ΠΑΤΡΙΔΕΣ

Η πρώτη μέρα της νεότευκτης Χρονιάς μας φθάνει στη Δύση της...Φρέσκες και ευωδιαστές ακόμη οι ευχές μας..σαν ταξιδιάρικα πουλιά...αλαργεύουν στης Γής τα πέρατα...Πέμπουν μαντάτα ελπίδας για ευημερία και εξομάλυνση των όσων κακών άφησε πίσω του ο παλιός...Ας έχουμε όμως καλά φυλαγμένο στου νού μας το κελάρι...πως ο Χρόνος είμαστε εμείς οι ίδιοι...Οι δικές μας ζωές έρχονται και φεύγουν...Εκείνος είναι ακλόνητος... και κάθε φορά η δική μας ροή...οι δικοί μας κύκλοι τον ανταμώνουν..Είθε να τιμήσουμε τη ζωή μας ...με της ψυχής μας τα άχραντα αποστάγματα...

ΠΑΤΡΙΔΕΣ

Ξεχνούν οι άνθρωποι
να το θυμάσαι
πάντα στα δύσκολα
μόνος σου θα 'σαι
Γύρω σου λαίλαπες
πόνος οδύνη
γοούν τα σήμαντρα
η ανάσα φθίνει
Χάνεται ο Ορίζοντας
στα πέρα βάθη
Ουλές οι βέρες σου
Σταυρού τα πάθη
Έζησες στ' όνειρο
ήλοι οι φίλοι
το δάκρυ ορφάνεψε
μες το μαντήλι
Κύματα σ' έβγαζαν
σ' ερημονήσια
βράχια σ' αγκάλιαζαν
γέλια φιδίσια
Μα 'ναι η ψυχούλα σου
άφθαρτο κάστρο
τίμια αμόλυντη
Ουράνιο άστρο
Κι όταν θα χάνεσαι
για άλλους τόπους
δεν θα οργίζεσαι
για τους ανθρώπους
Γιατί το έμαθες
καλά το είδες
ταφτάνια ύφαινες
γι' άλλες πατρίδες

01 / 01 / 2014
( Vg Gv )