ΣΚΕΜΠΡΟΖΕΣ ΦΙΟΡΙΤΟΥΡΕΣ

Όσο οι άλλοι θα υπάρχουν γύρω μας
μόνο για τις χαλκέντερες αλυχτούσες χρείες
των ύπουλων ιοβόλων πεθυμιών μας
τόσο θα ωριμάζει αλματωδώς η μπίχλα
σε καραούλια κερασφόρων φιλοδοξιών
εκεί στα ερεβώδη ρείθρα του μυαλού
αποσαθρώνοντας συθέμελα κι ανέκκλητα
το καρποφόρο δέντρο της ζωής
Τ' ακούς κρυψίβουλε σατράπη αριβίστα
Μη γίνεσαι οδόφραγμα στις ρότες της αγάπης
Άδραξε τα φτερά της να λευτερωθείς
πριν μαραγκιάσεις ηττημένος κι άνυδρος
στις φυλακές του αρρωστημένου εγώ σου
Αυτού που κρύβεις συστηματικά κι αθώρητα
στα λερωμένα άντρα της υποκρισίας σου
φλερτάροντας φαιδρά με τίτλους και τιμές
για να φορέσει δόξα το σαθρό του εαυτού σου

Ζωή δεν είναι μόνο ό,τι σου χαρίστηκε , μα ό,τι αποζητά
να ξεδιψάσει σε κρουστάλλινα νερά κελαρυστής αλήθειας
χωρίς περίτεχνες θολούρες από σκεμπρόζες φιοριτούρες

16 / 01 / 2016
( Vg Gv )

ΘΛΙΜΜΕΝΕΣ ΧΑΡΑΥΓΕΣ

Φιλίες θρύψαλα γυαλιά...
Της λησμονιάς αγάπες
Έρωτες σκιάχτρα στη πυρά
Μυδράλια οι απάτες
Άνυδρες μένουν οι χαρές
Σκαλώνουν σε γρανάζια
Σκιρτούν θλιμμένες χαραυγές
Ριζώνουνε μαράζια
Στη πέρα μπάντα του μυαλού
Θύμησες φτερουγίζουν
Αστροπελέκια του χαμού
Λαίλαπες που λογχίζουν
Μαντάτα πια δε κελαηδούν
Οι λέξεις γονατίζουν
Μονάχα κάργιες θορυβούν
Σ' αλάνες που σαπίζουν
Βλέμματα μες στη καταχνιά
Δίψας ρωγμές στα χείλη
Βαλαντωμένη η καρδιά
Θρήνος σε κάθε δείλι
Γυμνό ξυράφι η φυγή
Δαγκώνει η απουσία
Που να σταθείς δόλια ψυχή
Θάλλει η απελπισία
Μόνο σ' ονείρων διαδρομές
Το δάκρυ ξαποστάζει
Μερώνουν χαίνουσες πληγές
Το γέλιο δε ξυλιάζει

Κάλπικε ύπουλε ντουνιά χλωμέ Ισκαριώτη
Το εφήμερο σε κυβερνά ανέραστε δεσμώτη

09 / 01 / 2016
( Vg Gv )

ΚΑΛΟΣΥΝΗΣ ΔΟΤΗΣ

'' Πρώτη του χρόνου σήμερα νέα αρχή ροδίζει
εύχομαι σ' όλο το ντουνιά χαρές να πλημμυρίζει ''(Vg Gv )

Φίλε , Δάσκαλε και Ποιητή καρδιάς, κύριε Βασίλη , χρόνια πολλά για την γιορτή σου , μαλαματένια κι αλεξίλυπα..

ΚΑΛΟΣΥΝΗΣ ΔΟΤΗΣ
Λιμπρέτο όλη του η ζωή στίλβη από χαρμολύπη
Τραγούδι πολυφωνικό πεντατονίας χτύποι
Ρίζες από ψηλά βουνά μ' ελάτια λιολουσμένα
Στα όνειρά του συντροφιά λαγκάδια πλουμισμένα
Χάρμα πηγές κελαρυστές στο νου του αντιλαλούνε
Μες στη καρδιά οι ταξιμιές γλυκά μοιρολογούνε
Στον Όλυμπο έχει φωλιά αγάλλεται η Ραψάνη
Μαλάζει λιθαριών νερά ψυχής γρικά φιρμάνι
Σε θεατράκι λαξευτό το κάλλος φτερουγίζει
Τ' Αύγουστου κάποιο δειλινό το ''ΜΗΤΙΑ'' δακρύζει
Πλατάνια έχει συντροφιά τον Πηνειό για ταίρι
Οίστρων ρουφά μεταλαβιά λόγου κεντά ξαθέρι
Όπου σαλεύει ανθοβολεί της Λάρισας ο κάμπος
Στις φλεβες του περγαμηνή μ' αγάπης βέρο λάμπος
Χρόνια στη τάξη λαλητής φύτευε γνώσης σπόρους
Κρουνός πηγαίας θαλπωρής σ' αυλόγυρους με ντόρους
Δάσκαλος φάρος τηλαυγής φίλος λαμπρός της νιότης
είναι ο Βασίλης Σιουζουλής της καλοσύνης δότης


01 / 01 / 2016
( Vg Gv )