Το σημερινό είναι αφιερωμένο σ' εκείνες τις ψυχές
που αλαργέψαν αιφνίδια και άδικα για τις ρούγες των αγγέλων.
'' Δεν κλείνουν όλες οι ουλές στου χρόνου το αλώνι
κι αν τυλιχτούνε με χαρές το βλέμμα τους βουρκώνει ''
( Vg Gv )
Δόλια ψυχή μου απόκληρη ποια μοίρα σε λακτίζει
κάθε σου ζάλο ανάλαφρο μ' ορφάνια το στολίζει
Χαμπιόλι τα παράπονα μα δάκρυ δεν σταλάζει
μαύρα φορούν τα θέμελα θύμηση σαν τραντάζει
Χείλη κλειστά ερμητικά ξενιτεμένο γέλιο
το μέλλον προίκα ζοφερή ριπές από φραγγέλιο
Χαρές δεν είναι να σταθούν γι' αλλού λοξοδρομούνε
μέρες ριγμένες στην πυρά στάχτες μοιρολογούνε
Οι έρωτες θλιβά πουλιά σε μαραμένα δέντρα
δεν πρόκαμαν να θαρρευτούν τα τύλιξε οχέντρα
Πληγή η κάθε χαραυγή μ' αγέρια λαβωμένα
πίσω από σύννεφα μουχρά ονείρατα σφαγμένα
Πικρολαλούν τα δειλινά πόθοι βαλαντωμένοι
σε βράχους ολοφύρονται καραβοτσακισμένοι
Που ν' ακουμπήσω το κορμί μη το βαρούν δρολάπια
μη το χαράζουν κουρνιαχτοί σε λύπης σκαλοπάτια
Λιθάρια θέλω να γρικώ λαγκάδια ν' αγναντεύω
σε ποταμών μουρμουρητά βλέφαρα να θωπεύω
Πλατάνια να 'χω συντροφιά λούλουδα μυρωμένα
ξόμπλια να υφαίνω του σεβντά κρουσσάτα φιλντισένια
Να χαμηλώσουν τα βουνά στ' αρμύ τους να πλαγιάσω
δίπλα σε αετοφωλιές γαλήνη να μαλάξω
Ευλαβικά να προσκυνώ σ' αλαργινά ξωκλήσια
εκεί που μνήμες σπαρταρούν σ' άλαλα κυπαρίσσια
Και μες τα βάθη της καρδιάς σ' ένα κρυφό περβόλι
ν' ακροθωρώ παιδιού μορφή που κούρσεψε το βόλι
Κύκλους υφαίνει η ζωή τα πάνω κάτω φέρνει
τ' αδράχτι σαν λοξοδρομεί τυφλούς θανάτους σπέρνει
09 / 08 / 2015
( Vg Gv )
που αλαργέψαν αιφνίδια και άδικα για τις ρούγες των αγγέλων.
'' Δεν κλείνουν όλες οι ουλές στου χρόνου το αλώνι
κι αν τυλιχτούνε με χαρές το βλέμμα τους βουρκώνει ''
( Vg Gv )
Δόλια ψυχή μου απόκληρη ποια μοίρα σε λακτίζει
κάθε σου ζάλο ανάλαφρο μ' ορφάνια το στολίζει
Χαμπιόλι τα παράπονα μα δάκρυ δεν σταλάζει
μαύρα φορούν τα θέμελα θύμηση σαν τραντάζει
Χείλη κλειστά ερμητικά ξενιτεμένο γέλιο
το μέλλον προίκα ζοφερή ριπές από φραγγέλιο
Χαρές δεν είναι να σταθούν γι' αλλού λοξοδρομούνε
μέρες ριγμένες στην πυρά στάχτες μοιρολογούνε
Οι έρωτες θλιβά πουλιά σε μαραμένα δέντρα
δεν πρόκαμαν να θαρρευτούν τα τύλιξε οχέντρα
Πληγή η κάθε χαραυγή μ' αγέρια λαβωμένα
πίσω από σύννεφα μουχρά ονείρατα σφαγμένα
Πικρολαλούν τα δειλινά πόθοι βαλαντωμένοι
σε βράχους ολοφύρονται καραβοτσακισμένοι
Που ν' ακουμπήσω το κορμί μη το βαρούν δρολάπια
μη το χαράζουν κουρνιαχτοί σε λύπης σκαλοπάτια
Λιθάρια θέλω να γρικώ λαγκάδια ν' αγναντεύω
σε ποταμών μουρμουρητά βλέφαρα να θωπεύω
Πλατάνια να 'χω συντροφιά λούλουδα μυρωμένα
ξόμπλια να υφαίνω του σεβντά κρουσσάτα φιλντισένια
Να χαμηλώσουν τα βουνά στ' αρμύ τους να πλαγιάσω
δίπλα σε αετοφωλιές γαλήνη να μαλάξω
Ευλαβικά να προσκυνώ σ' αλαργινά ξωκλήσια
εκεί που μνήμες σπαρταρούν σ' άλαλα κυπαρίσσια
Και μες τα βάθη της καρδιάς σ' ένα κρυφό περβόλι
ν' ακροθωρώ παιδιού μορφή που κούρσεψε το βόλι
Κύκλους υφαίνει η ζωή τα πάνω κάτω φέρνει
τ' αδράχτι σαν λοξοδρομεί τυφλούς θανάτους σπέρνει
09 / 08 / 2015
( Vg Gv )
