ΣΙΩΠΗΣ ΚΑΝΤΗΛΙ

Το σημερινό ταπεινό μου είναι αφιερωμένο σε εκείνα τα πρόσωπα που φύγαν νωρίς από κοντά μας...αφήνοντας πίσω συντρίμμια άνευ επιστροφής....Κατάθεση ψυχής ...κάτι σαν συναξάρι χρέους στη μνήμη τους....


ΣΙΩΠΗΣ ΚΑΝΤΗΛΙ

Κεντήματα μεταξωτά ...
ταφτάνια μυρωμένα
θα πλέξω να 'χεις συντροφιά
εκεί που πας στα ξένα
Δάκρυ θα ρίξω στα κρυφά
τη ζεστασιά του να 'χεις
να μην ακούς τη παγωνιά
το πόνο μου μη μάθεις
Λεπίδες στήσανε χορό
μασάτια οργισμένα
μέσα στα σπλάχνα μου κρατώ
σεφέρια λυπημένα
Έφυγες τόσο βιαστικά
οι χρόνοι σου ήταν λίγοι
τώρα ολούθε ερημιά
πόνος λαλεί και ρίγη
Καντήλι βάζω της σιωπής
θυμίαμα ανάβω
λίγα λογάκια μιάς ευχής
βαθιά τη θλίψη θάβω
Άγγελοι εσείς του Ουρανού
αστέρια ανθισμένα
το πόνο σβήστε του παιδιού
στα χείλη τα θλιμμένα
Κι εσύ Φεγγάρι μου τρανό
θάλασσα της πορφύρας
να λές τραγούδι ηχηρό
στη δόλια του τη μοίρα
Παιδί μου αμάλαγο γλυκό
καρπέ κανακεμένε
στου Γολγοθά μου το σταυρό
κρίνε μου ανθισμένε
Αν νοιώσεις κάτι να κυλά
στου τάφου σου το δώμα
δεν είναι αύρα του νοτιά
μόνο ψυχής μου λιώμα

13/ 01 / 2014
( Vg Gv )