Ας κρατήσουμε στα βάθη μας αλώβητο κι αμόλυντο εκείνο το παιδί που ποτέ του δεν θέλησε να λερωθεί στις ρυπαρότητες που γεννούν οι ενοχές των κατασταλαγμένων σκέψεών μας.
ΦΑΣΚΙΑ ΑΜΟΛΥΝΤΗ
ΦΑΣΚΙΑ ΑΜΟΛΥΝΤΗ
Λέξεις που μάτωσαν βαθιά
στου χρόνου τη φαλτσέτα
δίχως να στάξουν ένα αχ
άρατες σε βουρκάρια
σήμαντρα στίχοι γοερά
πόθοι αλυσοδεμένοι
πως να συβάσει η ψυχή
γοές ανταριασμένες
Μαρμαρωμένα όνειρα
σε άτεγκτους χειμώνες
κι ένα μου δάκρυ δε κυλά
μη τύχει και το χάσω
άδει στο βλέμμα σπαραγμός
αρόδο σε μουράγιο
σαν το αηδόνι που σιγά
σε πέτρινα κλωνάρια
Είναι που στεφανώθηκε
η μοίρα μου τη θλίψη
κι έβαλε τούλι τον καημό
κρόσσια τα μοιρολόγια
να σέρνομαι στην καταχνιά
θεριά ν' αντιπαλεύω
αυγές κεραυνοφόρητες
φεγγάρια δακρυσμένα
Μόνο ένα Θάνατο χρωστώ
χίλιοι με ροκανίζουν
μα στη ψυχή μου το παιδί
κινεί για τις αλάνες
να ξεσαλώσει ανέμελα
χώματα ν' αναδεύει
ρούχο φορά την ομορφιά
καδένα τη χαρά του
Και σαν το βρίσκουν χαραυγές
βυζαίνει στη φασκιά του
νανούρισμα το σεργιανά
χάδια χρυσοπλεγμένα
αγάπης βρίσκει τη γωνιά
φιλιά που τα ποθούσε
κι αφήνεται σε πέλαγα
με κοχυλιών τραγούδια
28 / 06 / 2014
( Vg Gv )
στου χρόνου τη φαλτσέτα
δίχως να στάξουν ένα αχ
άρατες σε βουρκάρια
σήμαντρα στίχοι γοερά
πόθοι αλυσοδεμένοι
πως να συβάσει η ψυχή
γοές ανταριασμένες
Μαρμαρωμένα όνειρα
σε άτεγκτους χειμώνες
κι ένα μου δάκρυ δε κυλά
μη τύχει και το χάσω
άδει στο βλέμμα σπαραγμός
αρόδο σε μουράγιο
σαν το αηδόνι που σιγά
σε πέτρινα κλωνάρια
Είναι που στεφανώθηκε
η μοίρα μου τη θλίψη
κι έβαλε τούλι τον καημό
κρόσσια τα μοιρολόγια
να σέρνομαι στην καταχνιά
θεριά ν' αντιπαλεύω
αυγές κεραυνοφόρητες
φεγγάρια δακρυσμένα
Μόνο ένα Θάνατο χρωστώ
χίλιοι με ροκανίζουν
μα στη ψυχή μου το παιδί
κινεί για τις αλάνες
να ξεσαλώσει ανέμελα
χώματα ν' αναδεύει
ρούχο φορά την ομορφιά
καδένα τη χαρά του
Και σαν το βρίσκουν χαραυγές
βυζαίνει στη φασκιά του
νανούρισμα το σεργιανά
χάδια χρυσοπλεγμένα
αγάπης βρίσκει τη γωνιά
φιλιά που τα ποθούσε
κι αφήνεται σε πέλαγα
με κοχυλιών τραγούδια
28 / 06 / 2014
( Vg Gv )
