ΑΜΟΛΥΝΤΕΣ ΑΛΑΝΕΣ

'' Πατρίδα αλησμόνητη τα παιδικά σεφέρια ''
( Vg Gv )

Πόσες ακόμη χαραυγές θα βρέχει υποκρισία
θολές ομίχλες χλευασμού θα πλέκουν υστερία
Ποιες γλυκοφόρετες λαλιές δόκανα θ' αρματώνουν
ελπίδες να πυροβολούν χαρές ν' αποτελειώνουν
Δάκρυα χρυσοποίκιλτα πόσα θα ροβολάνε
μοχλοί της εξαπάτησης νυστέρια να κερνάνε
Χαμόγελα αγγελικά ποιες μοίρες τα μοιράζουν
να χαρακώνουν όνειρα σώψυχα να σφαδάζουν
Κάλπικες νόθες ομορφιές πόσες θ' ανθοφορήσουν
στα διάσελα των προσμονών λιθάρια να ραγίσουν
Ποιες λέξεις αλεξίλυπες θάλπος θα σεργιανάνε
μα σαν σιμώνει δειλινό φαλτσέτες θα βροντάνε
Αγάπες πόσες γλαφυρές θα μοιάζουν μ' ευλογία
κρατώντας βόλι αρνησιάς που σπέρνει δυστυχία
Ποια χείλη ερώτων μανικών λαγνεία θα σταλάζουν
ορθώνοντας ξάφνου σιωπή φιλιά να ρημαδιάζουν

Αρχή και τέλος η ζωή ψευδαίσθησης μεθύσι
ερήμου αντικατοπτρισμοί ίσκιος σε κυπαρίσσι
Μόνο παιδιά την χαίρονται σ' αμόλυντες αλάνες
μνήμες που δεν καθαίρονται δεν τις λερώνουν πλάνες
Ρήματα κάλλους σεργιανούν αγκαλιασμένοι φίλοι
αμπέλια που κυοφορούν σεβαστιανό σταφύλι

18 / 06 / 2015
( Vg Gv )