ΑΠΟΘΥΜΙΑ

Ας ανοίξουμε μιά τεράστια αγκαλιά που να αποπνέει ανιδιοτελή και αφτιασίδωτη αγάπη... ακόμη και σε ό,τι πολύ μας έχει πικράνει...Η ζωή μας είναι εξαιρετικά μικρή και τάχιστα φευγαλέα για να την τσακίζουμε στων τραυμάτων μας τα βράχια...Τάχα τι θ' απομείνει μπροστά στον ολετήρα της φθαρτότητας μας...Τα μόνα ανεξίτηλα ίχνη που θα αφήσουμε στης ζωής μας το ταξίδι ...θα είναι αυ...τά που θα μείνουν στις καρδιές των συνανθρώπων μας...

ΑΠΟΘΥΜΙΑ

Λόγχες αστράφτουν αιχμηρές..
του χθές τρίζουν σεφέρια..
ξερνάνε οι ώρες ταραχές..
σφοδρά ξυπνούν αγέρια..
Η μνήμη πάλι αιμορραγεί..
στου νού τα καλντερίμια..
θρηνεί σφαδάζει η πληγή..
ουρλιάζουν τα αγρίμια..
Τραύματα σκούζουνε παλιά..
οι φυλακές ραγίζουν..
προβάλλουνε σαν αρμαθιά..
τα σωθικά τσακίζουν..
Το δάκρυ αιχμηρό υνί..
ρείθρα φωτιάς ανοίγει..
παράπονο πικρολαλεί..
χίλια ανθίζουν ρίγη..
Πως να μερώσω κύματα..
χείμαρρους να γητέψω..
χαρές που γίναν θύματα..
πως να τις γαληνέψω..
Να δρασκελίσω στα βουνά..
ν' απλώσω τη θωριά μου..
σε οριζόντων αγκαλιά..
να μπεί η αποθυμιά μου..
Με της καρδιάς μου την ορμή..
αγάπη να σκορπίσω..
ό,τι με πίκρανε πολύ..
να το γλυκοφιλήσω..
Να ταξιδέψει η ψυχή..
σ' αλαργινή πατρίδα..
γαλήνια και παστρική..
δίχως μίσους κηλίδα..
Γιατί τελειώνει η ζωή..
σήμαντρα αλυχτάνε..
Χάρος κραδαίνει το σπαθί..
κοράκια φτερουγάνε..

12 / 03 / 2014
( Vg Gv )