Δώρα σου τάξαν οι χαρές
μ' αλάργο σου διαβαίνουν
Οι ομορφιές σαν χίμαιρες
σε μύθους οριζόντων
Στης λύρας το στιλπνό κορμί
πρελούδια οδύνης
Οι ανασαιμιές σε μια γωνιά
της λησμονιάς υφάντρες
Χαμηλοβλέπει η θωριά
στων καγχασμών τις ρούγες
Οι πόθοι βαλαντώνουνε
στων εκδορών τά άλγη
Τα χείλη άνυδρα σιωπούν
στης στέρησης το δράμα
Η αγάπη πάντα προσπερνά
καλπάζοντας σε άτι
Μόνο οι πίκρες σε κερνούν
ρίγη αιχμηρά σε ζώνουν
Της απουσίας τα καρφιά
τα στήθη σου ξεσχίζουν
Πόση ν' αντέξει παγωνιά
το δέντρο της ζωής σου
έτσι που βρέθηκε γυμνό
δίχως θωπείας θάλπος
Νήδυμα όνειρα κεντάς στις λόχμες της ψυχής σου
μη τύχει και τα σφάξουνε πίκρας λεπίδες λάζες
μίσους λεκέδες μη τα βρουν στα διάσελα του χρόνου
26 / 08 / 2014
( Vg Gv )
