Η ΑΘΩΟΤΗΤΑ ΣΤΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ

Το σημερινό φτωχικό μου σαφώς είναι αφιερωμένο στα άπλερα κορμάκια ψυχών αθώων τα οποία θάβονται ακούραστα από τα χέρια ενός άνευ τέλους τραγικού πολέμου...


 '' Όσο ο άνθρωπος θα κομπάζει
από την έδρα του κριτή
δίχως προηγούμενα να έχει εξαγνισθεί
στο ποτάμι της αυτογνωσίας του
τόσο η υποκρισία θα θριαμβεύει
κόντρα στις παροπλισμένες αλήθειες''
(Vg Gv )

Η ΑΘΩΟΤΗΤΑ ΣΤΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ

Μέρες πικρές καθημαγμένες
στης ζήσης το πολύβουο περβόλι
ταμπούρλα ηχούν σπαραχτικά
σε κάθε αμφιλύκης φέξη
μνήμες ρουμάνι αδιάβατο
με κλώνους τσακισμένους
η θλίψη πάνσπερμη γοά
θωριές βαλαντωμένες
πουλιά οι χαρές αλάργεψαν
ακριβοθώρητες σ' ανέμων αγκαλιές
δεν ξαποστάζουν σε συντρίμμια
μήτε σε βόμβες βρυχηθμών
που αλύπητα θερίζουν
Σιγούν τα τερετίσματα
σ' ερπυστριών τους κρότους
ο τρόμος σκίζει Ουρανούς
τα άστρα δεν αρνεύουν
απαρασάλευτη πιο 'κει
μοιρολογά η Σελήνη
ασβόλη γύρω πνιγηρή
μαντάτα σέρνει πόνου

Ψυχρό θεριό ο άνθρωπος
ρούχο του η βδελυγμία
Θανάτου εντολέας σαδιστής
λάμπει στο έρεβός του
σμάρια οι ρύποι μέσα του
το μίσος να ξερνάνε
στο όνομα σαθρού Θεού
πόλεμος τ' όνομά του
στέκει αμετανόητος
καγχάζει δίχως οίκτο
σαν κόμπρα γιγαντώνεται
θρήνους να σπείρει χίλιους

Και στα χαλάσματα άλαλες ψυχές παιδιών αθώων
να μαρτυρούν πασίδηλα πολιτισμού τις φρίκες
δίχως υφάδι θαλπωρής μήτε μιας καραμέλας γλύκα

28 / 07 / 2014
( Vg Gv )