Κι αν

Κι αν η ψυχή παράπονα υφαίνει
είναι που καρτερά στη σιγαλιά
του τέλους της την αίγλη...
για να μπορεί με σιγουριά
λεύτερη πια να χαμογελά

(Vg Gv)
30 / 07 / 2017
 

ΑΡΑΔΕΣ ΠΛΑΝΗΣ

''Δόγματα'' καταλύονται ''θέσφατα'' καταρρέουν
ελαύνουν τ' αφανέρωτα ''ιδέες'' παραπαίουν
Νόρμες ακλόνητες του χθες ριγμένες σε καλάθια
σ' αλλοτινές περβολαριές βλασταίνουν ασπαλάθια
Παλιές βουλές ψυχορραγούν στου χρόνου το αλώνι
χαμπέρια αμετροεπή οπλίζουν την αγχόνη
Μπλαζέ υφάκια ''στοχαστών'' σερβίρουν θεωρίες
κορύβαντες διαλαλούν βερμπαλισμούς σωρείες
Πρεμούρες οβιδιακές σενιάρουν μανιφέστα
αγορητές της βόλεψης ζάλα αλλάζουν σβέλτα
Μ' επάλληλες μεταλλαγές χρησμούς αναγορεύουν
πριν ανακράξει πετεινός αδρά τους εκπορνεύουν
Δηλώσεις περισπούδαστες ακροθιγώς φρενιάζουν
τερτίπια ρηξικέλευθα αλλοφροσύνη στάζουν
Σ' αρένες κοντορομαχούν ρευστές παλινωδίες
οι βιρτουόζοι της πλοκής συρράφουν νουθεσίες


Μεσουρανούν απαρνησιές κόλαφοι ελλοχεύουν
της χαραυγής προσκυνητές το δείλι δραπετεύουν
Ποια λόγια να αφουγκραστώ μ' αλήθειες μυρωμένα
ρήματα να ενστερνιστώ με σφρίγος λαξευμένα
Αρνούμαι να εγκλωβιστώ σ' άκριτα νιτερέσα
αράδες πλάνης δε γρικώ μ' ευνουχισμένη μπέσα


        22 / 07 / 2017

          ( Vg Gv )

Καλά το ξέρω

Η σημερινή μέρα ήταν προσκλητήριο χαράς με συνοδεία λύρας και μελιστάλαχτης ρακής ,
κόντρα στου χρόνου τα βόλια , κάπου εκεί στο λιμάνι του Λαυρίου...


Καλά το ξέρω βρε ντουνιά πως θα σε χαιρετήσω
στου πάνω κόσμου τις χαρές δεν θα ξαναγυρίσω
Ριζίτικα θα κελαηδούν αγρίμια θα χορεύουν...
όλα επιστροφή χρωστούν οι μέρες μας στερεύουν
Μα έχω φίλους συντροφιά μαχαίρι δεν θα νιώσω
στου κάτω Άδη τα σκαλιά δικούς θα ανταμώσω

15 / 07 / 2017
( Vg Gv )

 Σταύρος Κατσουνάκης- Γίαννης Σταυγιανουδάκης Γερανομεταφορές-Μετακομίσεις- Γιώργης Ζωπιάκης- Κυριάκος Τακάκης-Stavros Nitis -Σταύρος Κανατάς

ΣΚΕΥΩΡΙΑΣ ΖΗΛΩΤΕΣ

'''Ελάχιστη η ζωή μας για να ξοδιάζεται ατελέσφορα σ' αρένες υστερίας'' 
                  (Vg Gv)





Aχάραγα παραληρούν γλώσσες βλογιοκομμένες
σαν καρακόλια χύνονται φόρτσα αφηνιασμένες
Με λέξεις μέγαιρες λυγρές απασφαλίζουν έχθρες
μονόπρακτα μονολογούν φθόνων σμιλεύουν πέτρες
Αρρωστημένοι λίβελοι βυσσοδομούν χυδαία
στις φλέβες τους φλογίζονται γινάτια φρικαλέα
Φιλέριδες αδολεσχείς πλέκουν διαπομπεύσεις
βουρλίζονται ανηλεώς ρέγονται αναφλέξεις
Εξαπατούν με λυρισμούς κακέκτυπες κοκέτες
στο κόρφο τους φωλιάζουνε αθώρητες φαλτσέτες 
Λάμνουν σε θάλασσες χολών της υστερίας βλέψεις
σε άλμπουρα οχλαγωγούν πειρατικές ορέξεις
Θριάμβους ονειρεύονται πλάθουν καταρρακώσεις
της σκευωρίας ζηλωτές σκιαγραφούν πολώσεις


Άνθρωπε κομπορρήμονα μουχρό αλφαβητάρι
σκαρφίζεσαι πομφόλυγες τα χούγια σου τροπάρι
Σύνδρομα σε ποδηγετούν άναρχα βολοδέρνεις
αναρριπίζεις πυρκαγιές σαν μακελάρης γδέρνεις
Χαμήλωσε το βλέμμα σου μιζέριες απαρνήσου
τις ίντριγκες εξόρισε που γίναν φυλακή σου
Θαρρείς πως ήρθες στη ζωή τυφλά να κατακρίνεις
δε τα λογάριασες καλά σε μανουάλι φθίνεις
Τέλους σιμώνει προσταγή η σάρκα παραλύει
της μοίρας λαξευτή γραφή χαμπέρια προμηνύει
Μα η λεβέντικη ψυχή μαρμαρυγές απλώνει
δε τη λερώνουν διαβολές πλάκα δε τη πλακώνει


        08 / 07 / 2017

          ( Vg Gv )