ΜΥΘΟΣ ΧΑΛΙΜΑΣ

Το σημερινό φτωχικό μου αφιερώνεται σε χαμαιλεόντων πρακτικές, αγγίζουσες όρια
συνδρόμου, οι οποίες βάλθηκαν να αφαλατώσουν τη ζωή μας, όπως και σε συμπεριφορές στρουθοκαμήλων που εκφράζουν αδήριτα την ηθελημένη άγνοια του επερχόμενου ολέθρου..




ΜΥΘΟΣ ΧΑΛΙΜΑΣ

Ρημάζει ο κόσμος τι θαρρείς ;
τάχα αλληθωρίζεις
λες και δεν είσαι μέρος του
πως ζεις αλαργινά του
μάσκα φαιδρή φοράς και πας
σε δέρνει το ταμάχι
σφυρηλατείς κατεργαριές
δόλου τροχίζεις γλώσσα

Σαν σαλτιμπάγκος θορυβείς
περίοπτος κρετίνος
αδολεσχίας δόρατα
τυφλά εξακοντίζεις
αρμέγεις ψεύδους το μαστό
κλούβια η αφεντιά σου
μα σαν κουρνιάζεις τις νυχτιές
σε βάραθρα πλανιέσαι

Ναυαγισμένος σέρνεσαι
στα βράχια των ντροπών σου
όλβιος στα συντρίμμια σου
κρουνός καχυποψίας
χίλια υφαίνεις πρόσωπα
παραλλαγών τερτίπια
χέλι γλοιώδες που γλιστρά
σουπιά μελανηφόρος

Κάθε σου σκέψη ρυπαρή
υποκρισίας ήλος
δίνες στο νου σου οιμωγές
σε αγκυλώσεις ρέπεις
πομπώδη λόγια σεργιανάς
μα αιδήμονας προβάλλεις
τρίζουν στα βάθη σου συρμοί
κοχλάζουν οι πομπές σου

Ίχνος δεν έχεις τσαγανό
κάλπικος αχυρένιος
σε ξέφωτα ολοφυρμός
στα σκότη μπαγαπόντης
δραπέτης απ' τις συμφορές
παρών σε παρελάσεις
να προσποιείσαι σθεναρά
πολέμαρχο του δίκιου

Πιστεύεις πως εξαπατάς το χρόνο που σπαθίζει
πελώριε μύθε Χαλιμάς το πέπλο σου ραγίζει
δεν την ορίζεις τη ζωή αλλοπαρμένο σκιάχτρο
φαρέτρα είσαι ορφανή σε αργιλώδες κάστρο
σάρκας ασκός δίχως ψυχή το νοσηρό εγώ σου
ρεκάζει και παραληρεί ο φαύλος εαυτός σου
Τι θες λοιπόν και αλυχτάς ; Δεν εντυπωσιάζεις.

23 / 07 /2014
( Vg Gv )