Πώς το μπορείς να σεργιανάς
λέξεις ισχνές φοράς και πας
αδύναμες βάρος αλήθειας
να σηκώνουν
Πού δολιχοδρομεί ο νους
σε ποια κρυφά σοκάκια
μικρές νοθείες κουβαλάς
κι όλο κεντάς αδιάλειπτα
μαγνάδια των κενών σου
Της ατολμίας τους ρυθμούς
έμαθες να χορεύεις
με νότες φάλτσες τραγουδάς
πρηνής συσκοτισμένος
Πόσες ρωγμές σε ζώσανε
μνήμες ποιές σε παιδεύουν
και σαν κλωσσόπουλο ζητάς
φτερούγες να κουρνιάσεις
Ποιές απορίες σου δειλές
σ' έχουν φυλακισμένο
κλαγγές ποιές σε ταράζουνε
κι άνυδρα σπέρνεις γέλια
Μην είναι χρόνων ενοχές
σ' εδώλια λεπίδων
κι όλο σαν χέλι ξεγλιστράς
δίχως ν' αφήνεις ίχνη
Δάκρυα του Σεπτέμβρη πιες σ' αγάπης πρωτοβρόχια
να ξεδιψάσει το παιδί που θαλπωρή γυρεύει
01 / 09 / 2014
( Vg Gv )
