ΙΜΑΤΙΑ ΦΑΙΔΡΑ

Είναι κοινός τόπος πως το ψευδεπίγραφο και η δηθενιά έχουν λάβει τεράστιες διαστάσεις στον κοινωνικό μας ιστό...Το οξύμωρο δε είναι ότι οι αρχιερείς του ψεύδους...αυτές οι γλοιώδεις οντότητες ...προσπαθούν με εμμονικές διαθέσεις ...να μας πείσουν περί της παρθενογέννησής τους... κομίζοντας προσωπεία σαγηνευτικά και ποιητικές νότες που αν μη τι άλλο γητεύουν τραυματισμένες ψυχές...Τόσο άθλιοι...Τόσο λίγοι....
Φυλακισμένοι στις ...ανόσιες ροπές των μολυσμένων ψυχορευμάτων τους....
βολοδέρνουν εν είδει άδικης κατάρας στις γειτονιές τούτου του κόσμου...
λησμονόντας το αδυσώπητο επερχόμενο τέλος τους...Ουδέν άλλο αξίζουν παρά του ανυπόκριτου οίκτου μας... συνυφασμένου με τα αισθήματα αηδίας μας....

ΙΜΑΤΙΑ ΦΑΙΔΡΑ

Γι' αγώνες δίκιου μη μιλάς
ιδέες και θυσίες
κύμβαλα όσα τσαμπουνάς
λίβελοι λοιδορίες
Ιμάτια φαιδρά φοράς
στολίζεις όσα τρίζουν
κάμες οι σκέψεις που κεντάς
σ' ερέβη αρμενίζουν
Ποίησης φέρνεις αφορμές
συγκίνησης καμπάνες
λαλιές εκβάλλεις δολερές
του νού σου σπέρνεις πλάνες
Λέξεις σαθρές σακάτισσες
ατάκτως ερριμμένες
το ψέμα μόνο κράτησες
οι μέρες σου ληγμένες
Πυροτεχνήματα σκορπάς
να εντυπωσιάζεις
δεν έχεις σήμαντρα καρδιάς
άδειες αγάπες στάζεις
Σαν λυσσασμένος αλυχτάς
στα ξέφωτα γρυλίζεις
μάσκες φοράς και καρτεράς
πύργους σε άμμο χτίζεις
Μα εκεί στα βάθη σου ανθεί
περίοπτη σαβούρα
αξιολύπητη μορφή
θλιβή καρικατούρα
Κι αυτό το άμοιρο παιδί
που ζεί στη φυλακή σου
δε βρήκε στάλα θαλπωρή
τό 'πνιξε η ροπή σου
Έτσι πλανιόσουν στη ζωή
πίστεψες θα 'σαι αιώνιος
κάλπικη κίβδηλη μορφή
άρρωστα καταχθόνιος
Μόνο ένα Θάνατο χρωστάς
κοίτα να τον τιμήσεις
σύγκορμος όλος θα ριγάς
όταν θ' αποδημήσεις

28 / 04 / 2014
( Vg Gv )