Οι γνήσιοι μαχητές,
δεν χρήζουν επαίνων...
δεν επαιτούν βραβεύσεις...
φληναφημάτων αγήτευτοι.....
Φως κι αλήθεια αναζητούν....
την φρίκη του κόσμου για να σβήσουν.....
Έτσι απλά πορεύονται....
σε ρούγες ολισθηρές....
κι ας είναι μάταιο το ταξίδι τους....
Τουλάχιστον είχαν την χαρά της γεύσης του....
κι ας ήταν ενίοτε πικρό.....
Δεν διαμέλησαν το ακέραιό τους....
σακάτηδες να μείνουν στην ψυχή.....
Κι αυτή είναι η νίκη τους.....
απαστράπτουσα κλέους.....
Τι λόγια να 'βρω να σου πω....
Λέξεις κανακεμένες......
Ευχές να πλέξω σ' υφαντό.....
Δαντέλες ανθισμένες......
Απ' της ψυχής το φιλιατρό.....
Νάμα θα σε κεράσω......
Μες της ζωής τον κουρνιαχτό....
Μ' αλήθεια θα γεράσω.......
Πάντα να μένουν μαχητές.....
Το ήθος και το δίκιο.......
Στων χρόνων μας τις διαδρομές......
Το δάκρυ να 'ναι αντρίκειο.......
(Vg Gv)
