Ποιά άραγε ψυχή υπάρχει δίχως τραύματα...Αυτά χαρτογραφούν την έσω μας πατριδογνωσία...Σε αυτά ανήκουμε...Με αυτά πορευόμαστε...Το μόνο που μας ζητάνε είναι να τα ξεδιψάμε στις ερημιές τους με τα αγνά νάματα των συναισθημάτων μας και να τα σκεπάζουμε με χράμια θετικής ενέργειας τις παγωμένες νύχτες του Χειμώνα.......Εκείνες τις ώρες που έξω φυσούν οι ψυχροί άνεμοι της εγκατάλειψης και της οδυνηρής αρνησιάς...
ΤΕΛΟΥΣ ΑΠΟΘΥΜΙΑ
Χάθηκες πάλι στου μυαλού
εκεί στις ράγες του καημού
σ' άνορα καλντερίμια
βαλτώνεις σε συντρίμμια
Τόπος να γύρεις πουθενά
σύθαμπο απλώνει σαν γροθιά
η μοναξιά ανάβει
ό,τι αγγίζει θάβει
Λιθάρια μνήμες κουβαλάς
ρούχο τη γύμνια σου φοράς
του χθες σεφέρια τρίζουν
χειμώνες σε μαστίζουν
Σαν ξεπροβάλλει χαραυγή
κάθε ανάσα πυρπολεί
κατάδικος σ' αγχόνη
το όνειρο παγώνει
Άδειοι οι δρόμοι της καρδιάς
δέντρο σ' αντάρα πυρκαγιάς
αλλόκοτος φαντάζεις
με τις σιωπές κραυγάζεις
Μαρμαρωμένες οι στιγμές
δάση που κρύβανε σκιές
το σ' αγαπώ αλάνι
στης ζήσης το χαρμάνι
Όλα τα έσβησε ο καιρός
καδένα ο αναστεναγμός
σύννεφα και σκορπίσαν
τα 'σώψυχα λυγίσαν
Τώρα ένα πέταγμα ζητάς
μαγνάδια λησμονιάς κεντάς
σπαράζει η αποθυμιά σου
στ' άστρα η λευτεριά σου
26 / 04 / 2014
( Vg Gv )
Χάθηκες πάλι στου μυαλού
εκεί στις ράγες του καημού
σ' άνορα καλντερίμια
βαλτώνεις σε συντρίμμια
Τόπος να γύρεις πουθενά
σύθαμπο απλώνει σαν γροθιά
η μοναξιά ανάβει
ό,τι αγγίζει θάβει
Λιθάρια μνήμες κουβαλάς
ρούχο τη γύμνια σου φοράς
του χθες σεφέρια τρίζουν
χειμώνες σε μαστίζουν
Σαν ξεπροβάλλει χαραυγή
κάθε ανάσα πυρπολεί
κατάδικος σ' αγχόνη
το όνειρο παγώνει
Άδειοι οι δρόμοι της καρδιάς
δέντρο σ' αντάρα πυρκαγιάς
αλλόκοτος φαντάζεις
με τις σιωπές κραυγάζεις
Μαρμαρωμένες οι στιγμές
δάση που κρύβανε σκιές
το σ' αγαπώ αλάνι
στης ζήσης το χαρμάνι
Όλα τα έσβησε ο καιρός
καδένα ο αναστεναγμός
σύννεφα και σκορπίσαν
τα 'σώψυχα λυγίσαν
Τώρα ένα πέταγμα ζητάς
μαγνάδια λησμονιάς κεντάς
σπαράζει η αποθυμιά σου
στ' άστρα η λευτεριά σου
26 / 04 / 2014
( Vg Gv )
