ΥΠΟΚΡΙΤΕΣ

Η πόλη άδεια.........
Παντού ρημάδια.......

Πίσω απ' τις γρίλιες.......
ματιές λοξές........
Βαριές ανάσες χίλιες.......
τα όνειρα του χθες.......
Πόνος στενάζει.......
Δάκρυ χαράζει.........
Σιωπή μονάχα νεκρική.........
Όλα καθημαγμένα.........
Σε μία σύριγγα κλειστή........
Χρόνια σακατεμένα.........
Τσουβάλι κρέμεται η ζωή........
στου δρόμου τα παγκάκια.........
Δεν λογαριάζει κρύο και βροχή..........
Δεν έχει πιά μεράκια..........
Της κοινωνίας είναι η κραυγή.........
Των Γολγοθάδων μας η Χαραυγή.......
Κι ύστερα μου μιλάς για σωτηρία.........
Δεν έχεις ίχνος ενοχής.........
Εσύ του βίου μου ο Σταυρωτής.........
Θάνατε εσύ αναπνοής.........
Γνωρίζεις να λιμνάζεις.........
Ψέματα μόνο στάζεις..........
Μα θα 'ρθει εκείνη η στιγμή..........
που είχες παρωχημένη..........
Λεπίδα θα 'ναι η ντροπή..........
Απ' την ψυχή βγαλμένη.........

23/9/2012
(Vg Gv)