Όσο της ζωής η παγωνιά.......
ανάσες θ' ανταμώνει φίλων .......
τόσο θα εξαύλώνεται......
έτσι που αδύναμη θα νοιώθει......
.....ακέραια ας μένει η ψυχή μας.......(Vg Gv)
Φεύγει και χάνεται η ζωή.......
Σαΐτα στον αέρα........
του Χάρου είναι η προσμονή...........
που στήνει την βεγγέρα.......
Μαθαίνεις ύποπτα να κλαις.......
Χάσκουν κενά εντός σου........
Ντρέπεσαι μα ποτέ δε λές........
το μαύρο βάσανό σου........
Η γύμνια σ' έντυσε θα δεις........
όταν θα καταρρεύσεις.........
Μετάνοια θα ζητάς να πιείς.......
Βαρκούλα για να πλεύσεις........
Ταξίδια οι μέρες και περνούν........
Στερεύουν οι στιγμές σου........
Βέρες οι ενοχές που ηχούν........
τύμπανα οι ντροπές σου........
Μάθε ν' ανοίγεις αγκαλιά.........
σαν αετός στα ύψη.........
Μη στέκεσαι στην καταχνιά........
θα σε αδράξει η θλίψη..........
Κι αν σφαίρα κάποτε σε βρει........
να μη βαρυγκομίσεις..........
Ακέραια να 'χεις τη ψυχή.........
Για άλλους να δακρύσεις..........
4/10/2012
(Vg Gv)
Χάσκουν κενά εντός σου........
Ντρέπεσαι μα ποτέ δε λές........
το μαύρο βάσανό σου........
Η γύμνια σ' έντυσε θα δεις........
όταν θα καταρρεύσεις.........
Μετάνοια θα ζητάς να πιείς.......
Βαρκούλα για να πλεύσεις........
Ταξίδια οι μέρες και περνούν........
Στερεύουν οι στιγμές σου........
Βέρες οι ενοχές που ηχούν........
τύμπανα οι ντροπές σου........
Μάθε ν' ανοίγεις αγκαλιά.........
σαν αετός στα ύψη.........
Μη στέκεσαι στην καταχνιά........
θα σε αδράξει η θλίψη..........
Κι αν σφαίρα κάποτε σε βρει........
να μη βαρυγκομίσεις..........
Ακέραια να 'χεις τη ψυχή.........
Για άλλους να δακρύσεις..........
4/10/2012
(Vg Gv)
