ΘΥΜΗΣΕΣ

Το σημερινό φτωχικό ποιηματάκι μου είναι αφιερωμένο στον σεμνό και ανεκτίμητο
δάσκαλο και ποιητή Vasilis Siouzoulis για την απλόχερη φιλοξενία που μου προσέφερ...ε στη Λάρισα... Με σεβασμό και άπειρη εκτίμηση..

ΘΥΜΗΣΕΣ

Ξέρεις
πονάει η σιωπή
στα ξέφωτα του δρόμου

Λέξεις
αθόρυβες λειψές
στα κάτεργα σφαδάζουν

Ανάσες
βόμβοι πνιγηροί
ακανθοφόρα τέλια

Μνήμες
λιθάρια ασήκωτα
θλίψης μαντατοφόροι

Θωριές
σαν λίμνες σκυθρωπές
αλάργο αρμενίζουν

Λυγμοί
κρυμμένοι σε στοές
οι αγκαλιές απούσες

Ευδαιμονία
δεν σκιρτά
στης προσμονής τα ρείθρα

Χαμόγελα
ρακένδυτα
σε περασιές της λήθης

Χαρές
κουφάρια σε ακτές
γυμνά ερημοκλήσια

Παράπονα
λυσίπονα
μοιρολογιών καμπάνες

Αγάπες
χάδια δανεικά
γητεύτρες κάθε άλγους

Σκιές
ριπές αλκοολικές
διάσελα ταραχίζουν

Φιλιά
ριγμένα σ' όνειρα
χείλη αποξηραμένα

Μετρώ
συντρίμμια και ριγώ
αθροίσματα οδύνης

Μα ξάφνου η ψυχή θροά κορμοστασιά σπαθάτη
το ρούχο βγάζει που φορά κελί θαρρώ το λέγαν
και ροβολάει σ' εύμορφα λιθόστρωτα σοκάκια
Απόκαμε πιά να πονά

01 / 07 / 2014
( Vg Gv )