Τόσες αγάπες μαραμένες
σε καλντερίμια λησμονιάς
κι εσύ με λέξεις μυρωμένες
προβάρεις ρούχα αρνησιάς
Αγνάντευες το ηλιοστράτι
μα καρτερούσες δειλινά
μες στο μυαλό σου ηλακάτη
έγνεφε τη καρτεργαριά
Αλάργευες σαν χελιδόνι
που 'χει χαλάσει τη φωλιά
κάθε φιλί σου μια αγχόνη
έκρυβε πνιγηρή θηλειά
Οι αγκαλιές μηνούσαν λήξη
τη βόλεψη είχες Θεό
στα χάδια σου πλημμύρα στίξη
με ύπουλο θαυμαστικό
Φεύγουν οι ώρες σαν καμιόνια ανέφικτος ο γυρισμός
κανείς δε γλίτωσε το χώμα προίκα σου ο βουβός χαμός
Ψευτιάς αγάπες απαρνήσου ό,τι γεννιέται θα χαθεί
καθάρια κράτα τη ψυχή σου στ' Αχέροντα τη διαδρομή
08 / 08 / 2017
( Vg Gv )