ΛΑΒΩΜΑΤΙΑ ΑΓΑΠΗΣ

''Σαν θες γι' αγάπη να μιλάς μη τη βιάζεις άκαρδα
στης λήθης τα οδυνηρά σεντόνια.''
 (Vg Gv )

ΛΑΒΩΜΑΤΙΑ ΑΓΑΠΗΣ


Στη κόλαση αναχωρητής
σ' αγκάθια απουσίας
αναριγούν συθέμελα
ουλές μελαγχολίας
ανασαιμιές σαν ωρυγές
στης φυλακής το θόλο
σταλάζουν οι θωριές ''γιατί''
ντυμένες πόνου σόλο
ξεριζωμένες οι χαρές
κατάδικες σαλεύουν
ναυαγισμένες ομορφιές
πέρατα αγναντεύουν
φιλιά που λησμονήθηκαν
στο σώμα καρφωμένα
χαμόγελα αγαλμάτινα
με τρόμο φασκιωμένα
και στοιχειωμένες αγκαλιές
στου χρόνου το αμπάρι
γλαδιόλες δεν ανθίζουν πια
λύρα χωρίς δοξάρι


Που να κουρνιάσω αθώρητος
σύγκορμος να πλαντάξω
να γείρω το κουφάρι μου
όνειρα να αδράξω
και μια ψυχή κατάδικη
χαροκαμένη αλάνα
που τσαλακώθηκε νωρίς
σ' άδικης μοίρας πλάνα
ποιό βράχο νά 'βρω να σταθώ
γλυκά να μ'αγκαλιάσει
σαν λαλητής ν' ακροφυσώ
κλαρίνο να πλαντάξει
μνήμης σαράκι μη χτυπά
σήμαντρα της οδύνης
μη ξεσπαθώνει η μοναξιά
με ιαχές της δίνης
να 'χω γαλήνη οδηγό
στην ύστατή μου ώρα
σπαράγματα να λειτουργώ
στου μισεμού τη μπόρα


Της άρνης ο αλαλαγμός το ''σ' αγαπώ'' ματώνει
μασάτι αψύ ο χωρισμός λάβα που βράχο λιώνει
άνυδρα χείλη ορφανά ψελλίζουν μοιρολόγια
το ''αχ'' η νότα που σκιρτά στου μόνου τ' αναλόγια

08 / 10 / 2014
( Vg Gv )