ΜΝΗΜΗ ΦΑΛΤΣΕΤΑ

Σαν μαραθούνε οι χαρές , στου ονείρου τις διαδρομές ρέουν μυροβολιές τους
( Vg Gv )

ΜΝΗΜΗ ΦΑΛΤΣΕΤΑ


Στη μοναξιά μου
λημεριάζω σιωπηλά
ο ιδρώτας πύρινη βροχή
ρίγη ολόσωμα
βλασταίνουν στο κορμί μου

Μεθώ
σ' αλμύρας αναφιλητά
μεταλαβιές λυτρωτικές
στο φιλιατρό της πίκρας

Απαριθμώ
αρίφνητες πληγές
με ραγισμένα χείλη
μπλάβα απ' τα ψύχη
αδυσώπητων καιρών

Χάσκουν
τραυμάτων βάραθρα
στης σιγαλιάς τους κρότους
ρήγματα ανεπούλωτα
στης μοίρας τα τεφτέρια

Γροικώνται
αντίλαλοι σεισμών
στα σήμαντρα των σπαραγμών
πρελούδια τραυμάτων
Συλλέγω

 θραύσματα ψυχής
σ' αρένες των αλαλαγμών
παλιές μερώνω πίκρες

Λάμνω
σε ονείρων κύματα
με ραγισμένη τη θωριά
μέσα σ' ομίχλης πέπλο

κι αλαργινά μια μορφή
πανέμνοστη μελένια
διάφανο κρίνο μου γελά
στο ξέφωτο της γρίλιας
χέρι απλώνει στοργικό
να με σφιχταγκαλιάσει
παλάμες ολομέταξες
σ' ανέμους καθρεφτίζει
που δικαστήκανε νωρίς
παράπονα να πλέκουν

Ξαναγεννιέμαι έντρομος στης μέρας το κατώφλι
χίλιοι δεινοί κατατρεγμοί από φαλτσέτα μνήμη
χάδια κατάσαρκα φορώ υγρά φιλιά καδένα
και δαχτυλίδι με μπριγιάν του ονείρου μου ραέτι

17 / 12 / 2014
( Vg Gv )