ΙΜΑΤΙΑ ΦΑΙΔΡΑ

Είναι κοινός τόπος πως το ψευδεπίγραφο και η δηθενιά έχουν λάβει τεράστιες διαστάσεις στον κοινωνικό μας ιστό...Το οξύμωρο δε είναι ότι οι αρχιερείς του ψεύδους...αυτές οι γλοιώδεις οντότητες ...προσπαθούν με εμμονικές διαθέσεις ...να μας πείσουν περί της παρθενογέννησής τους... κομίζοντας προσωπεία σαγηνευτικά και ποιητικές νότες που αν μη τι άλλο γητεύουν τραυματισμένες ψυχές...Τόσο άθλιοι...Τόσο λίγοι....
Φυλακισμένοι στις ...ανόσιες ροπές των μολυσμένων ψυχορευμάτων τους....
βολοδέρνουν εν είδει άδικης κατάρας στις γειτονιές τούτου του κόσμου...
λησμονόντας το αδυσώπητο επερχόμενο τέλος τους...Ουδέν άλλο αξίζουν παρά του ανυπόκριτου οίκτου μας... συνυφασμένου με τα αισθήματα αηδίας μας....

ΙΜΑΤΙΑ ΦΑΙΔΡΑ

Γι' αγώνες δίκιου μη μιλάς
ιδέες και θυσίες
κύμβαλα όσα τσαμπουνάς
λίβελοι λοιδορίες
Ιμάτια φαιδρά φοράς
στολίζεις όσα τρίζουν
κάμες οι σκέψεις που κεντάς
σ' ερέβη αρμενίζουν
Ποίησης φέρνεις αφορμές
συγκίνησης καμπάνες
λαλιές εκβάλλεις δολερές
του νού σου σπέρνεις πλάνες
Λέξεις σαθρές σακάτισσες
ατάκτως ερριμμένες
το ψέμα μόνο κράτησες
οι μέρες σου ληγμένες
Πυροτεχνήματα σκορπάς
να εντυπωσιάζεις
δεν έχεις σήμαντρα καρδιάς
άδειες αγάπες στάζεις
Σαν λυσσασμένος αλυχτάς
στα ξέφωτα γρυλίζεις
μάσκες φοράς και καρτεράς
πύργους σε άμμο χτίζεις
Μα εκεί στα βάθη σου ανθεί
περίοπτη σαβούρα
αξιολύπητη μορφή
θλιβή καρικατούρα
Κι αυτό το άμοιρο παιδί
που ζεί στη φυλακή σου
δε βρήκε στάλα θαλπωρή
τό 'πνιξε η ροπή σου
Έτσι πλανιόσουν στη ζωή
πίστεψες θα 'σαι αιώνιος
κάλπικη κίβδηλη μορφή
άρρωστα καταχθόνιος
Μόνο ένα Θάνατο χρωστάς
κοίτα να τον τιμήσεις
σύγκορμος όλος θα ριγάς
όταν θ' αποδημήσεις

28 / 04 / 2014
( Vg Gv )
 

ΤΕΛΟΥΣ ΑΠΟΘΥΜΙΑ

Ποιά άραγε ψυχή υπάρχει δίχως τραύματα...Αυτά χαρτογραφούν την έσω μας πατριδογνωσία...Σε αυτά ανήκουμε...Με αυτά πορευόμαστε...Το μόνο που μας ζητάνε είναι να τα ξεδιψάμε στις ερημιές τους με τα αγνά νάματα των συναισθημάτων μας και να τα σκεπάζουμε με χράμια θετικής ενέργειας τις παγωμένες νύχτες του Χειμώνα.......Εκείνες τις ώρες που έξω φυσούν οι ψυχροί άνεμοι της εγκατάλειψης και της οδυνηρής αρνησιάς...

ΤΕΛΟΥΣ ΑΠΟΘΥΜΙΑ

Χάθηκες πάλι στου μυαλού
εκεί στις ράγες του καημού
σ' άνορα καλντερίμια
βαλτώνεις σε συντρίμμια
Τόπος να γύρεις πουθενά
σύθαμπο απλώνει σαν γροθιά
η μοναξιά ανάβει
ό,τι αγγίζει θάβει
Λιθάρια μνήμες κουβαλάς
ρούχο τη γύμνια σου φοράς
του χθες σεφέρια τρίζουν
χειμώνες σε μαστίζουν
Σαν ξεπροβάλλει χαραυγή
κάθε ανάσα πυρπολεί
κατάδικος σ' αγχόνη
το όνειρο παγώνει
Άδειοι οι δρόμοι της καρδιάς
δέντρο σ' αντάρα πυρκαγιάς
αλλόκοτος φαντάζεις
με τις σιωπές κραυγάζεις
Μαρμαρωμένες οι στιγμές
δάση που κρύβανε σκιές
το σ' αγαπώ αλάνι
στης ζήσης το χαρμάνι
Όλα τα έσβησε ο καιρός
καδένα ο αναστεναγμός
σύννεφα και σκορπίσαν
τα 'σώψυχα λυγίσαν
Τώρα ένα πέταγμα ζητάς
μαγνάδια λησμονιάς κεντάς
σπαράζει η αποθυμιά σου
στ' άστρα η λευτεριά σου

26 / 04 / 2014
( Vg Gv )
 

ΦΙΛΙΑΣ ΝΑΜΑ

23 τ' Απρίλη χθές τ' Άη-Γιώργη....Μέρα της ονομαστικής μου εορτής....Ένας ωκεανός αγάπης πλημμύρισε το σπιτικό μου....Τηλέφωνα που χτυπούσαν αδιάλειπτα....απίστευτος αριθμός εσωτερικών μηνυμάτων....και πάμπολλα διαδικτυακά σχόλια σε διάφορες αναρτήσεις...κατέκλυσαν ευφρόσυνα την κάθε σπιθαμή της ψυχής μου... Μεγάλοι..νέοι ...και μικροί....... Μανάδες...Πατεράδες...Γιο...ί και οι θυγατέρες τους....Μαθητάδες παλαιότεροι και σημερινοί...Όλοι εδώ μπροστά μου με μιά τεράστια ορθάνοιχτη αγκαλιά ...να μου εύχονται...να με φιλάνε...να με απογειώνουν...Τόση αγαλλίαση...Τόση μακαριότητα..
Τέτοια ψυχής ευωχία πως άραγε μπορεί να την περιγράψει κανείς....Η αγάπη είναι ένα συναίσθημα που όσοι κι αν προσπάθησαν να το αποτυπώσουν στο χαρτί...πάλι λειψό το άφησαν....Απλά βιώνεται στην εσωχώρα μας...Κάτι σαν φλοίσβος κύματος σε διαμαντοστόλιστα ακρογιάλα....Σαν θρόϊσμα φύλλων στης ζωής μας το δέντρο...
Ταξίδι σε λειμώνες ευωδιαστούς άρρητου κάλλους...
Ταπεινά κι αμήχανα στέκω μπροστά σας....Τώρα μιλάει η θωριά μου και λέει τραγούδια άλλα...Και οι νότες τους... δάκρυα αγαλλίασης διαμαντοστόλιστα...
Τα σώψυχά μου δονούνται ... Η καρδιά μου πάλλεται....Δεν είναι λόγια να περιγράψουν το κατακλυσμιαίο ρίγος που ντύνει την ολότητά μου....
Φίλες και φίλοι μου αγαπημένοι...από της ψυχής μου τον μυχό σας ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ όλους μα και έναν-έναν ξεχωριστά για ό,τι ανεκτίμητο μου προσφέρατε.....
και πιστέψτε με...πολύ πιό όμορφος θα ήταν ο κόσμος μας αν όλοι μας καταφέρναμε να αντιληφθούμε την αξεπέραστη δύναμη της αγάπης μας....Υποσχόμενος πως θα απαντήσω σε όλα τα εσωτερικά μηνύματα ....σας χαιρετώ με ένα αμόλυντο φιλί ...αφιερώνοντας σε καθένα σας το παρακάτω φτωχικό μου ψυχαπόσταγμα....

ΦΙΛΙΑΣ ΝΑΜΑ

Κύματα φθάσαν οι ευχές
γλυκολαλιές από καρδιές
λόγια διανθισμένα
νάματα μυρωμένα
Μ' αγκάλιασαν με παίνεψαν
δάκρυα χαράς προξένεψαν
ταφτάνια μεταξένια
θωπεύματα μελένια
Λουλούδι άχραντο η φιλιά
στα δύσκολα παρηγοριά
πεντάμορφο στολίδι
της ζήσης δαχτυλίδι
Σαν του αετού φορά φτερά
του λιονταριού γερή καρδιά
περίσσεια έχει χάρη
ευωδιαστό βλαστάρι
Ήλιος που στέκει λαμπερός
καρδιάς σκορπά άχραντο φώς
στο κάθε πόνο πλάϊ
σ' αγγίζει σαν μιλάει
Λέξεις ποιές νά 'βρω να κεντώ
ρίμες να πλάθω μ' αγιασμό
κέρασμα να προβάλλω
τα 'σώψυχα να βγάλω
Μόνο η θωριά τώρα μιλά
ραγίζει μέσα μου η λαλιά
όσο υπάρχουν φίλοι
γελώ σ' αυγή και δείλι

24 / 04 / 2014
( Vg Gv )

ΤΗΣ ΧΟΥΝΤΑΣ ΓΑΪΤΑΝΑΚΙΑ

Μετά την Ανάσταση του Χριστού μας... ξεκίνησε ο δρόμος προς την Ανάσταση της πατρίδας μας...Τέρμα πιά στις αυτοκτονίες...στην ανέχεια...και στον εξευτελισμό της αξιοπρέπειάς μας...Οι Έλληνες -πλην νενέκων- συνήθισαν να πεθαίνουν όρθιοι και αυτό θα γίνει και τώρα αν χρειαστεί....Η Χούντα των Συνταγματαρχών τελείωσε το 1973...Η Χούντα των περισπούδαστων σαλτιμπάγκων λήγει το Μάη του 2014...
Απαντοχές και... ακλόνητο ηθικό μέχρι τις Μαγιάτικες εκλογές....Τα έκτακτα βοηθητικά επιδόματα να τα κρατήσουν για το πολιτικό τους μνημόσυνο...Κανέναν πιά δεν πείθουν....Τ' ακούτε αργυρώνητοι δημοσιογραφίσκοι ;;;;;;

ΤΗΣ ΧΟΥΝΤΑΣ ΓΑΪΤΑΝΑΚΙΑ

Γραβάτες Γκούτσι ακριβές
πουκάμισα Αρμάνι
κρυφές Μασονικές στοές
ίντριγκας το φιρμάνι

Σαν γύπες πτώματα ζητούν
φίδια κουλουριασμένα
τύμπανα τρόμου αντηχούν
στη σήψη ορκισμένα

Άκαπνοι κήνσορες θλιβοί
μίζας τροπαιοφόροι
του σκότους κήρυκες αισχροί
μιάσματα αχθοφόροι

Γραικύλοι κάφροι ενδοτικοί
κορύβαντες πιόνια
ψυχή δεν έχουν σπιθαμή
τα αίσχη τους καμιόνια

Παντιέρες ήθους αναρτούν
βιγλάτορες φαντάζουν
τάχα τα άγια τιμούν
μα υποκρισίες στάζουν

Άτιμοι όζοι θλιβεροί
άνομοι εμποράκοι
ροπαλοφόροι στυγεροί
πόνους γεννούν και ράκη

Ξετσίπωτοι ατσαλάκωτοι
ηγεμονίας γόνοι
φασισταριά ξεβράκωτοι
στης χώρας το τιμόνι

Τ' Απρίλη μαύρη υλακή
της Χούντας γαϊτανάκια
της Άνοιξης θλιβή οσμή
των θώκων τσιμπουράκια

Αυτόκλητοι δίχως ντροπή
Μεσσίες του λαού μας
θάβετε αιώνων τη τιμή
μάστορες του γκρεμού μας

Μα ο Μάης φθάνει ρυθμικός
τα ψέματά σας λιώνουν
όρθιος στα κάστρα ο λαός
οι μέρες σας τελειώνουν

21 / 04 / 2014
( Vg Gv )
 

ΦΙΛΙ ΟΡΦΑΝΟ

Τι πιό ανθρώπινο και ευγενές από το να ευχηθώ κι εγώ με τη σειρά μου σε όλους τους συνανθρώπους μου ...να έχουν καλή Ανάσταση με ψυχής αναγέννηση και Πάσχα ευλογίας ...με ΥΓΕΙΑ....ΑΓΑΠΗ και απέραντη ΓΑΛΗΝΗ....Μα την πιό σεπτή ευχή μου ...με εσωτερική συντριβή για βαθύτατη εξιλέωση και ανυπόκριτη αυτοταπείνωση ...την χαρίζω στις λησμονημένες από όλους μας ψυχούλες... που ναυαγήσαν πρόωρα στης ζωής τους το ταξίδι...Στους ανθρώπους της μο...ναξιάς και της εγκατάλειψης...Σ' αυτούς που κάναν το δάκρυ τους μεταλαβιά ελπίδας...και χάθηκαν στην ερημιά πέρα κι αλαργινά απ' της δικής μας ψευδαίσθησης τα τείχη.... ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟΙ καλή ΑΝΤΑΜΩΣΗ στης ΑΓΑΠΗΣ τους λειμώνες...

ΦΙΛΙ ΟΡΦΑΝΟ

Τις άγιες τούτες ώρες
οι εκκλησιές ξεχείλιζαν
από αδημονίες πέρατος
και χαρμοσύνης σήμαντρα
οι μαγειρίτσες τα κουλούρια
τα πορφυρά αυγά και οι αμνοί
δεν είχαν άλλες αντοχές
να περιμένουν σύστοιχα
σ' εστίες πλέριας ευωχίας
το ίδιο και η ερημιά
σαν έντυνε παγκάκια μοναξιάς
με χράμια λησμοσύνης
κρατώντας στα ρωγμώδη χείλη της
πεντάρφανο εκείνο το φιλί
που μύριζε αγάπης απουσία
και ψέλλιζε σ' ανέσπερο κερί
το '' Αληθώς Ανέστη ''
μ' ένα κρυμμένο δάκρυ αλμύρας

19 / 04 / 2014
          ( Vg Gv )
 

ΗΛΙ..ΗΛΙ

'' Όσο οι άνθρωποι θα προσμονούν Αναστάσεις ...τόσο κάποιοι νοσηρά επιτήδειοι... θα εκπορνεύουν συνειδήσεις σε επώδυνους Γολγοθάδες....''
 ( Vg Gv )


ΗΛΙ..ΗΛΙ

Απολιθώματα βουβά
λέξεις χαρακωμένες
δάκρυ σε παιδική θωριά
ευχές ματοβαμμένες
Σ' αγύρτη χρόνου αγκαλιά
δρεπανηφόρες δίνες
φθόνου αστράφτουν τα σπαθιά
βουνά οι θλίψεις θίνες
Μόνος λυγίζεις στη ζωή
μαστίγια συρίζουν
στο κήπο της Γεσθημανή
ρίγους φιλιά ανθίζουν
Αργύρια σε δείξανε
σ' αλυσοδέσαν δόλοι
σ' άγρια θεριά σε ρίξανε
τέλους λαξεύαν βόλι
Ρακένδυτος μες τη σιωπή
τα πλήθη αλαλάζουν
στέμμα ακάνθινη ντροπή
τα σπλάχνα σου σταλάζουν
Στην άκρια του Γολγοθά
ξύδι χολή κερνάνε
με μίσος μπήγουν τα καρφιά
σαν ρούχα στα φοράνε
Μα όσοι σε σταυρώσανε
σήμερα σ' αγαπάνε
ξάφνου το μετανιώσανε
Ανάσταση ζητάνε
Αυτή 'ναι φίλε μου η ζωή
δίμουρη πανδαισία
τη μιά σου δίνει τη πνοή
μετά σπέρνει θυσία

Φιδιού φιλί...σε Σταύρωση καρφί
Ηλί ηλί... λαμά σαβαχθανί

15 / 04 / 2014
( Vg Gv )

 

ΣΤΟΥΣ ΠΟΙΗΤΕΣ ΤΗΣ ΩΡΑΣ

Τούτο το ταπεινό μου αφιερώνεται στους τόσους της οκάς ποιητάδες που μας πνίξαν με του λόγου τους τις προκατασκευές...Γυρού-γυρού ο κόσμος μας πονά...κι αυτοί βιτρίνες στήνουν ...πραμάτειες να πουλήσουν της οκάς...Οι κορυφαία θλιβεροί...Του λόγου οι ανέξοδες κραυγές....


ΣΤΟΥΣ ΠΟΙΗΤΕΣ ΤΗΣ ΩΡΑΣ

Κι εκείνα τ' άλλα τα κενά ...
που πάντα ανεμοδέρναν
κρυφά τά 'χες στα βάθη σου
πίσω από ομίχλες
Δυό βήματα και δυό λαλιές
γύρω σταλάζαν οι ευχές
μα εσύ κρατούσες τύψεις
Φτερούγιζες σ' αποκοτιές
κραύγαζες ποίησης σιωπές
ποιός τάχα να σ' ακούσει
Τριγύρω όλα ρημαδιό
ο Θάνατος φορά φουρό
τάχα δεν το κατέχεις
Δεν τα ποιήτευσες κι αυτά
ποιές χαραυγές σε φθάσαν
που έκλεινες τα μάτια σου
μήπως τις αντικρύσεις
Λες και δεν ένιωσες ποτέ
του τάφου σου τον πάτο
της Άνοιξης τις εκδοχές
που φθάσαν να σε δείξουν
Τώρα τραγούδα φωτεινά
τις αφορμές σου κρύψε
δεν θέλει η ποίηση λαλιές
που αναδεικνύουν άλλα
Το λίγο σου πήρε φωτιά
το άδειο σου γεμίζει
τρέχα λοιπόν στην ερημιά
που όλα τ' αφανίζει
Μαζί και σένα τον λειψό

12 / 04 / 2014
( Vg Gv )
 

ΤΙΜΗΣ ΛΑΒΑ

Όσο η ώρα των εκλογών πλησιάζει τόσο περισσότερο οι αδίσταχτοι πολιτικοί λύκοι περιφέρουν τους άθλιους εαυτούς τους στις γειτονιές της πατρίδας μας μασκαρεμένοι με προβιές αμνών...Εκβάλλουν ξεδιάντροπα λόγια υπεράσπισης των δικαίων μας και σωσμού της πατρίδας μας...Δεν μας λένε τα φίδια όμως για ποιούς τάχα λόγους χρειάζεται λύτρωση η πατρίδα μας...Γιατί άραγε η Ελλάδα έφθασε στο χεί...λος του γκρεμού...Ποιοί ήσαν αυτοί που τόσα χρόνια ξεπουλούσαν κάθε ιερό και όσιο στο όνομα ενός έκφυλου πλουτισμού και μιάς νοσηρής εξουσιολαγνείας....Ποιοί οδηγούσαν το άρμα της διαφθοράς πατώντας ανενδοίαστα πάνω στο σώμα μιάς χιλιοβιασθείσας χώρας....ΑΙΔΩΣ ΑΓΥΡΤΕΣ...ΗΓΓΙΚΕΝ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΣΑΣ Η ΩΡΑ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΤΕΓΚΤΗ ΓΙΑ ΣΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΝΟΜΗΜΑΤΑ ΣΑΣ....ΑΔΕΡΦΙΑ ΑΦΥΠΝΙΣΤΕΙΤΕ....ΚΑΙ ΚΛΕΙΣΤΕ ΤΑ ΩΤΑ ΣΑΣ ΣΤΑ ΑΠΟΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΤΙΚΆ ΑΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΜΑΣ ΣΑΛΤΙΜΠΑΓΚΩΝ....

ΤΙΜΗΣ ΛΑΒΑ

Τούτες τις ώρες που θρηνεί
η άμοιρη πατρίδα
δώσε στο δίκιο σου κραυγή
καν' τη ψυχή λεπίδα
Να ταραχήσουν τα βουνά
φαράγγια να ουρλιάξουν
να φύγει η μαύρη σκοτεινιά
ποτάμια να πλαντάξουν
'Κείνα τα άθλια δεσμά
που βάλαν στη ζωή σου
να γίνουν λαίλαπα φωτιά
στη γκρίζα φυλακή σου
Οι κήνσορες πολιτικοί
του δόλου τα κοράκια
οργής να νιώσουν τη πυγμή
πολέμους μπα'ι'ράκια
Κι αυτή η πίκρα που βαστάς
τιμής να γίνει λάβα
σήμαντρο άγιας λευτεριάς
δε μένει η χώρα σκλάβα

08 / 04 / 2014
( Vg Gv )
 

ΣΑΚΑΤΗΔΕΣ ΚΑΙΡΟΙ

Φαντάζομαι θα νιώθετε κι εσείς ..το βάρος κείνης της φτιασιδωμένης αγάπης που αίφνης... εκλογών ένεκα.... ολούθε γύρω μας ακμάζει...Το ίδιο όμως θέλω να φαντάζομαι... πως δεν θα γίνουμε θύματα των αποτρόπαιων εκδοχών...πού 'χουν καλά κρυμμένες...στις κρύπτες των ελεεινών τους συναλλαγών...


ΣΑΚΑΤΗΔΕΣ ΚΑΙΡΟΙ

Άδειοι σακάτηδες καιροί...
σεφέρια θολωμένα
σαν αστραπή η παρακμή
χαμόγελα θλιμμένα
Με ψέμα ντύναν τη ψυχή
λέξεις αλλοπαρμένες
σε βράχια θέριευε η ρωγμή
οι μέρες δικασμένες
Ίσκιο δε βρήκε να σταθεί
η στερημένη ελπίδα
του πόθου σου η προσμονή
οδυνηρή ρυτίδα
Οι ορίζοντες λευκά κελιά
όνειρα αλαργεμένα
ρομφαία μαύρη η καταχνιά
άλμπουρα τσακισμένα
Ήλιος δε φέγγει εδώ χαράς
οι Άνοιξες σπανίζουν
σπαράζουν όσα καρτεράς
σε χαραυγές που τρίζουν
Άγρυπνοι λύκοι αλυχτούν
οι αντοχές στερεύουν
τα μάτια θάμπος μαρτυρούν
θύμησες σε κουρσεύουν
Σκυφτός μονάχος σεργιανάς
παγάνες στήνει ο πόνος
απόγνωσης ρούχα κεντάς
μαραζωμένος κλώνος
Αχνός τα ίχνη σου κραυγή
σε ρούγες της οδύνης
ο οίκτος κρύβει το καρφί
δάκρυα αγάπης χύνεις
Στις παρυφές της συντριβής
αισθήματα ζυμώνεις
γέλια σκορπάς σαν τρυγητής
στα βάθη βαλαντώνεις
Όσα σου τάξαν τα θωρρείς
κίβδηλες αυταπάτες
ηγήτορες ψευδών ολκής
άψυχοι Βοναπάρτες
Ιδέες κέρασαν σορό
που μοιάζαν μ' ευλογία
αίφνης σε ψάχνουν στο ντορό
άρχεται η θυσία
Τό 'μαθες πιά μες τη ζωή
του ρίγους το παιχνίδι
ό,τι ανατέλλει το πρω'ί'
αλαλαγμού λεπίδι

06 / 04 / 2014
( Vg Gv )