Ήλιος λαγαρός να ανατείλλει στων Οριζόντων σας τα βάθη...στέλνοντας μηνύματα χαρμόσυνα... μέσα σε τούτα τα άθλια ερέβη που μας ρίξανε να ζήσουμε...Και μη πιστέψετε ποτέ στον κατασκευασμένο μύθο...πως τάχα η ελπίδα πεθαίνει τελευταία...Η ελπίδα δεν πεθαίνει ποτέ...Γίνεται λεπίδα και συγκρούεται με τους κολοφώνες του ψεύδους και της υποκρισίας...
ΤΟΥ ΔΙΚΙΟΥ ΛΙΚΝΟ
Ματώνει η Ανατολή...
τις πίκρες ν' αναδεύει
τ' αηδόνι δε γλυκολαλεί
ο σπαραγμός θεριεύει
Τα χώματα νοτίζονται
απ' των ματιών τις άκρες
τα σπλάχνα τραυματίζονται
απ' των καιρών τις νάρκες
Που 'σαι θωριά βουνοκορφών
ποιοί χρόνοι σε ρημάξαν
ποια μοιρολόγια στεναγμών
τις ρίζες σου πλαντάξαν
Κι εσείς ποτάμια της χαράς
αετοί της περηφάνειας
σε ποιά πατρίδα συμφοράς
γίνατε γιοί ορφάνιας
Μόνο μιά λάμψη λικνιστή
στα βάθη ακροφεγγίζει
του δίκιου είναι η μορφή
το αύριο αυγατίζει
ΤΟΥ ΔΙΚΙΟΥ ΛΙΚΝΟ
Ματώνει η Ανατολή...
τις πίκρες ν' αναδεύει
τ' αηδόνι δε γλυκολαλεί
ο σπαραγμός θεριεύει
Τα χώματα νοτίζονται
απ' των ματιών τις άκρες
τα σπλάχνα τραυματίζονται
απ' των καιρών τις νάρκες
Που 'σαι θωριά βουνοκορφών
ποιοί χρόνοι σε ρημάξαν
ποια μοιρολόγια στεναγμών
τις ρίζες σου πλαντάξαν
Κι εσείς ποτάμια της χαράς
αετοί της περηφάνειας
σε ποιά πατρίδα συμφοράς
γίνατε γιοί ορφάνιας
Μόνο μιά λάμψη λικνιστή
στα βάθη ακροφεγγίζει
του δίκιου είναι η μορφή
το αύριο αυγατίζει
28 / 01 / 2014
( Vg Gv )
( Vg Gv )
