Σαν λαμπυρίζει χαραυγή στολή φοράς του γητευτή...
δίμουρα μινυρίζεις σενάρια στοιχίζεις
Λέξεις στιλβώνεις δολερές να προκαλέσεις συμφορές
τα ''θέλω'' κουκουλώνεις αμόλυντος δηλώνεις
Ταμπεραμέντο νοσηρό επάρατο βαρύ χτικιό
στρεβλώνεις την αλήθεια σμιλεύεις παραμύθια
Χαιρεκακίας είσαι αρμός αστείρευτος χολής κρουνός
θολά τα κάτοπτρά σου αλλήθωρη η θωριά σου
Καμώνεσαι να ασελγείς κρεσέντα πλάθεις οιμωγής
κρύφιε μακελάρη σ' αιμοχαρές σαφάρι
Δεν είν' οι άνθρωποι πουλιά στου όπλου σου την μπαταριά
μήτε φλογέρες σε τεκέ να σου λαλούν τον αμανέ
Ρίξε τη μάσκα που φοράς σ΄ Αχέροντα λαμνοκοπάς
φθηνιάρη θεατρίνε την αφεντιά σου κρίνε
Χάρισμα βέρο η ζωή μα την λακτίζεις με σπουδή
στο ηλιοφώς δειλιάζεις στο έρεβος τυρβάζεις
Οίησης άρμα σεργιανάς κούρταλα τρύπια λαχταράς
γρίκα λοιπόν δυο λόγια κι ας είναι απ' τα κατώγια
'Κείνη η ψυχή που φτερουγά λευκή σαν περιστέρι
δεν είν' αυτή που αρνήθηκε αγάπη να προσφέρει
10 / 09 / 2016
( Vg Gv )
