Η ζωή γύρω μας ούτε αρχίζει ..μήτε και περατώνεται μέσα στα στεγανά των δικών μας δομών....Ας σκεφτούμε έστω και λίγο... πως πάντα ...πέρα από τους δικούς μας Ορίζοντες ...υπάρχουν και ψυχές ντυμένες με της μοναξιάς τα επώδυνα ιμάτια...Κανένα χαμογελό μας δε θα πέσει στο κενό...σαν γίνει η αιτία να αν...θίσει ακόμη και γιά μιά στιγμή...ένα λησμονημένο λουλούδι....
ΜΟΝΑΞΙΑΣ ΔΑΚΡΥ
Στιλπνό μασάτι η ζωή
γύρω σωρός συντρίμμια
μαρμαρωμένα όνειρα
κουφάρια οι ελπίδες
Βουβά ναυάγια νεκρά
οι απουσίες γδέρνουν
ούτε μιάς λέξης η ηχώ
στο κέλυφος του πόνου
Αθόρυβοι αλαλαγμοί
τα ρίγη γλώσσες λάβας
δε βρήκε αγάπη να ντυθεί
της μοναξιάς το βρέφος
Θλιβά κουρνιάζουν οι σιωπές
σε ραγισμένους δρόμους
φεγγάρια ολοφύρονται
σε πόθων μαρτυρίες
Οι θύμησες μοιρολογούν
ποτέ δε λείπει η λύπη
στης λησμονιάς τα σύνορα
κρέμεται η ψυχή σου
Σαν 'κείνα τα παιδόπουλα
που χάσαν τα παιχνίδια
σαν ραγισμένο σήμαντρο
σ'εωθινούς δακρύων
Λάμπουν πικρά χαμόγελα
στης αρνησιάς τις λέξεις
απολιθώματα οι χαρές
ανθοί μαραζωμένοι
Χολής ποτήρι η χαραυγή
έτσι που τη ματώσαν
με ψέματα την ντύσανε
μα δεν την ομορφύναν
Πόσο ν' αντέξει η βροχή
στα σύννεφα κρυμμένη
πως να μερώσουν δάκρυα
αν χέρια δεν τ' αγγίξουν
22 / 03 / 2014
( Vg Gv )
Στιλπνό μασάτι η ζωή
γύρω σωρός συντρίμμια
μαρμαρωμένα όνειρα
κουφάρια οι ελπίδες
Βουβά ναυάγια νεκρά
οι απουσίες γδέρνουν
ούτε μιάς λέξης η ηχώ
στο κέλυφος του πόνου
Αθόρυβοι αλαλαγμοί
τα ρίγη γλώσσες λάβας
δε βρήκε αγάπη να ντυθεί
της μοναξιάς το βρέφος
Θλιβά κουρνιάζουν οι σιωπές
σε ραγισμένους δρόμους
φεγγάρια ολοφύρονται
σε πόθων μαρτυρίες
Οι θύμησες μοιρολογούν
ποτέ δε λείπει η λύπη
στης λησμονιάς τα σύνορα
κρέμεται η ψυχή σου
Σαν 'κείνα τα παιδόπουλα
που χάσαν τα παιχνίδια
σαν ραγισμένο σήμαντρο
σ'εωθινούς δακρύων
Λάμπουν πικρά χαμόγελα
στης αρνησιάς τις λέξεις
απολιθώματα οι χαρές
ανθοί μαραζωμένοι
Χολής ποτήρι η χαραυγή
έτσι που τη ματώσαν
με ψέματα την ντύσανε
μα δεν την ομορφύναν
Πόσο ν' αντέξει η βροχή
στα σύννεφα κρυμμένη
πως να μερώσουν δάκρυα
αν χέρια δεν τ' αγγίξουν
22 / 03 / 2014
( Vg Gv )
