Κορμιά που δεν πυρώνονται στου έρωτα τις φλόγες...
λιθάρια είναι σε γκρεμνά άμπελοι δίχως ρόγες
Τους λείπει το υγρό φιλί γλώσσας γλυκά ταλίμια
ροή δαχτύλων σε χορδές να κελαηδούν ταξίμια
Μοιάζουνε σκιάχτρα σε αγρούς άλαλα πετεινάρια
νύχτες αφέγγαρες μουντές ασάλευτα στειλιάρια
Ψυχορραγούνε σε κελιά τ' αμπαρωμένα κάλλη
ερημονήσια άνυδρα δίχως χαράς ντελάλη
Πόθοι ρακένδυτοι γοούν η μοναξιά σουραύλι
ρίγη που μαρμαρώσανε καντήλια δίχως λάδι
Όλη η ζωή τους θλίψης Γη αμάλαγη βαλτώνει
ανέραστα φυλλορροούν μαραγκιασμένοι κλώνοι
Αγκυλωμένα στο μυαλό γραφών σαθρά τερτίπια
φρενάρουν φλέβας σπαραγμό λαβώνουν καρδιοχτύπια
Δεν θέλει ο έρωτας δεσμά ''πρέπει'' και ''μη'' αρνείται
λεύτερος πάντα φτερουγά σε αγκαλιές δονείται
Της φύσης άγια προσταγή φιλήδονα γητεύει
μες στο μεδούλι κατοικεί κοντσέρτο που θεριεύει
23 / 02 / 2016
( Vg Gv )
φρενάρουν φλέβας σπαραγμό λαβώνουν καρδιοχτύπια
Δεν θέλει ο έρωτας δεσμά ''πρέπει'' και ''μη'' αρνείται
λεύτερος πάντα φτερουγά σε αγκαλιές δονείται
Της φύσης άγια προσταγή φιλήδονα γητεύει
μες στο μεδούλι κατοικεί κοντσέρτο που θεριεύει
23 / 02 / 2016
( Vg Gv )
