TΟ ΤΕΛΟΣ

Ας προσφέρουμε στην καθημερινά φθίνουσα ζωή μας...φως από της αλήθειας τον Ήλιο...και αγάπη από τις πηγές των συναισθημάτων μας...Είναι κρίμα να την τραυματίζουμε με μικρές και εφήμερες νοθείες ...που μπορεί να μας προσφέρουν πρόσκαιρα χαρά....μα στο τέλος βουλιάζουμε επώδυνα στα συντρίμμια των χάρτινων πύργων....

TΟ ΤΕΛΟΣ
Κι αν θύελλες φθάνουν στο νου
σεισμοί και καταιγίδες
Την άκρη κοίτα τ' Ουρανού
άλλες θα δεις πατρίδες
Σε πνίγει η πάχνη των καιρών
σεφέρια απελπισίας
Νότες πικρές των στεναγμών
σήμαντρα μιας θυσίας
Πίστεψες είσαι ο διαλεχτός
γόνος φαιάς ουσίας
Μέσα στο νου σου κουρνιαχτός
φτηνής αλαζονείας
Τη μέρα κρύβεις το θεριό
που φώλευσε βαθιά σου
Τη νύχτα παραμιλητό
βγάζεις στην αφεντιά σου
Βάρκα σ' Αχέροντα και πας
τίποτα δεν ορίζεις
Στάχτη η ζωή σου μη ρωτάς
τι τάχα κοσκινίζεις
Όνειρα πλάθεις την Αυγή
εύμορφα τα υφαίνεις
Μα τ' αναμένει η συντριβή
τι δεν καταλαβαίνεις
Λόγια οι ελπίδες σου θαμπά
της χάσης είν' χαμπέρια
Δεν θες να δεις τη συμφορά
λουφάζεις στα τεφτέρια
Ύλη γεννήθηκες φθαρτή
άσε τις ψευδευσθήσεις
Χάρου σιμώνει το σπαθί
αιώνια δεν θα ζήσεις
Σ' άκρη βαδίζεις του γκρεμού
ο Άδης σε προσμένει
Βοούν τα τέλια του καιρού
αλήθεια ακονισμένη
Διάλεξες δρόμους συμφοράς
οξειδωμένες ρότες
Δόλους υφαίνεις και πετάς
σαθρές ανοίγεις πόρτες
Βυζαίνεις νάματα κακού
μάταια αυταπατάσαι
Προτάσσεις ήθος του καλού
δυστυχισμένος θα 'σαι
Άραγε αναρωτήθηκες
ποιός είσαι που πηγαίνεις
Αφέθηκες και σύρθηκες
μάταια επιμένεις
Είναι η ζωή μας δοκιμή
βρέφος που ωριμάζει
Το τέλος είναι η κραυγή
Πατρίδας που φωνάζει

04 / 01 / 2014
( Vg Gv)