ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΜΕΡΑΚΛΗ

'' Όσα χαμόγελα κι αν έχεις να απλώσεις
στης εγκατάλειψης τη λάμα θα ματώσεις''
   ( Vg Gv )

ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΜΕΡΑΚΛΗ


Το μερακλή μη τον μετράς
στις πίστες που χορεύει
αλλά σε λαίλαπες φωτιάς
σαν θύμησες παλεύει
εκεί π' αστράφτουν με ορμή
του χθες οι καταιγίδες
με μια ψυχή να αιμορραγεί
σε πόνων ναυαρχίδες
χαμόγελο ζωγραφιστό
αδρό στα χείλη πάλλει
μα δάκρυ άγιο φυλαχτό
στα θέμελά του θάλλει
λαιμού καδένα η μοναξιά
στις στράτες που σαλεύει
μες το δισάκι η πεθυμιά
κρυφά την κανακεύει


Αγάπη άχραντη σκορπά
άδολη καλοσύνη
θάλπους απλώνει αγκαλιά
ζώντας μες την οδύνη
την κορακένια μοίρα του
άλαλος νταγιαντίζει
αλάβαστρο η αλμύρα του
στάχτες αναρριπίζει
νύχτες αδιάβατες πικρές
του φεγγαριού παρλάρει
χάδι να νιώσει από σκιές
στου ονείρου το δοξάρι


Και σαν σκιρτά ο έρωτας ριγά συγκλονισμένος
τ' απέθαντα γλυκά φιλιά θρηνεί ξεριζωμένος
φλέγεται και αναπολεί στης αρνησιάς τις ρούγες
της μαχαιριάς η οιμωγή λέξεις δονεί κακούργες

26 / 10 / 2014
( Vg Gv )