Ανεμοζάλη η ζωή τραμπάλα δίχως τέλος...
πίκρες χαρές σ' εναλλαγή πρασιά που κρύβει έλος
Δρολάπια δέρνουν το μυαλό στρόβιλοι καταιγίδες
ντελίρια σ' αναβρασμό οπλίζουν αραβίδες
Πουλιά τα χρόνια φτερουγούν ορίζοντες λογχίζουν
άλλοτε γλυκοκελαηδούν κάποτε κορακίζουν
Τα ''θέλω'' άγνωρα νερά χίλιες μορφές αλλάζουν
στις χαραυγές κελαρυστά τις νύχτες φουρτουνιάζουν
Φάλαγγες ''πρέπει'' μουλωχτά δόγματα σφαλισμένα
λύκοι τα ''μη'' σ' αστροφεγγιά ουρλιάζουν φουρκισμένα
Οχλαγωγούν επικριτές στο βλέμμα τους λιακόνια
ανέραστοι υποκριτές παραφωνίας κλώνια
Της λησμοσύνης ζηλωτές του πρόσκαιρου παντιέρες
στη βόλεψη προσκυνητές αλλόκοτες μανιέρες
Λουφάζουν τ' αφανέρωτα σ΄απόμερα ρουμάνια
λογύδρια ξενέρωτα διαλαλούν φιρμάνια
Παραληρούν παροξυσμοί οι έχθρες θριαμβεύουν
σαν πειρατές σε ξένη Γη ξωκλήσια μακελεύουν
Έτσι ρολάρει ο τροχός στης ζήσης το γαϊτάνι
απρόσμενος αλαλαγμός ορθώνει γιαταγάνι
Μόνη γλυκιά παρηγοριά του έρωτα οι ρότες
κι αγάπες αλεξίλυπες της καλοσύνης δότες
Εκεί λυτρώνεται η ψυχή τις φυλακές γκρεμίζει
στη θαλπωρή της αγκαλιάς λειμώνες ανεμίζει
27 / 09 / 2016
( Vg Gv )
