''Η Ευτυχία του '50''

Τούτες τις μέρες των διακοπών μου διάβασα ένα αφοπλιστικό μυθιστόρημα του υπέροχου και σεμνότατου ποιητανθρώπου κ Βασίλη Σιουζουλή.Σε ένδειξη σεβασμού και απεριόριστης εκτίμησης του αφιερώνω το παρακάτω ταπεινό σχόλιό μου καθώς ένιωσα συγκλονισμένος από τον μεθυστικό λόγο του..

''Η Ευτυχία του '50'' ( Μυθιστόρημα )...
Βασίλης Σιουζουλής ( Vasilis Siouzoulis )

Γραφή σαν γάργαρο νερό σε ξεραμένα χείλη.
Ολόγυμνη η αλήθεια σε λόγου φτερουγίσματα να σε παρασέρνει σε ταξίδια άλλα.
Εγκάρσια κατάδυση σε βάθη χρόνων αλλοτινών. Τότε που ο τρόμος κι η φοβέρα αειθαλή ήταν δέντρα στα πρόσωπα της παιδικής αθωότητας ,προικίζοντάς τα με πρώϊμες ρυτίδες ανεξίτηλης υφής.
Χαρμολύπη ξεφυτρώνει από κάθε πρόταση.
Η έμφαση σε παραπαίουσες χαρές και ανάπηρες ομορφιές μακρόσυρτο μοιρολόϊ και η ζωή ξενιτεμένη σε γκρίζους τόπους. Μα οι ελπίδες και τα όνειρα αρμοί ατσάλινοι για να στεριώσουν οι πόθοι της Ευτυχίας έστω κι αργά.
Το επιμύθιο του έργου:'' Χάρηκα πάρα πολύ Ευτυχία''
Ρίγος λυτρωτικό του συγγραφέα και ψυχής συγκλονισμός..