Τα φώτα χαμηλώσανε......
Δεν κελαηδούν αηδόνια πιά.......
Πέρδικες δεν λαλούνε........
Λουλούδια δεν ανθίζουνε..........
Νερά δεν κελαρύζουν......
Καμπάνες πένθιμα ηχούν.......
Θανάτους μαρτυράνε......
Κάποιοι σηκώνανε Σταυρούς.......
σε Γολγαθάδες μυστικούς......
Είχε τελειώσει ο Δείπνος.......
Μα είπες πως δεν είδες.......
Του πόνου λούφαξε η λαλιά........
κι εγένη ησυχία........
Τότε οι χαρές ξεστράτισαν......
Έτσι ξεγελαστήκαν.......
Χίλιους βαλθήκανε χορούς......
παλληκαριάς να στήσουν.....
Και μαζευτήκαν γειτονιές........
Είχαν πανώριες φορεσιές........
Μεταξωτά πλουμίδια.........
Μόνο καρφιά δεν είχανε......
αφού σ' είχαν καρφώσει..........
Μα 'ταν της Λευτεριάς Σταυρός.......
και τώρα ανησυχούνε..........
Μιας και δεν πέθανε ποτέ.....
το δάκρυ που κυλούσε............
Είναι οι καιροί μας φυλακές......
που όνειρα στενάζουν........
Μα σαν ξεσπάσουν οι οργές.......
αίμα κι αλήθειες στάζουν
Δώστε στις αντοχές φτερά.....
να πάνε σ' άλλα ύψη........
Η μοίρα σας θα καρτερά......
τ' όνειρο ν' ανανήψει.......
6/10/2012
(Vg Gv)
