Στοιχειώσαν οι ώρες.......
Οι μέρες λιγοστεύουν.....
Τίποτα πιά δεν είναι υπαρκτό..........
Μόνο το τέλος καρτερώ.........
'Κείνο που ύψωσε ρομφαία............
στου ψεύτη κόσμου τα ωραία........
Ρίζωσε η πληγή στη Γή.........
Πανάρχαια επιταγή............
Θέλει να την καλύψεις..........
Τό ψεύδος της να ζήσεις......
Δώσε στο βλέμμα σου φωτιά..........
να κάψει την αποκοτιά..........
Αυτή που σε κυκλώνει...........
κι αδρά σε μαστιγώνει...........
Κι αν ξάφνου εσύ ξυπνήσεις..........
Πρόσεχε Θεέ μου μη ραγίσεις.........
Δεν την παντρεύτηκες της Γής........
την μαύρη της ορφάνια..........
Ήσουνα πάντα ενδεής.........
Εντεταλμένος γητευτής.........
Ζήσε μεσ' την αφάνεια...........
Να νοιώσεις περηφάνεια...........
Κι ύστερα πάλι να χαθείς..........
Ποτέ σου μη φανερωθείς............
Θα σ' ανταμώσει ο Χάρος.........
όταν ανάψει ο Φάρος...........
22/9/2012
(Vg Gv)
