλαχτά ''ΕΛΠΙΔΕΣ'' τους φωνάζουν
Γιατρεύουν χαίνουσες ουλές ξορκίζουνε το άλγος
Στολίζουνε περβολαριές όνειρα να καρπίσουν
Χαμόγελα να απλωθούν σ' άπλερα χείλη μαύρα
Που δικαστήκανε νωρίς από ανθρώπων έργα
Τ' ακούς Ευρώπη κυνική άκαρδη πριγκιπέσσα
Πιλάτου Πόντιου μορφή ανάλγητη μπαμπέσα
Πολιτισμού είσαι πληγή της αμαρτίας τιάρα
Άνθρωποι σέρνονται στη Γη μα 'συ σφαλίζεις μπάρα
Βέρος του δόλου ιδαλγός σε ίντριγκες λουφάζεις
Το πρόσωπό σου τιμωρός λαούς σφοδρά δικάζεις
06 / 03 / 2016
( Vg Gv )
