ΡΗΓΜΑΤΑ

Βιβλίο του καθενός μας η ζωή...με σελίδες που μαρτυράνε πότε χαρές και πότε λύπες...Άλλοτε θάλασσα γαληνεμένη και κάποτε οργίλη με κύματα φονιάδες... να μαστιγώνουν αλύπητα της ψυχής μας τους βράχους...Ροή αναπόφευκτη η επαλληλία ψυχικών διαθέσεων με αρχή και τέλος...Κινήσεις κυκλοειδείς χωρίς αναπαυμό...Μέχρι να φθάσει η ώρα του τριγμού....

ΡΗΓΜΑΤΑ

Σκούζουν οι ώρες πένθιμα
πρελούδιο θανάτου
Πουλί και πέταξε η ζωή
στάχτες σ' ανέμων χέρια
Σκουριάσανε οι αφορμές
βουβάθηκαν τα λόγια
Ποτάμι μαύρου σπαραγμού
ροές αλλοπαρμένες
Πορφυρεμένος Ουρανός
άστρα καθημαγμένα
Άσματα θρήνων γοερά
μοιρολογιών μασάτια
Που βρέθηκε τόση βροχή
στις λίμνες των ματιών μου
Τόσες θλιμμένες Χαραυγές
πως με νεκροφιλήσαν
κι αυτή η τύρβη μες το νού
αγκάθι ακονισμένο
Βρυχάται ο αναστεναγμός
οι θύμησες γογγύζουν
σφαδάζουνε οι αντοχές
γρυλίζουν στα σκοτάδια
Στέκομαι σ' άκρη σιωπηλός
θωριά μαρμαρωμένη
θρο'ί'σματα απόκοσμα
τη σιγαλιά ματώνουν
Μπροστά σε οθόνη οι στιγμές
που φύγαν κι αλαργέψαν
πικρό μ' αφήσανε φιλί
στης αρνησιάς τις ρότες
Έρωτες που ορφάνεψαν
σ' ονείρων τα σφαγεία
Αγάπες που μαράθηκαν
στους δρόμους της απάτης
Απολιθώματα θλιβά
ιδέες και παντιέρες
τραύματα γίναν στους καιρούς
σε ρείθρα αγκυλωθήκαν
Μέσα στα πλήθη η μοναξιά
να ξαποστάσει ψάχνει
κρασί να πιεί της λησμονιάς
σε ίσκιο να πλαγιάσει
Βουρκώνει απόψε το παιδί
σε μιά γωνιά του δρόμου
και ποιός αντέχει να πατά
στα ρήγματα του χρόνου

11 / 02 / 2014
( Vg Gv )