ΣΤΕΡΕΜΕΝΕΣ ΣΤΕΡΝΕΣ

Πίκρας μολπές αντιλαλούν βουρκώνουν καλντερίμια
αλάνες ορφανές θρηνούν καημών κρένουν ταξίμια
Αλαργεμένες αγκαλιές μόνο λυγμοί φυτρώνουν
σε λιθαρένιες περασιές χνάρια παλιά στοιχειώνουν
Οι καφενέδες σκυθρωποί οι συντροφιές ρανίδες
κούτελα μάρτυρες θλιβοί ντελάληδες ρυτίδες
Πλατείες έρημα κορμιά ρούγες μαραγκιασμένες
η εγκατάλειψη θηλιά οι στέρνες στερεμένες
Μαύρα τσεμπέρια στις αυλές με πίκρες κεντημένα
σε ρόπτρα δε σκιρτούν λαλιές παντζούρια σκουριασμένα
Έρωτες δεν φτεροκοπούν σ' αθώα ραβασάκια
μήτε μολπές γλυκολαλούν με γλαφυρά λογάκια
Λάφυρα πορφυρά φιλιά έκπτωτα ξεθωριάζουν
ρίγη που φλόγιζαν κορμιά ασάλευτα φωλιάζουν
Οι θύμησες μαρμαρυγές σε βλέμματα φλογίζουν
περβόλι καρπερό το χθες τώρα αγκάθια τρίζουν
Τέρμινα μαυροφόρετα σέρνουν απελπισίες
λόγια απαρηγόρητα αθροίζουν απουσίες
Το παρελθόν ψυχορραγεί στα κάτεργα του χρόνου
σπαραγματιές εγκυμονεί το ράγισμα του κλώνου
Σφαδάζει το φθαρτό σκαρί ρωγμές το αυλακώνουν
σαν το ξωκλήσι σε κορφή π' αντάρες το πλακώνουν

Πλάνες φοράς δόλια ζωή στιλέτα κανακεύεις
σαν δρόλαπας μια χαραυγή γέλια χαρές κουρσεύεις

05 / 09 / 2017
( Vg Gv )