Ετικέτες

Αναγνώστες

Τρίτη 26 Αυγούστου 2014

ΟΝΕΙΡΩΝ ΛΟΧΜΕΣ



Δώρα σου τάξαν οι χαρές
μ' αλάργο σου διαβαίνουν
Οι ομορφιές σαν χίμαιρες
σε μύθους οριζόντων
Στης λύρας το στιλπνό κορμί
πρελούδια οδύνης
Οι ανασαιμιές σε μια γωνιά
της λησμονιάς υφάντρες
Χαμηλοβλέπει η θωριά
στων καγχασμών τις ρούγες
Οι πόθοι βαλαντώνουνε
στων εκδορών τά άλγη
Τα χείλη άνυδρα σιωπούν
στης στέρησης το δράμα
Η αγάπη πάντα προσπερνά
καλπάζοντας σε άτι
Μόνο οι πίκρες σε κερνούν
ρίγη αιχμηρά σε ζώνουν
Της απουσίας τα καρφιά
τα στήθη σου ξεσχίζουν
Πόση ν' αντέξει παγωνιά
το δέντρο της ζωής σου
έτσι που βρέθηκε γυμνό
δίχως θωπείας θάλπος

Νήδυμα όνειρα κεντάς στις λόχμες της ψυχής σου
μη τύχει και τα σφάξουνε πίκρας λεπίδες λάζες
μίσους λεκέδες μη τα βρουν στα διάσελα του χρόνου

26 / 08 / 2014
( Vg Gv )
 

Σάββατο 23 Αυγούστου 2014

ΑΝΑΥΔΟΣ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗΣ

Το ''σ' αγαπώ'' σαν αγέρι απλώνεται απ' άκρη σ' άκρη στις γειτονιές του κόσμου τούτου...Άλλοτε σαν άνεμος δροσιάς στης καρδιάς τα παρτέρια και κάποτε σαν λίβας που χαρές πυρπολεί ως το μεδούλι.

ΑΝΑΥΔΟΣ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗΣ


Κάθε που λές το ''σ' αγαπώ''
πρόσεχε μη το τραυματίσεις
Θα το δεις
ανασκουμπώνονται ορέξεις
σκέψεις ακροβολίζονται
ατάκτως θολερές
Στο βάθεμα του διαφθορέα χρόνου
φυλλορροούν αισθήματα
τέρψεις μελαγχολούν
αφαλατώνονται οι γητειές
Άναυδος στέκει ο Σεπτέμβρης
μπροστά στις θλίψεις των φιλιών
Οι λέξεις έντρομες σιγούν
σε παγωμένες αγκαλιές
Αγάλματα σαβανωμένα κήπων
Δακρύων φθάνει επιταγή
λεπίδα στο λαιμό σου
και σ' αλισάχνης το κορμί
γραφές μελαγχολίας

Τα σούρουπα θα συντροφεύουν τα ''γιατί''
μα οι ελπίδες σου σ' ονείρων αργαλειούς
κουράγια πλουμιστά θα υφαίνουν

23 / 08 / 2014
( Vg Gv )
 

Τρίτη 19 Αυγούστου 2014

ΦΑΡΙΣΑΙΟΙ

Το σημερινό ταπεινό μου αφιερώνεται σε όλους αυτούς τους περίοπτους επικριτές των πάντων που στόχο έχουν να μαραίνουν χαρές.
Σε 'κείνες τις ομάδες ατόμων όπου υποδυόμενοι τους άτεγκτους δικαστές αναθεματίζουν και κατακερματίζουν τις ζωές μας δίχως ποτέ να διαβούν τα κατώφλια της αυτοκριτικής και της αυτογνωσίας..

ΦΑΡΙΣΑΙΟΙ


Ρίγη ντυμένη η ζωή
θόρυβοι την μαστίζουν
απέκδυτη και έκθετη
σε κάμες μαστροπίας
αλλοπαρμένα σκηνικά
υφαίνουν τη ροή της
συμβιβασμοί υποταγές
αδιάσειστα τερτίπια

Δήμιοι οι Ανατολές
στα θαύματα της νύχτας
τα όνειρα λευτερωτές
πόθων δεδικασμένων
οι αιτιάσεις αίρονται
στου φεγγαριού τις ρότες
οι ένορκοι μάσκες φορούν
παιάνες θυμηδίας

Άνομοι νόμοι πυρπολούν
σώματα ανταριασμένα
εγκληματούν ξεδιάντροπα
στους μύθους εθισμένοι
φαιδρές ανάπηρες ψυχές
κρατάνε τα οφίτσια
κι οι ΄Ερωτες ακροβατούν
σε τέλια του θανάτου

Οι ομορφιές μες τη πυρά
χαρές δεν κελαρύζουν
ραμμένα όλα παστρικά
Άνοιξες να συνθλίβουν
σε κάθε βήμα κοπετός
εδώλια στημένα
οι Φαρισαίοι επαίρονται
Πιλάτοι νίπτουν χείρας

Το κορακένιο σήμερα
κούφια κραδαίνει λόγια
αλάστορες αναίσχυντοι
σε θύμα σ' αναγάγουν
τόπος δεν είναι να σταθείς
παντού ακμάζουν νάρκες
σπαρμένες από άνακτες
με χλαίνες λερωμένες


Άκου λοιπόν περίοπτε ξεδιάντροπε ντελάλη
τάφος βουβός σε καρτερά να σε κεράσει χάλι

19 / 08 / 2014
( Vg Gv )
 

Κυριακή 10 Αυγούστου 2014

''Η Ευτυχία του '50''

Τούτες τις μέρες των διακοπών μου διάβασα ένα αφοπλιστικό μυθιστόρημα του υπέροχου και σεμνότατου ποιητανθρώπου κ Βασίλη Σιουζουλή.Σε ένδειξη σεβασμού και απεριόριστης εκτίμησης του αφιερώνω το παρακάτω ταπεινό σχόλιό μου καθώς ένιωσα συγκλονισμένος από τον μεθυστικό λόγο του..

''Η Ευτυχία του '50'' ( Μυθιστόρημα )...
Βασίλης Σιουζουλής ( Vasilis Siouzoulis )


Γραφή σαν γάργαρο νερό σε ξεραμένα χείλη.
Ολόγυμνη η αλήθεια σε λόγου φτερουγίσματα να σε παρασέρνει σε ταξίδια άλλα.
Εγκάρσια κατάδυση σε βάθη χρόνων αλλοτινών. Τότε που ο τρόμος κι η φοβέρα αειθαλή ήταν δέντρα στα πρόσωπα της παιδικής αθωότητας ,προικίζοντάς τα με πρώϊμες ρυτίδες ανεξίτηλης υφής.
Χαρμολύπη ξεφυτρώνει από κάθε πρόταση.
Η έμφαση σε παραπαίουσες χαρές και ανάπηρες ομορφιές μακρόσυρτο μοιρολόϊ και η ζωή ξενιτεμένη σε γκρίζους τόπους. Μα οι ελπίδες και τα όνειρα αρμοί ατσάλινοι για να στεριώσουν οι πόθοι της Ευτυχίας έστω κι αργά.
Το επιμύθιο του έργου:'' Χάρηκα πάρα πολύ Ευτυχία''
Ρίγος λυτρωτικό του συγγραφέα και ψυχής συγκλονισμός..
 

Παρασκευή 8 Αυγούστου 2014

ΠΕΡΙΡΡΕΟΥΣΑ ΑΥΤΑΠΑΤΗ

Το σημερινό φτωχογραφτούλι μου αφιερώνεται σε όλους αυτούς τους κομπάζοντες κηφήνες που περιφέρονται ματαίως στην προσπάθειά τους να αποκτήσουν τιμές και δόξες δίχως προηγούμενα να έχουν διαβεί το κατώφλι της αυτοκριτικής και της αυτογνωσίας τους.Σε όλους αυτούς που ανήθικα διαχωρίζουν τους ανθρώπους σε προύχοντες τους πνεύματος και σε πένητες της γνώσης..
Ο επίλογος όμως είναι ...κοινός τόπος όλων των ανθρώπων.

ΠΕΡΙΡΡΕΟΥΣΑ ΑΥΤΑΠΑΤΗ

Λέξεις θνησιγενείς
καταρρέουσες αναφανδόν
σαν προϊόντα με ημερομηνίες λήξης
ντυμένες στόμφο και κρότο
έτοιμες περήφανα να παρελάσουν
σε συμποσίων πίστες θλιβές
σε διαφημιζόμενες συνάξεις
αυτοανακηρυχθέντων
πνευματικών ταγών
λες κι είναι χειροκροτημάτων
εντεταλμένοι πυροκροτητές
που κάνουν θόρυβο για λίγο
κι ύστερα χώνονται βαθιά
σε κρύπτες ενοχών

Φέγγει αδιάψευστα στον ήχο τους
κραυγάζουσα η πλαδαρότητα
συμφύρματα εντυπωσιασμών
περιορισμένης αποστολής
σαν τα βεγγαλικά σε γιορτές
με λάμψεις ευκαιρίας
περίλαμπρες μάσκες που επωάζουν
εφτάζυμη υποκρισία
υποθάλπουν γλυφή ματαιοδοξία
και άλλα συμπαραμαρτούντα
θηρεύοντας εναγωνίως εκπλήρωση

Χαμόγελα γαλβανισμένα
να κρύβουν σήψη και οξείδωση
τα βίτσια σμάρι σε σκότη κατάβαθα
μη τύχει και ανταμωθούν
με ρέουσες αλήθειες
καλπάζει ακατάπαυστα
ο φαύλος ανταγωνισμός
πατρίκειοι λέει της ποίησης
και οι πληβείοι κοινό αμφιθεάτρων
μα η νύχτα δεν αργεί να ξετελέψει
και τα βαμπίρ τρομάζουνε σε ηλιοφώς
μιας και τα φώτα της ράμπας
συνηθισμένα τά 'χουν
έτσι που είναι θεατρίνοι

Ώρες σικέ , δήθεν στιγμές , τάχα εκλάμψεις
Το θηρίο της ανυπαρξίας τρίζει θρυμματισμένα δόντια
μήπως κι αδράξει φήμη και τιμές , ενίοτε δε και χλίδα
H αυταπάτη σ' έξαρση και η ψευτιά ρομφαία

08 / 08 / 2014
( Vg Gv )
 

Τρίτη 5 Αυγούστου 2014

ΦΙΡΜΑΝΙ ΚΡΥΦΟ

Ας αγκαλιάσουμε με στοργή και αγάπη μεθυστική τα όνειρά μας γιατί θαρρώ πως μόνο εκεί μπορούμε να ζούμε , μακρυά από τις ηχορυπάνσεις της υποκρισίας και τα φαρμάκια των δόλων που ακατάσχετα και με εμμονές εκχέουν δηλητήρια προκειμένου να σαπίσουν τις ζωές μας.


ΦΙΡΜΑΝΙ ΚΡΥΦΟ

Ριπές οι μέρες στο ντορό
στρόβιλοι φουρκισμένοι
μες της ζωής τον κουρνιαχτό
ρύποι αφηνιασμένοι
Στο λυκαυγές λυσσομανά
του μύθου η ρομφαία
χτυπά αδόκητα τυφλά
κάθε στροφή μοιραία
Πυρπολημένες ομορφιές
στο λίγο δικασμένες
εφήμερες απατηλές
σε δρόλαπες ριγμένες
Τα σήμαντρα θλίψεις αχούν
στου νου τα καλντερίμια
σπαραξικάρδια κροτούν
της ζήσης τα συντρίμια
Με μνήμες ντύνεται η θωριά
τα δάκρυα καδένες
μπιζού οι ήλοι στη καρδιά
ανάσες ραγισμένες

Μόνο στα όνειρα σκιρτούν
χαμόγελα ανθισμένα
σύγκορμες νότες μελωδούν
ρήγματα γιατρεμένα
Πέρα στις αστρογειτονιές
στου φεγγαριού τις στράτες
δε χλιμιντρίζουν ταραχές
μήτε θρονιάζουν γδάρτες
Φορά ταφτάνια ο καιρός
έγχρωμα πλουμισμένα
της τέρψης αναστεναγμός
φιλιά σκορπά κρυμμένα
Γεννά ελπίδες η ψυχή
θάλπους φασκιές υφαίνει
ολούθε σπέρνει τη στοργή
βρέφη χαρών βυζαίνει
Με την αγάπη οδηγό
σαν αετός πλανιέται
σβήνει απ' το χάρτη το κακό
τα μίση απαρνιέται

Πως να χωρέσει μες το νου όλου του κόσμου η πλάνη
σε ποια γωνιά του εωθινού κρύβεται το φιρμάνι
Κουβέντες πόσες σεργιανούν δόλων μυσταγωγίες
σαν νάγιες καιροφυλαχτούν εύγλωττες αλχημείες
Μα να θυμάσαι πως στο χθές πλανιέται η μορφή σου
μάσκες κι αν βάζεις λαμπερές τσιτσίδι η διαδρομή σου

05 / 08 / 2014
( Vg Gv )
 

Παρασκευή 1 Αυγούστου 2014

ΨΥΧΗΣ ΦΤΕΡΟΥΓΙΣΜΑΤΑ

Τούτες τις μέρες που αίματα αθώων παιδιών ποτίζουν τη Γη στις γειτονιές του κόσμου , ας ελπίσουμε πως γρήγορα θα κοπάσουν τα ουρλιαχτά των βομβών και των σιδηρόφραχτων ερπυστριών...Το μόνο μας αραξοβόλι είναι το μουράγιο των παιδικών μας χρόνων..



ΨΥΧΗΣ ΦΤΕΡΟΥΓΙΣΜΑΤΑ


Πώς γαληνεύει η ψυχή
στης σιγαλιάς τις νότες
λάμπουν οι μνήμες απ΄ το χθες
σήμαντρα χαρμολύπης
φεγγάρι ολομέταξο
στην αγκαλιά της νύχτας
ο Ουρανός κυοφορεί
θύμησες επωάζει
άστρα λαμπιόνια έκπληκτα
αδημονούν στις ρούγες
σαλεύοντας ακάματα
σε πορφυρένιες πίστες

Μα σαν σιμώνει χαραυγή
τον μύθο της υφαίνει
πλένει ξεβγάζει όνειρα
στον ήλιο τ' αραδιάζει
οι ελπίδες φύονται ξανά
χαμόγελα ν' ανθίσουν
παίρνουν φωτιά οι στεναγμοί
σ' αλλόκοτο λιοπύρι
πασχίζουν οι ανασαιμιές
λύτρωση να φορέσουν
μέχρι την ώρα που θα 'ρθεί
Πανσέληνος του Αυγούστου

Έτσι η ψυχή δεν φθείρεται στου χρόνου τα ερμάρια
σαν άνεμος εγείρεται δονούνται τα δοξάρια
ακροθωρεί και φτερουγά τα πέρατα τραντάζει
μες των παιδιών την αγκαλιά κάθε ομορφιά θηλάζει

01 / 08 /2014
( Vg Gv)