ΠΙΚΡΑΣ ΑΛΦΑΒΗΤΑΡΙΑ

'' Οι άνθρωποι που βράχους τους λέμε , σφαδάζουν σιωπηλά ,
πίσω από βλέφαρα κλειστά. Τ' ακούς ; ''
  ( Vg Gv )

Αργόσυρτα συλλαβιστά
ψελλίζουν τα λιθάρια
θλιμμένα σαν καμπαναριά
πίκρας αλφαβητάρια
Αναριγούν τη σιγαλιά
μ' αρχέγονα λιμπρέτα
μουρμουτητά κελαρυστά
της μοναξιάς στιλέτα
Εξόριστα σε στείρα Γη
λαίλαπες τ' αγκαλιάζουν
δρολάπια δέρνουν το κορμί
χείλη ξεροσταλιάζουν
Στις φλέβες μαύρη ερημιά
κυλά απελπισμένα
κάθε ρωγμή τους αλυχτά
ρόπτρα αραχνιασμένα
Μοιρολογούν μελωδικά
σε λησμονιάς γεφύρια
στάλα δεν γνώρισαν χαρά
θρύλοι σαν χαρακίρια
Ολημερίς δακρύζουνε
ήλιος δε χαμηλώνει
τα δειλινά ραγίζουνε
βλέμμα που βαλαντώνει
Αβίγλιστα σε ατραπούς
απόκληρα ρημάδια
δε βύζαξαν φιλιών χυμούς
μήτε ερώτων χάδια

Μαράζια πλέκουν στα βουνά σ' απόκρημνες χαράδρες
μα σαν παλάμη τ' ακουμπά γλυκολαλούν σαν χάνδρες
Δυο λέξεις μόνο με στοργή κι αρχίζουν να γελάνε
σ' αγάπης τη μαρμαρυγή ευλαβικά σκιρτάνε
27 / 09 / 2015
( Vg Gv )