Πες μου

'' Το μέλλον δεν βλασταίνει σε χώματα ανήλιαστα κι απότιστα ''
( Vg Gv )

Πες μου
ποιοι φόβοι
σε τυλίξανε νωρίς
κι έγινε κρότος
η σιωπή σου
ακούω
θρήνων ποδοβολητά
ειρμούς αφηνιασμένους
βλέπω
την άγια σου θωριά
πρώϊμα ραγισμένη
νιώθω
το ρίγος να κυλά
σε άπλερες φτερούγες
ψαύω
χαμπέρια στεναγμών
μαρμαρυγές της ήττας
γεύομαι
ξύδι και χολή
σαν θλίβεται η λαλιά σου
μυρίζω
αιθάλες θαλλερές
στο μελανό σου μέλλον
παγώνω
σαν τα χείλη σου
χίλια ''γιατί'' ψελλίζουν


Κι εγώ που τόσο αγάπησα το γέλιο των παιδιών
δεν αξιώθηκα να 'ρθώ δάκρυ σου μη κυλήσει
είναι που ζούσα ατάραχος σε κάλπικα τοπία

29 / 09 / 2014
(Vg Gv )
 

ΛΕΞΕΙΣ ΟΧΕΝΤΡΕΣ

'' Στης πίκρας τους κλυδωνισμούς η νοστιμιά θεριεύει ''
 ( Vg Gv )



ΛΕΞΕΙΣ ΟΧΕΝΤΡΕΣ

Άδραξα αλήθειας γογγυτό
στη καταχνιά του σκότους
κι είδα αγάπες ληστρικές
έρωτες μαδημένους
χαμόγελα υποδοχών
χαρές φτιασιδωμένες
αμάραντες υπεκφυγές
ντελίρια φθαρμένα
τάματα ανεκπλήρωτα
σ' άγια ειλητάρια
ιδέες πενταστόλιστες
πισθάγκωνα δεμένες
και τα πεντάρφανα φιλιά
σε ρούγες λησμοσύνης


Πώς θες ν' ανθίσει η ομορφιά σε λέξεων βιτρίνες
που μάθανε να θορυβούν πλανεύτρες σαν σειρήνες
Τα ψεύδη οχέντρες κολοβές συρίζουν μεθυσμένα

26 / 09 / 2014
( Vg Gv )
 

ΤΕΛΟΥΣ ΔΕΙΝΟΙ ΤΡΙΓΜΟΙ

'' Κι αν είναι οι στράτες σου σαθρές αγκάθια που χαράζουν
να 'χεις ψυχής απαντοχές σε τέλματα που βράζουν
μα η εγκατάλειψη γυαλί σαν ήλος σε καρφώνει
πόσο ν' αντέξει μια ζωή το ψέμα που σκοτώνει'' 
  ( Vg Gv )

ΤΕΛΟΥΣ ΔΕΙΝΟΙ ΤΡΙΓΜΟΙ


Σαν νότα που ξεστράτισε
από το ''σι'' στο ''ντο''
κι έγινε φάλτσο η χαρά
στον κήπο της αγάπης
σαν πλοίο που γαντζώθηκε
σε ύφαλων παγίδες
και σαν βαγόνι που βογκά
σ' οξειδωμένες ράγες


είναι οι ώρες οι θλιβές στης μοναξιάς τις στράτες
εκεί που κράζει το ''γιατί'' κι η μαχαιριά στις πλάτες


Ντύνεται πόνο η ψυχή
δρολάπια τη μαστίζουν
στις Συμπληγάδες του καημού
ασπαίρουν οι ανάσες
βαλαντωμένη η θωριά
σαλεύει σε θαμπάδες
αναδιφώντας πελιδνές
σελίδες νοτισμένες
μήπως και νιώσει θαλπωρή
σε μυρωμένες λέξεις


εκεί που χάραξες αδρά με τρέμουλο στο χέρι
''θα σ' αγαπώ αιώνια της ζήσης μου λημέρι''
κι έγινε αντάρα η σιωπή αλαλαγμοί ομάδι
τέλους σιμώσαν κραδασμοί δρεπανηφόρο χάδι
σβήσανε τ' άστρα τ' ουρανού πορφύρεψε η σελήνη
για το στιλέτο που κρατώ ποιός παίρνει την ευθύνη

23 / 09 / 2014
( Vg Gv )
 

ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ

Απ΄ τα μπαλκόνια μου
αλαργινά θωρώντας
μαύρος καπνός σαν μάμπα
ορίζοντες λογχίζει
λες και μηνύματα είναι
Σαμάνων εν εκστάσει
τοπίο αδιάσειστα θολό
δεν είναι οι συνθήκες του καιρού
το κρύσταλλο στα μάτια ο ένοχος
που 'γινε νερό
σαν μνήμες το ζεστάναν
είναι το τραίνο που το λέν ζωή
και όλο ξεμακραίνει
ήχοι συρμού σαν βρυχηθμοί
βαρύ φορτίο έλκει
οι χαρές εκεί και οι λυγμοί μαζί
παρέκει οι δισταγμοί κι οι στεναγμοί
αντάμα με τις δράσεις
και όλο αλαργεύει σε στράτες ομιχλώδεις
σαν μαύρη τρύπα αφειδώς ρουφά
γνώση αγνωσιά κι αυτογνωσία
σε Γαλαξιακό απρόσιτο τοπίο

Τα ίχνη μας αδύναμα στη πρώτη μπόρα θύματα
και το χαμόγελο καρπός σε δέντρο απολιθωμένου δάσους
( Vg Gv )
 

ΑΓΑΠΗΣ ΣΗΜΑΝΤΡΑ

'' Κι αν στη ζωή σου πληγωθείς ναυάγιο κι αν γίνεις
μη λησμονάς να αγαπάς χαμόγελα να δίνεις ''
  ( Vg Gv )

ΑΓΑΠΗΣ ΣΗΜΑΝΤΡΑ


Θωριές ανήλιες θλιμμένες
χείλη ερμητικά κλειστά
σκέψεις βαριά μανταλωμένες
στου νου τη γκρίζα ερημιά
κηλιδωμένη η ζωή μας
μασάτια αναστεναγμών
πως ξεστρατίζουν οι καιροί μας
ποτάμια λάβρων σπαραγμών


Ποιές θύμησες αχούν σαν σφαίρες
φραγγέλια ποιά υλαχτούν
ουρλιάζουν γοερά οι μέρες
τα τάρταρα αδημονούν
πόση κραδαίνουν δυστυχία
τα κύμβαλα της μοναξιάς
πως να σταθεί η ευτυχία
στα σύνορα της συμφοράς


Μόνο με χρώματα αγάπης γλυκοβλασταίνει η ομορφιά
στα περιβόλια των χαρών μας μυροβολούν αρισμαριά
στάλαξε λόγια καλοσύνης άνοιξε χέρια θαλπωρής
ευδία να καρποφορήσει στου σκότους την οχλαγωγή

17 / 09 / 2014
( Vg Gv )
 

ΨΥΧΗΣ ΣΙΝΙΑΛΑ

'' Σε άγια δάκρυα ψυχής χίλιοι μερώνουν πόνοι
πάλλεται πάλι η καρδιά γι αυτούς που μένουν μόνοι''
 ( Vg Gv )

ΨΥΧΗΣ ΣΙΝΙΑΛΑ

Σφαδάζουν οι λέξεις
σε μια γωνιά του χθες
συντρίμμια σ' αγκαλιάζουν
με μητρική στοργή
Ρουμάνι οι δρόμοι που περνάς
δέντρα βαλαντωμένα
τα σκιάχτρα ολοφύρονται
μοιρολογούν οι γλαύκες
τα έπαθλα που σ' έντυσαν
πυρπολημένες ώρες
γονυπετούν οι απαντοχές
στης ζήσης την αρένα


Θάνατοι φθάνουν με χαρά
να σε σφιχταγκαλιάσουν
Όλα διαβαίνουν τι κοιτάς
που λάμνει ο λογισμός σου
κάτωχρα κάδρα στέκονται
ασάλευτα σε τοίχους
οι έρωτες δεν φτερουγούν
οι πόθοι μαραμένοι
βαλσαμωμένα όνειρα
ελπίδες νοτισμένες
και οι χαρές σαν τα πουλιά
σε βάθη ξεμακραίνουν


Μα η ψυχή μικρό παιδί στα ύψη σεργιανίζει
δεν την αγγίζει η φθορά του Βοναπάρτη χρόνου
με αθανασίας το νερό σε κρήνες ξεδιψάει
και η θωριά της λυγερή σινιάλα ανεμίζει

15 / 09 / 2014
( Vg Gv )

Σ Η Κ Ω

'' Όσες κι αν φθάνουν πίκρες στη ζωή πάντα αραξοβόλι θα 'ναι μια παιδική ψυχή''
( Vg Gv )

Σ Η Κ Ω

Χρόνια ατσάλια τσακισμένα
στη μέγγενη της διαδρομής
καντήλια αλάδωτα σβησμένα
λόγια γδαρμένα προσευχής
Οι εποχές φύλλα στο χώμα
σβήσαν οι πόθοι σαν κεριά
οι αναμνήσεις σ' άγιο δώμα
απόγνωση κι αποκοτιά
Ρυτίδες άλαλα σινιάλα
βαθιές του πόνου εκδορές
θλίψη ντυμένη η αλάνα
μαυροντυμένες οι χαρές


Σκυφτός αμίλητος διαβαίνω
στις ρούγες σφύζει η λησμονιά
δάκρυα κρυφά μεταλαβαίνω
να μη σκιαχτεί η ερημιά
Μόνο σκιές συναπαντάω
στου φεγγαριού τη περασιά
γλυστράνε σαν τις ακουμπάω
άϋλες σαν τα ξωτικά


Εκεί που χόρευαν τα γέλια
τώρα η σιωπή μοιρολογά
λυγμών λικνίζονται θεμέλια
έρωτες ζουν στη παγωνιά
Βουβό το άγαλμα στο βάθος
στέκει μ' ασάλευτη θωριά
αγνάντια σπαρταρά το πάθος
βαριά πληγή η μοναξιά


Σήκω εαυτέ μου από τη Γη
δεινό γίνε αγέρι
να αλαργέψει η ψυχή
στης λήθης το λημέρι
σ' άκρη να πας τoυ ουρανού
να σ' αγκαλιάσει χέρι
μικρού αμάλαγου παιδιού
που ν' αγαπάει ξέρει

12 / 09 / 2014
( Vg Gv )
 

ΦΙΛΙΑ ΛΕΞΗ ΙΕΡΗ

''Λόγια δεν είναι για να πώ αξία να 'χουν τόση
σαν της φιλίας τον δεσμό που 'χει ψυχές ενώσει''
 ( Vg Gv )

ΦΙΛΙΑ ΛΕΞΗ ΙΕΡΗ

Γύμνια σε τυλίγει μες τη παγωνιά
κάτεργα οι ώρες μνήμες σαν καρφιά
σκιάχτρα στολισμένα κούφιες ομορφιές
πίσω από τα γέλια χάσκουν οι ουλές
άλικα φεγγάρια σιωπηλά μουντά
παρωδίας νότες σκούζουν γοερά
έκπτωτα σεφέρια λήγουν σκυθρωπά
φλύκταινες σπαρμένες σ' έχουν αγκαλιά
στους κρουνούς του πόνου στάζουν οικτιρμοί
κοπετός ολούθε αγκυροβολεί
φάλτσες οι αγάπες έρωτες θαμποί
μόνη αρμονία ψεύδους υλακή


Σ' όνειρα φευγάτος δρέπεις θαλπωρή
θάλασσες οργώνεις για κρυφό νησί
άλμπουρο σπαθάτο μες τη καταχνιά
η καρδιά σινιάλο ρίχνει στα κουπιά
γλάροι μπαλαρίνες μ' ανοιχτά φτερά
στην ανεμοζάλη ρέπουν ρυθμικά
στους βυθούς κοράλια χρώματα αχνά
όστρακα που κρύβουν χίλια μυστικά
σε δελφινοράχες άσματα κεντάς
πόθους κλειδωμένους γλυκοσεργιανάς


Μα σαν ξημερώσει πια χαρά να 'ρθεί
πέπλο να θωπεύσει χαίνουσα πληγή
δάκρυα κρουσσάτα να αφουγκρασθεί
λόγια απουσίας σ' άσαρκο φιλί
μόνο σ' ένα χέρι γέρνεις κι ακουμπάς
όαση φαντάζει γκρίζας ερημιάς
''φίλος'' τ' όνομά του λέξη ιερή
φέγγος η μορφή του μες τη συντριβή

07 / 09 / 2014
( Vg Gv )
 

ΣΕΡΓΙΑΝΙ Σ' ΑΓΑΠΗΣ ΚΗΠΟΥΣ

'' Σαν δεις λιθάρι ραγισμένο είναι που δεν του δόθηκε αγάπης φορεσιά''
 ( Vg Gv )

ΣΕΡΓΙΑΝΙ Σ' ΑΓΑΠΗΣ ΚΗΠΟΥΣ

Στάλες βροχής μελαγχολούν σε τζάμια νοτισμένα
στα μάτια καθρεφτίζονται επιθυμιών σινιάλα
Φυλλοροές ντύνουν τη Γη θάλπος γλυκό την ψαύει
δροσιά του Έρωτα να πιεί ως να καρποφορήσει
Σ' αλάνες τρέχουν τα παιδιά ζωσμένα χίλια γέλια
με τον Σεπτέμβρη αγκαλιά που τόσο λαχταράνε
Λαλιές σιωπών αχνοκεντούν της σιγαλιάς ταφτάνι
ατλάζια οι πόθοι πύρινα στις κόρες ξεστρατίζουν
Στάζει ομορφιά ο ουρανός με σύννεφα λουσμένος
που αλαργεύουν λικνιστά το χώμα ξεδιψώντας
Ρίγη σαλεύουν της χαράς στο μουδιασμένο σώμα
αναστατώνοντας δειλά κυματισμούς ονείρων
Τα χείλη σπέρνουνε γητειές πορφύρα τυλιγμένα
λαχτάρες ξεστρατίζουνε αντάμες να ζυμώσουν

Είναι που τίποτα δεν ζει δίχως αγάπης ρούχο
σαν το παιδί που σεργιανάς σ' ολάνθιστους μπαξέδες
Έτσι σκιρτά στα σωθικά τ' άγιο της ζήσης θαύμα

04 / 09 / 2014
( Vg Gv )
 

ΧΑΡΜΟΛΥΠΗΣ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗΣ

Πώς το μπορείς να σεργιανάς
λέξεις ισχνές φοράς και πας
αδύναμες βάρος αλήθειας
να σηκώνουν
Πού δολιχοδρομεί ο νους
σε ποια κρυφά σοκάκια
μικρές νοθείες κουβαλάς
κι όλο κεντάς αδιάλειπτα
μαγνάδια των κενών σου
Της ατολμίας τους ρυθμούς
έμαθες να χορεύεις
με νότες φάλτσες τραγουδάς
πρηνής συσκοτισμένος
Πόσες ρωγμές σε ζώσανε
μνήμες ποιές σε παιδεύουν
και σαν κλωσσόπουλο ζητάς
φτερούγες να κουρνιάσεις
Ποιές απορίες σου δειλές
σ' έχουν φυλακισμένο
κλαγγές ποιές σε ταράζουνε
κι άνυδρα σπέρνεις γέλια
Μην είναι χρόνων ενοχές
σ' εδώλια λεπίδων
κι όλο σαν χέλι ξεγλιστράς
δίχως ν' αφήνεις ίχνη

Δάκρυα του Σεπτέμβρη πιες σ' αγάπης πρωτοβρόχια
να ξεδιψάσει το παιδί που θαλπωρή γυρεύει

01 / 09 / 2014
( Vg Gv )