Ανάλγητα πετροβολούν
με χλεύες τις αλήθειες
μα στέκουν πάντα έκπαγλες
στα βέβηλα ντελάλια κόντρα
Φρενήρεις εραστές της υστερίας
ξεχύνονται να τις κατασπαράξουν
υποταγμένοι σε σειρήνων προσταγές
που ελλοχεύουν σε ψυχές αρρωστημένες
Μ' αυτές δεν αλαφιάζουν σε κατατρεγμούς
Κρωγμούς αλλοφροσύνης μηδέποτε λογιάζουν
Αλώβητες θροούν σ' επάρατης μιζέριας βόλια
και σελαγίζουν άτρωτες σ' ορίζοντες γλαυκούς
Κλωθογυρίζουν οι στιγμές , στα τέρμινα της ζήσης
χαρές και λύπες αδερφές , άλμπουρα οι αισθήσεις
Μα σαν μπατάρει η ψυχή , σε ζήλειας γκρίζους βάλτους
φορά η γλώσσα της καρφί , μ' ερήμου μοιάζει κάκτους
30 / 09 / 2017
( Vg Gv )
