Ποιά μέρα φωτεινή.......
θρυμμάτισε το κέλυφος......
και ανεδύθη το γαμψό...........
το δηλητηριώδες δόντι.........
'Κείνο που λούφαζε καλά.......
σε αχυρώνων Θρόνο.........
Το φίδι ήταν που 'σπειρες......
και το επώαζες ζεστά........
σ' αρίφητα χαμόγελα........
με μάσκες του Θανάτου........
Τώρα σιωπή σα να'ν κραυγή.......
Μύθοι να καταρρεύσουν..........
(Vg Gv)
