'' Κι αν είναι οι στράτες σου σαθρές αγκάθια που χαράζουν
να 'χεις ψυχής απαντοχές σε τέλματα που βράζουν
μα η εγκατάλειψη γυαλί σαν ήλος σε καρφώνει
πόσο ν' αντέξει μια ζωή το ψέμα που σκοτώνει''
( Vg Gv )
ΤΕΛΟΥΣ ΔΕΙΝΟΙ ΤΡΙΓΜΟΙ
Σαν νότα που ξεστράτισε
από το ''σι'' στο ''ντο''
κι έγινε φάλτσο η χαρά
στον κήπο της αγάπης
σαν πλοίο που γαντζώθηκε
σε ύφαλων παγίδες
και σαν βαγόνι που βογκά
σ' οξειδωμένες ράγες
είναι οι ώρες οι θλιβές στης μοναξιάς τις στράτες
εκεί που κράζει το ''γιατί'' κι η μαχαιριά στις πλάτες
Ντύνεται πόνο η ψυχή
δρολάπια τη μαστίζουν
στις Συμπληγάδες του καημού
ασπαίρουν οι ανάσες
βαλαντωμένη η θωριά
σαλεύει σε θαμπάδες
αναδιφώντας πελιδνές
σελίδες νοτισμένες
μήπως και νιώσει θαλπωρή
σε μυρωμένες λέξεις
εκεί που χάραξες αδρά με τρέμουλο στο χέρι
''θα σ' αγαπώ αιώνια της ζήσης μου λημέρι''
κι έγινε αντάρα η σιωπή αλαλαγμοί ομάδι
τέλους σιμώσαν κραδασμοί δρεπανηφόρο χάδι
σβήσανε τ' άστρα τ' ουρανού πορφύρεψε η σελήνη
για το στιλέτο που κρατώ ποιός παίρνει την ευθύνη
23 / 09 / 2014
( Vg Gv )
να 'χεις ψυχής απαντοχές σε τέλματα που βράζουν
μα η εγκατάλειψη γυαλί σαν ήλος σε καρφώνει
πόσο ν' αντέξει μια ζωή το ψέμα που σκοτώνει''
( Vg Gv )
ΤΕΛΟΥΣ ΔΕΙΝΟΙ ΤΡΙΓΜΟΙ
Σαν νότα που ξεστράτισε
από το ''σι'' στο ''ντο''
κι έγινε φάλτσο η χαρά
στον κήπο της αγάπης
σαν πλοίο που γαντζώθηκε
σε ύφαλων παγίδες
και σαν βαγόνι που βογκά
σ' οξειδωμένες ράγες
είναι οι ώρες οι θλιβές στης μοναξιάς τις στράτες
εκεί που κράζει το ''γιατί'' κι η μαχαιριά στις πλάτες
Ντύνεται πόνο η ψυχή
δρολάπια τη μαστίζουν
στις Συμπληγάδες του καημού
ασπαίρουν οι ανάσες
βαλαντωμένη η θωριά
σαλεύει σε θαμπάδες
αναδιφώντας πελιδνές
σελίδες νοτισμένες
μήπως και νιώσει θαλπωρή
σε μυρωμένες λέξεις
εκεί που χάραξες αδρά με τρέμουλο στο χέρι
''θα σ' αγαπώ αιώνια της ζήσης μου λημέρι''
κι έγινε αντάρα η σιωπή αλαλαγμοί ομάδι
τέλους σιμώσαν κραδασμοί δρεπανηφόρο χάδι
σβήσανε τ' άστρα τ' ουρανού πορφύρεψε η σελήνη
για το στιλέτο που κρατώ ποιός παίρνει την ευθύνη
23 / 09 / 2014
( Vg Gv )
