ΑΓΑΠΕΣ ΑΛΕΞΙΛΥΠΕΣ

Ανεμοζάλη η ζωή τραμπάλα δίχως τέλος...
πίκρες χαρές σ' εναλλαγή πρασιά που κρύβει έλος
Δρολάπια δέρνουν το μυαλό στρόβιλοι καταιγίδες
ντελίρια σ' αναβρασμό οπλίζουν αραβίδες
Πουλιά τα χρόνια φτερουγούν ορίζοντες λογχίζουν
άλλοτε γλυκοκελαηδούν κάποτε κορακίζουν
Τα ''θέλω'' άγνωρα νερά χίλιες μορφές αλλάζουν
στις χαραυγές κελαρυστά τις νύχτες φουρτουνιάζουν
Φάλαγγες ''πρέπει'' μουλωχτά δόγματα σφαλισμένα
λύκοι τα ''μη'' σ' αστροφεγγιά ουρλιάζουν φουρκισμένα
Οχλαγωγούν επικριτές στο βλέμμα τους λιακόνια
ανέραστοι υποκριτές παραφωνίας κλώνια
Της λησμοσύνης ζηλωτές του πρόσκαιρου παντιέρες
στη βόλεψη προσκυνητές αλλόκοτες μανιέρες
Λουφάζουν τ' αφανέρωτα σ΄απόμερα ρουμάνια
λογύδρια ξενέρωτα διαλαλούν φιρμάνια
Παραληρούν παροξυσμοί οι έχθρες θριαμβεύουν
σαν πειρατές σε ξένη Γη ξωκλήσια μακελεύουν
Έτσι ρολάρει ο τροχός στης ζήσης το γαϊτάνι
απρόσμενος αλαλαγμός ορθώνει γιαταγάνι

Μόνη γλυκιά παρηγοριά του έρωτα οι ρότες
κι αγάπες αλεξίλυπες της καλοσύνης δότες
Εκεί λυτρώνεται η ψυχή τις φυλακές γκρεμίζει
στη θαλπωρή της αγκαλιάς λειμώνες ανεμίζει

27 / 09 / 2016
( Vg Gv )

ΣΥΜΠΙΛΗΜΑΤΩΝ ΕΡΑΣΤΕΣ

Αρμάδες λέξεις ιλαρές...
φοράνε πλουμιστές προβιές
λειράτη καμαρίλα
κωάζει η ψωνίλα
Οι τιποτίλες εφορμούν
αδιάκοπα εκλιπαρούν
να δρέψουν τεμενάδες
στους γύρω μαχαλάδες
Προσκυνητές της γκλαμουριάς
αυγερινοί της χαλιμάς
στομφώδεις αρλεκίνοι
της κλάψας θεατρίνοι
Θαρρούν λειαίνουν στοχασμούς
με γλαφυρούς συλλαβισμούς
καλάμων αναβάτες
ρέπουν σε φρεναπάτες
Για λάβρους έρωτες μιλούν
να συναρπάσουν προσπαθούν
στιχάκια κανακεύουν
μηρυκασμούς αρμέγουν
Επαναστάτες γραφικοί
της βόλεψης ιερουργοί
φιλιππικούς ρεκάζουν
ήρωες να φαντάζουν
Συμπιλημάτων εραστές
φαντασιώνονται τιμές
αυτόγραφα βραβεία
ρέουσα υστερία

Αργόσχολοι σ' οθόνες 'μπρος μοστράρουν φιοριτούρες
τα κόμπλεξ τους ωκεανός φαιδρές καρικατούρες
Αβέρτα θριαμβολογούν περίοπτα νταούλια
παράφωνα μονολογούν βλέψεις σε καραούλια
Μα δε λογάριασαν καλά τους πήρανε χαμπάρι
νίλα πικρή τους καρτερά σαν λήξει το τροπάρι

24 / 09 / 2016
( Vg Gv )

ΕΥΧΕΣ ΣΕ ΜΕΡΑΚΛΗ

ΣΤΟΝ ΦΙΛΟ ΔΑΣΚΑΛΟ ΚΑΙ ΠΟΙΗΤΗ
ΒΑΣΙΛΗ ΣΙΟΥΖΟΥΛΗ

        

Φίλε Βασίλη Σιουζουλή 'συ Θεσσαλέ Σεπτέμβρη
στης γέννας σου την αφορμή η μνήμη θα παρέμβει
Αγάπη χάριζες στοργή στις γειτονιές του κόσμου
η αγκαλιά σου θαλπωρή μ' αρωματιές του δυόσμου
Πράξεις λαμπρές το μολογούν τα λόγια σου καντήλι
έφηβες φλέβες σ' εκτιμούν σε χαίρονται οι φίλοι
Στη ξενιτά δασκάλεψες ομόρφαινες σχολεία
το χρέος σου δεν χάλασες σμίλευες αρμονία
Με την αλήθεια φορεσιά σ' αλάνες ροβολούσες
ποίησης μάλαζες φτερά παρηγοριά αντλούσες
Παράπονα ζωγράφιζες σε λιθαριών κορμάκια
φθάναν σεφέρια άκαρδα στο βλέμμα σου ρυάκια
Της χαρμολύπης τον βλαστό ράντιζες με μεράκι
γλυκό να σου λαλεί σκοπό σαν λύρας ταξιμάκι
Χρόνους αντάμωσες θεριά θρακιάδες τρικυμίες
είχες λεβέντικη καρδιά κόντρα στις αδικίες
Μπορεί ν' ασπρίσαν τα μαλλιά στου ταξιδιού τις μπόρες
μα κουβαλάς νιάτα σφοδρά οι δράσεις σου πληθώρες
Σεπτέμβρη σ' έφερε η ζωή σήμερα θα γιορτάσεις
στέλνω ευχές σε μερακλή μ' αγέρια της θαλάσσης


Όλυμπος να 'σαι σφριγηλός σε χρόνων μεϊντάνια
να σε φιλεύει ο Πηνειός ίσκιους από πλατάνια
Υγεία εξαιρετική πίκρες μη σε ραγίζουν
όπου το ζάλο σου πατεί αρισμαριά ν' ανθίζουν
Η κάθε μέρα σου πλουμί χαρές να σε κερνάει
η φιλντισένια σου ψυχή κερήθρες να τρυγάει
Να'ναι η φαμίλια σου ψηλά περήφανος να νιώθεις
στου δειλινού τη σιγαλιά ονείρατα να κλώθεις
Με τα εγγόνια συντροφιά σαν νιός να ξεσαλώνεις
ό,τι στερήθηκες παλιά στη λήθη να απλώνεις
Όσα ζητάς στις προσευχές να σου χτυπούν την πόρτα
οι μοίρες χαμογελαστές να σου χαράζουν ρότα
Κι αν ξάφνου δάκρυ ροδαλό σταλάξει η θωριά σου
σινιάλο να 'ναι λαγαρό πως χαίρετ' η καρδιά σου
20 / 09 / 2016
( Vg Gv )

ΑΛΛΟΠΑΡΜΕΝΟΙ ΛΗΡΟΙ

'' Άλλο είναι η ποίηση κι άλλο οι ποιητάδες
αλάργο απ' την οίηση αρνείται τεμενάδες '' ( Vg Gv )

ΑΛΛΟΠΑΡΜΕΝΟΙ ΛΗΡΟΙ
Τυρβάζουν κομπορρήμονες
ως το μεδούλι ψώνια
αυτόκλητοι ειδήμονες
λιγούρια στα γαλόνια
Τιάρες προβάρουν πλουμιστές
χλαμύδες με μαιάνδρους
σε πασαρέλες πληκτικές
στίχους αρθρώνουν λάβρους
Καραμπινάτοι μιμητές
Ναρκισσισμού λοφία
ρήτορες παπαγαλιστές
ρέγονται μεγαλεία
Ύφος μπλαζέ σοφιστικέ
ενδελεχώς μοστράρουν
σ' αφιερώματα σικέ
πραμάτειες πατρονάρουν
Αιθεροβάμονες λυγροί
λάτρεις δημοφιλίας
βίτσια χωρίς καταλαγή
κρουνοί ερεσχελίας
Ανακηρύσσονται ταγοί
του λόγου αφεντάδες
αναμοχλεύουν λακριντί
τα χούγια τους αρμάδες
Πορίσματα κεντολογούν
παρόλες αβγατίζουν
ανακηρύξεις καρτερούν
με σκήπτρα ν' αρμενίζουν

Καμώνονται τους διαλεχτούς τάχα πως είν' πυλώνες
ταλέντα ηλιοστόλιστα σε σκυθρωπούς χειμώνες
Αγάπες κι Έρωτες υμνούν άκριτα μηρυκάζουν
θεάτρου πλήθη λαχταρούν να τα εκστασιάζουν
Φλέγεται η πλάση σωρηδόν πατρίδες ερημώνουν
κι αυτοί στα παλκοσένικα καταδρομείς δηλώνουν
Μα σαν ηχήσουν σάλπιγγες κι η τραγωδία λήξει
πρώτοι θα έρπουν στη γραμμή έπαθλο μη τους λείψει
Ποίηση κόρη ζηλευτή σ' επιδρομές μνηστήρων
πως να κρυφτείς από ριπές αλλοπαρμένων λήρων

15 / 09 / 2016
( Vg Gv )

ΟΙΗΣΗΣ ΑΡΜΑ

Σαν λαμπυρίζει χαραυγή στολή φοράς του γητευτή...
δίμουρα μινυρίζεις σενάρια στοιχίζεις
Λέξεις στιλβώνεις δολερές να προκαλέσεις συμφορές
τα ''θέλω'' κουκουλώνεις αμόλυντος δηλώνεις
Ταμπεραμέντο νοσηρό επάρατο βαρύ χτικιό
στρεβλώνεις την αλήθεια σμιλεύεις παραμύθια
Χαιρεκακίας είσαι αρμός αστείρευτος χολής κρουνός
θολά τα κάτοπτρά σου αλλήθωρη η θωριά σου
Καμώνεσαι να ασελγείς κρεσέντα πλάθεις οιμωγής
κρύφιε μακελάρη σ' αιμοχαρές σαφάρι
Δεν είν' οι άνθρωποι πουλιά στου όπλου σου την μπαταριά
μήτε φλογέρες σε τεκέ να σου λαλούν τον αμανέ
Ρίξε τη μάσκα που φοράς σ΄ Αχέροντα λαμνοκοπάς
φθηνιάρη θεατρίνε την αφεντιά σου κρίνε

Χάρισμα βέρο η ζωή μα την λακτίζεις με σπουδή
στο ηλιοφώς δειλιάζεις στο έρεβος τυρβάζεις
Οίησης άρμα σεργιανάς κούρταλα τρύπια λαχταράς
γρίκα λοιπόν δυο λόγια κι ας είναι απ' τα κατώγια
'Κείνη η ψυχή που φτερουγά λευκή σαν περιστέρι
δεν είν' αυτή που αρνήθηκε αγάπη να προσφέρει

10 / 09 / 2016
( Vg Gv )

ΚΑΛΟΣΥΝΗ ΨΥΧΗΣ ΣΗΜΑΝΤΡΟ

Η εύρωστη καλοσύνη
αρνείται να πατρονάρεται
μέσα σε λέξεις ντελάληδες
θνησιγενούς διάρκειας
κομμένες και ραμμένες
στων περιστάσεων τα μέτρα
Δεν της ταιριάζουν πανωφόρια
πλυμμένα σε σύμφωνα υγρά
που προκαλούν μεθοδικά
χυμώδεις συγκινήσεις
Αποποιείται τρύπιες αγκαλιές
Χάδια δεν θέλει ξύλινα
μήτε και μακιγιάρεται
σαν ψωνισμένη αρτίστα
σ' αυλαίες να τραυλίζει
Δεν θορυβεί σαν κύμβαλο
πλήθη να συναρπάζει
τάχα πως είναι ο ταγός
μαλαματένιου ήθους
σε δρόμους λερωμένους

Αρέσκεται στη σιγαλιά αγάπη να υφαίνει
έχουν οι πράξεις της καρδιά βραβεία δεν προσμένει
Σήμαντρο είναι της ψυχής που ανθρωπιά αγγέλλει
στις μαύρες πίκρες της ζωής κρυφά σταλάζει μέλι

06 / 09 / 2016
( Vg Gv )