ΚΑΛΠΙΚΕΣ ΠΙΣΤΕΣ

Να 'χουν τα ΟΧΙ μας αιώνια γιορτή.....


ΚΑΛΠΙΚΕΣ ΠΙΣΤΕΣ

Ζωή μεστή υποταγής.......
Κούφια σενάρια υπεκφυγής.......
Κι εσύ λέξεις λαξεύεις...........
άπλετες ενοχές να σώσεις......
Λες και δεν θα 'χει τέλος.......
της ερημιάς σου το μοντέλο......
Ό,τι σου δώσαν εξ αρχής.........
σημάδι ήταν παρακμής.......
Μα σύ αναίτια γλεντούσες........
του λίγου σου στολές φορούσες........
σ' άθλιες πίστες της ψευτιάς........

(Vg Gv)
28/10/2012

 

ΣΕ ΗΡΩΩΝ ΜΝΗΜΗ

Σειέται ανταριάζει όλη η Γη.......
που ήρωες σκεπάζει.........
Προδότες ήρθαν στυγεροί........
παράπονο μαράζι.........

Πόσο ν' αντέξουν οι νεκροί.......
να τους ποδοπατάνε.........
αιώνια είναι ντροπή........
για όσους λησμονάνε.........
Ρούχα φορούν φανταχτερά........
σε παρελάσεις βγαίνουν.......
Κάλπικα λόγια ηχηρά.........
σαν λάβαρα κραδαίνουν........
Δεν θέλουν οι ήρωες σαθρά.......
μνημόσυνα ρουτίνας........
πολιτικών κατεργαριά........
κουστούμια της βιτρίνας........
Σεπτό κερί είν' αρκετό.......
με δυό ευχές στα χείλη.......
κάναν αγώνα ιερό.........
άσβεστο το καντήλι........
Και μιά σιωπή πού 'ναι βαρειά......
σαν σεβασμού σημάδι.........
να τους κρατά παρηγοριά.......
μες τα στενά του Άδη.........

28/10/2012
(Vg Gv)

ΣΙΩΠΗΣ ΝΟΤΕΣ

Κι αν σήμαντρα ηχούν χαράς......
ποτέ σου μην ενδώσεις.......
Σημάδια είναι καταχνιάς..........
να δεις θα το πληρώσεις.......

Μέρες αλλόκοτες θα 'ρθούν.....
Γυρίσματα του Χρόνου.......
Τα μέσα σου θα εκραγούν.......
Λάμψεις αδρές του πόνου.......
Θα νοιώσεις εγκατάλειψη........
Μη κλαις και μη λυπάσαι........
Έχει η ζωή κατάληξη.........
Σε πέντε ανέμους θα 'σαι........
Πέπλα του Χάρου γύρω σου......
μα εσύ λοξοκοιτάζεις........
Του τέλους ραίνουν μύρο σου........
κι εσύ παραμυθιάζεις........
Σήκωσε αλήθειας Ουρανό........
σταμάτα να διστάζεις........
Του ψεύδους σπάσε τον κλοιό.......
σαν άστρο θα φαντάζεις........
Κι αν βέλη αιχμηρά σε βρουν.......
βγάλτα και φίλησέ τα........
ορδές ανθρώπων είν' θα πουν......
γλυκά αγκάλιασέ τα........
Να γίνουν πέρδικες πλαγιάς........
ατόφια να λαλήσουν.......
ρούχα να βάλουν της χαράς.......
κι ύστερα ας σιωπήσουν...........
Κι αν καταχνιά έρθει πολλή.......
και μαραζώσει ο κόσμος.......
θα 'χω τη Λύρα συντροφιά......
ν' αναστηθεί ο δυόσμος.......

Να δω ανθρώπων τις χαρές.......
που 'ταν φυλακισμένες........
Να βγούν αλήθεια οι ευχές.......
που ήτανε σταλμένες.........

27/11/2012
(Vg Gv)

 

ΤΕΛΟΥΣ ΠΡΕΛΟΥΔΙΟ

Χάνεσαι μέσα στις ντροπές........
που έντεχνα κρατούσες........
Πέπλο διάτρητο με οπές..........
Τα λίγα καρτερούσες........

Η θλίψη μέσα σου βαθειά.......
Παλάτια κάλπη Χρόνου........
Τόση ανείπωτη ψευτιά........
Μνημείο ζούσες πόνου.........
Είπες θα 'ρθούν άλλοι καιροί.......
Μα εσύ ήσουν το λάθος........
Στη Χαραυγή η συντριβή.........
Ανίκητο το πάθος..........
Τρέχα να βρεις ένα Σταυρό........
μ' ακάνθινο στεφάνι.........
Μνήμα η ζωή σου λαμπερό........
Του Χάρου ήταν φιρμάνι...........

25/10/2012
(Vg Gv)

ΒΡΟΧΗΣ Η ΣΤΑΛΑ

Στις θλίψεις των στιγμών.......
Στα δευτερόλεπτα των αναστεναγμών.......

Στις μαχαιριές των χρόνων........
και στις κραυγές των πόνων......
Στους κρότους των σιωπών.......
Στους κραδασμούς των λυτρωμών........
Εκεί στις άκριες του κενού σου........
Στα καλντερίμια του χαμού σου........
Μαρτυρικές ντροπές του αναστεναγμού σου.......
Ύποπτες νότες του φευγιού σου........
Και λέγε 'συ τα άλλα.......
Τα κάλπικα τα ψεύτικα.......
τα λόγια τα μεγάλα..........
Σε μιας ατέρμονης βροχής.......
την πνιγηρή τη στάλα.......
Εκεί που χάνεται η ζωή σου.......
σαν ραγισμένη στάλα..........

24/10/2012
(Vg Gv)

 

ΤΟΥ ΚΕΝΟΥ ΤΟ ΠΛΗΡΕΣ

Ψάχνεσαι μέσα στο κενό.......
άμυνες να σηκώσεις........
Του κόσμου σου τ' ανείπωτο...........
αγκομαχείς να σώσεις.........

Μιά σφαίρα είναι η ζωή.........
κανείς δεν την ορίζει.........
Λόγια βαμμένα στην πληγή......
και τ' όνειρο δακρύζει.........
Αδρά το ψέμα ντύθηκες........
σε φονικούς χειμώνες.......
Σε κούφιους δρόμους χύθηκες......
γιά ρούχο οι αχυρώνες..........
Ποτέ δεν είχες τσαγανό........
την συντριβή να νοιώσεις.......
Του χρόνου ήσουν το φθαρτό.......
κι έλεγες θα γλυτώσεις..........
Κάλπικα κάστρα σήκωσες........
κάθε ντροπή να κρύψεις........
Το λίγο σου δεν κοίταξες........
κι 'ελεγες θα κερδίσεις........
Δεν θέλει η ανάσα συμβουλές.......
ξέρει θα ταξιδέψει...........
Βροντούν οι στείρες ορμηνειές.......
Μα ο Χάρος μας θα φέξει...........

16/10/2012
(Vg Gv)

 

ΛΕΥΚΑ ΚΕΛΙΑ

Αίλουρου μάτι οι πόθοι σου
Πύρινες γλώσσες της φωτιάς
σε ξεραμένο δάσος.......

Αετών φτερά οι πεθυμιές
Ουράνια να κουρσέψουν βάλθηκαν
σε τόπους ρημαγμένους........
Νόθα τερτίπια του μυαλού
Αιώνων φονικές θηλιές
αμήχανο σ' αφήνουν.......
Αδιάκοπα σε καλντερίμια σεργιανάς
Μέσα σου αχνίζει ο καημός
Κάτι αρχέγονο σε τυραννά.........
Ανέσπερο της περηφάνειας ανεδύθη Φως
στα Τάρταρα που λίμναζε αιώνες
Εκεί το 'χαν δικάσει.........
Κι αν σ' άσπρες φυλακές σε στήσαν
μ' αίμα πορφύρας θα βαφτούν
όταν αλήθεια αναστηθείς.........
Το φέρετρο που σου 'φτιαξαν να μπεις
να τους χαρίσεις πίσω
τα λάθη τους να θάψουν.......(Vg Gv)

Φιλαράκια μου καλά.......
Ξοφλημένη είναι η λογική
που σε συμβιβασμούς ενέδωσε
ανίερων μυσταγωγών
πριν τρις λαλήσει αλέκτωρ.......

12/10/2012
(Vg Gv)

 

ΙΤΑΜΗ ΕΠΙΣΚΕΨΗ

Έτσι για να μην λησμονάμε......όπως κάποιοι επιμελώς επιθυμούν...


ΙΤΑΜΗ ΕΠΙΣΚΕΨΗ

Αθήνα πόλη των Τεχνών.......
Καμάρι των γραμμάτων.......
Στολές σου βάλαν αστακών..........
ερπύστριες αρμάτων........

Λάμπει η αίγλη σου παντού.......
στα πέρατα του κόσμου.......
μα τώρα είσαι του χαμού.......
πόνος και πίκρα Φώς μου.......
Πλάτωνα εσύ του Πνεύματος........
Σωκράτη της σοφίας.........
δρόμους σας δείχνουν ρέματος......
οι μπράβοι μαστρωπείας.......
Αιώνες σβήνουν μονομιάς........
τιμής και περηφάνειας.........
Κόρη σε κάναν καταχνιάς........
και λύπη της ορφάνιας........
Φάντασμα σ' έφτιαξαν οι αισχροί.......
Σωτήρες και προδότες.........
Βάρβαροι θα 'ρθουν παγεροί........
μα θα φαντάζουν δότες.......
Όσοι σε κατακάψανε........
σε σφάξαν σε κρεμάσαν........
τώρα μας λένε κλάψανε........
μα ξέρεις σε βιάσαν.........
Τι λέτε ορέ μπαγάσηδες........
φονιάδες των αιώνων........
κι εσείς ρε κοτσαμπάσηδες........
άνθρωποι αχυρώνων........
Δεν γονατίζει η τιμή........
δεν θέλει νταβατζήδες........
έχει στο αίμα της ορμή......
και νέους μερακλήδες........
Θα τρίζουν κόκκαλα στη Γή........
στον Άδη θ' αρματώνουν........
Γέροι και νιοί με μιά φωνή........
σημαίες θα υψώνουν.........
Έρχεστε σαν καταχτητές......
τον μάθατε τον ρόλο........
Αιώνες καταπατητές..........
σπέρνατε πάντα τρόμο.........
Γότθοι θα είστε μιά ζωή........
δίχως ψυχής πορεία..........
πάντα θα μένετε εσμοί.........
δίχως ποτέ Ιστορία............

9/10/2012
(Vg Gv)
 

ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΩΡΕΣ

Ν' αλλάξεις θέλεις πορείες........
Τίποτα δεν ορίζεις.......

Ένα μονάχα έχεις να χαρίσεις Θάνατο........
Στο χέρι σου είναι να γίνει επικός..........

Σταμάτα να τον περιφέρεις μάταια.......
σε αυταπάτης ρούγες.........

Γεννιόσουνα πάντα μαζί........
με ό,τι τέλος υπονοούσε........

Κι ήσουν εσύ το τέλος........
στο κάλπικο που ανέθρεφες το εγώ σου........

Στάλα να γίνουμε βροχής.......
και να μας πιεί το χώμα......
να βρούμε ρίζες προσμονής......
στης ζήσης μας το γιόμα.......


7/10/2012
(Vg Gv)

 

ΣΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ ΤΗΝ ΑΠΑΤΗ

Τα φώτα χαμηλώσανε......
Δεν κελαηδούν αηδόνια πιά.......
Πέρδικες δεν λαλούνε........
Λουλούδια δεν ανθίζουνε..........
Νερά δεν κελαρύζουν......
Καμπάνες πένθιμα ηχούν.......
Θανάτους μαρτυράνε......
Κάποιοι σηκώνανε Σταυρούς.......
σε Γολγαθάδες μυστικούς......
Είχε τελειώσει ο Δείπνος.......
Μα είπες πως δεν είδες.......
Του πόνου λούφαξε η λαλιά........
κι εγένη ησυχία........
Τότε οι χαρές ξεστράτισαν......
Έτσι ξεγελαστήκαν.......
Χίλιους βαλθήκανε χορούς......
παλληκαριάς να στήσουν.....
Και μαζευτήκαν γειτονιές........
Είχαν πανώριες φορεσιές........
Μεταξωτά πλουμίδια.........
Μόνο καρφιά δεν είχανε......
αφού σ' είχαν καρφώσει..........
Μα 'ταν της Λευτεριάς Σταυρός.......
και τώρα ανησυχούνε..........
Μιας και δεν πέθανε ποτέ.....
το δάκρυ που κυλούσε............

Είναι οι καιροί μας φυλακές......
που όνειρα στενάζουν........
Μα σαν ξεσπάσουν οι οργές.......
αίμα κι αλήθειες στάζουν
Δώστε στις αντοχές φτερά.....
να πάνε σ' άλλα ύψη........
Η μοίρα σας θα καρτερά......
τ' όνειρο ν' ανανήψει.......


6/10/2012
(Vg Gv)

 

ΤΕΛΟΥΣ ΑΛΗΘΕΙΑ

Εύκολα δείχνεις να πονάς.....
Πάντα υποκρινόσουν........
Μόνιμα ανώφελα μιλάς..........
Σε ψέματα κρατιόσουν......

Παλάτια έχτιζες πολλά
Νόμιζες θά 'ναι αιώνια..............
Όμως δεν λόγιασες καλά.......
της μοίρας τα τελώνια.....
Δεν έχει κέρδος η ζωή......
Πάψε να παζαρεύεις.....
Είναι μονάχα συντριβή.......
Μα εσύ όλο κωφεύεις.......

Σε μία στράτα αληθινή........
να υψώσεις τη σημαία........
Να δείς θα είν' λυτρωτική.....
του Χάρου η ρομφαία........


5/10/2012
(Vg Gv)


Στο φευγιό της γαντζώθηκε ο κόσμος.......
Όλοι πως αυτοκτόνησε λέγαν.........
Την κάναν είδηση.......
Κανείς ποτέ δεν ρώτησε το ΓΙΑΤΙ.......
Άρα νόημα είχε η ΛΕΥΤΕΡΙΑ της.........
 

Δρόμους ζητούν

Tα Μαθηματικά, λένε οι Δάσκαλοί τους, ποίηση είναι!
Κι εγώ ερχόμενη στο "σπιτικό σας" κατάλαβα γιατί ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ ΠΟΙΗΤΗ οι φίλοι σας, σας λένε....
Τιμή μου η φιλία σας και σας ευχαριστώ!
Σταυρούλα Κουγιουμτσιάδη



Καλή μου Σταυρούλα......η αγνή φιλία , αμφιδρόμου τυγχάνει δράσεως........κι εγώ νοιώθω πως είμαι κομμάτι της......Δική μου είναι η τιμή και η χαρά το ίδιο.......Εξ εγκάτων μου ευχαριστώ σε !!!!!!!!
Δρόμους υπέρβασης ζητούν.......
αυτά που μας πληγώνουν.......
Τα Μαθηματικά πονούν........
κι οι ποιητές ματώνουν........

Δύναμη είν' η λογική..........
και η ποίηση το σθένος........
Σαν ανταμώσουνε μαζί.......
Αετός αρματωμένος.......

4/10/2012
Vg Gv)

ΓΥΜΝΙΑ ΦΟΡΑΣ

 Όσο της ζωής η παγωνιά.......
ανάσες θ' ανταμώνει φίλων .......
τόσο θα εξαύλώνεται......
έτσι που αδύναμη θα νοιώθει......
.....ακέραια ας μένει η ψυχή μας.......(Vg Gv)


Φεύγει και χάνεται η ζωή.......
Σαΐτα στον αέρα........
του Χάρου είναι η προσμονή...........
που στήνει την βεγγέρα.......

Μαθαίνεις ύποπτα να κλαις.......
Χάσκουν κενά εντός σου........
Ντρέπεσαι μα ποτέ δε λές........
το μαύρο βάσανό σου........
Η γύμνια σ' έντυσε θα δεις........
όταν θα καταρρεύσεις.........
Μετάνοια θα ζητάς να πιείς.......
Βαρκούλα για να πλεύσεις........
Ταξίδια οι μέρες και περνούν........
Στερεύουν οι στιγμές σου........
Βέρες οι ενοχές που ηχούν........
τύμπανα οι ντροπές σου........
Μάθε ν' ανοίγεις αγκαλιά.........
σαν αετός στα ύψη.........
Μη στέκεσαι στην καταχνιά........
θα σε αδράξει η θλίψη..........
Κι αν σφαίρα κάποτε σε βρει........
να μη βαρυγκομίσεις..........
Ακέραια να 'χεις τη ψυχή.........
Για άλλους να δακρύσεις..........

4/10/2012
(Vg Gv)

 

ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΟΥΛΕΣ

Τις εβδομάδες μας τις φτιάξανε....
μόνο να μας εξαπατάνε.......
Μα είν' και τα Φεγγάρια μας ......
Λύτρωση να μας δώσουν.....
Καλά λοιπόν να έχουμε Φεγγάρια.....
σε τούτη την βδομάδα.......
(Vg Gv)

ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΟΥΛΕΣ

Μία σιωπή... μία κραυγή
σαν σφαίρες στον αέρα.......
Πληγές ανοίξαν στη ψυχή...
φοβέρες και παντιέρες.......

Λόγοι τιμής... λόγοι ντροπής
Μιζέρια και φοβέρα.........
Πουλάς τα άγια της τιμής......
Μαχαίρια είχες στα χέρια.....
Μία ανασιά..... μια βουτιά......
Μαύρο κόντρα στο άσπρο......
Η λησμονιά και η θυμησιά
φαρέτρες σ' ίδιο κάστρο........
Άκου λοιπόν τι θα σου πω.....
Όχι πως είμαι κάτι........
Κράτα καθάριο το Σταυρό
στης Γης το μονοπάτι.......
Κι αν φθάσουν θύελλες πολλές.....
Να λες πως δεν πειράζει.......
Γέλα στου χρόνου τις ουλές
το δάκρυ σου κι αν στάζεi................

1/10/2012
(Vg Gv)


 

Ποίηση είναι

Ποίηση είναι η μαχαιριά....
στου νου το εργαστήρι.......
Του πόνου η παρηγοριά....
Δακρύων το ποτήρι......

Το πέπλο είναι της ψυχής......
Του δειλινού στεφάνι.......
Τα λόγια είναι της ευχής
που κάνουνε σεργιάνι.......

1/10/2012
(Vg Gv)