Κρύβεσαι στο παράπονο......
Λαμποκοπά το γέλιο......
Στης ζήσης το παράφωνο......
Ανέμους πάλεψες πολλούς......
μα δε μιλεί η λαλιά σου.......
Κούρνιαξες μες στους πονηρούς.......
στον πάτο η αφεντιά σου......
Κι είδες ψευτιά κι άλλα πολλά......
Δε σήκωσες παντιέρα.......
Κι ήρθ' ένας Ήλιος ξαφνικά......
στου φεγγαριού τη ξέρα.......
Σηκώθηκες μα 'ταν πολλές .....
των ενοχών οι σφαίρες.......
τώρα γυρεύεις ομορφιές.......
μα ο Χάρος έχει βέρες.........(Vg Gv), 9/8/12
Άλλη μιά μέρα πέρασε.......
μα θάρθει πάλι η άλλη.......
ο πόνος μας εκέρασε......
μα 'χουν τα δάκρυα κάλλη.......(Vg Gv), 9/8/12
Τόση αλήθεια......
σ' ωκεανών το ψεύδος πνιγμένη.....
Κι εσύ μου λές .....
Κράτα γερά......
μήπως και ξημερώσει......
...
ο 'Ηλιος σ' όλο τον ντουνιά.......(Vg Gv), 8/8/12
Ένα βελούδο η ζωή σου.......
κι εσύ νομίζεις πως κρατάς .........
τα μυστικά του κόσμου.....
Ποιό όμως ψέμα φύλαγες.......
σφιχτά αγκαλιασμένο..........
κι ήρθε μιά μαύρη Χαραυγή........
να λάμψει η αλήθεια........
Αυτή που χρόνια κούρνιαζε........
στα κάλπικά σου στήθια.......(Vg Gv), 3/8/12
Χάϊδεψε μού 'παν το μετάξι.....
κι ύστερ' αυτό με χάραξε......
Με αίμα έμαθε να ζεί......
Καλά κρυμμένο.......
σε πρόσωπο αλήθειας.........
που τόσο ψέμα μαρτυρούσε........(Vg Gv), 2/8/12
Πόνος αστράφτει στον ντουνιά.....
μα 'σύ σιγοκοιμάσαι......
κι είναι τα χέρια του φονιά......
και τα κρατάς σιμά σου.....
...
Ποιά μέρα θάρθει του χαμού.....
που σαν κερί θα σβήσεις.....
Θάνατος θάν' του λυτρωμού......
το ψέμα σου ν' αφήσεις.......
Πλέξε του Χάρου ομορφιές.....
μη τύχει και πονέσεις......
Ξέχνα της ζήσης τις ψευτιές......
στόν Ουρανό να δέσεις......(Vg Gv), 1/8/12
Ποιάς νότας είσαι......
το βάναυσο παράπονο......
κι αγκομαχείς στα μέσα σου.....
φωνές να βρείς του λυτρωμού.......
Όρθωσε αγνάντι στη ψευτιά......
...
καμβάδες της αλήθειας......
Να ματωθείς γιά να σωθείς.......
χίλιες χαρές να νοιώσεις......(Vg Gv), 15/7/12
Ακροβατείς σε λόγων ψεύτικα τερτίπια......
και μιά ανάσα μέσα σου ......
αιώνες τώρα αιμορραγεί.......
Ποτέ σου δεν την κοίταξες.......
Νόμιζες πάντα θα περνά......
...
του λίγου σου ο ίσκιος.......
Μία ζωή ψεδαίσθηση υπέθαλπες εντός σου.....
Τα κύμβαλα βοούν των ενοχών σου......
Μα πάντα έκρυβες καλά......
του λίγου σου την Χαραυγή........
Λες και δεν θά 'ρχοταν ποτέ......
η ώρα του φευγιού σου.....(Vg Gv), 15/7/12
Ποιές ορυμαγδού είμαστε κραυγές θλιβές......
Ποιάς ερήμου τ' άνυδρο που ψυχομαχά τοπίο.......
Ποιάς σιωπής ο κρότος εντός μας δρασκελά.....
Ποιού φωτοστέφανου είμαστε η θάμπουσα πληγή.......
Ποιός πόνος είμαστε της τελευταίας γουλιάς..........
σε ποτό που μόνο κόστος υπονοούσε.....
Δάκρυ ολόρθο μέσα μας......
χορούς στήνει χαμού........
Λες κι είναι μέγα δώρο της ζωής.......
'κείνος ο Θάνατος ο λυτρωτής.........(Vg Gv),14/7/12
