ΚΑΝΤΗΛΙ ΣΗΜΑΝΤΡΟ ΒΟΥΒΟ

Ας ντύσουμε τις στιγμές μας με ανθρωπιά και αγάπη , καλοσύνη και ομορφιά , αθωότητα και χαμόγελα...Θαρρώ πως μόνο έτσι θα γίνει ανώδυνη η μετάβαση στη ζώνη του λυκόφωτος.



ΚΑΝΤΗΛΙ ΣΗΜΑΝΤΡΟ ΒΟΥΒΟ

Φριχτό ναυάγιο η ζωή
άλμπουρα τσακισμένα
στ' αμπάρια έρεβος σιωπή
όνειρα κρεμασμένα
Τσαλακωμένες χαραυγές
ιδέες και παντιέρες
σελίδες έντρομες θλιβές
χαροκαμένες μέρες

Χείλη κλειστά ερμητικά
πίκρες χαρές ομάδι
της μοίρας άδηλα γραφτά
βαθύ βουβό πηγάδι
Δρολάπια άναρχες ορδές
αντάρες καταιγίδες
βύζαινε πίκρα σ' αστραπές
ανάλγητες παρτίδες

Αλύγιστη στη διαδρομή
χαλυβδωμένο σθένος
σφυροκοπούσε η συντριβή
τυφλό φιδίσιο μένος
Κουρσάροι βέβηλοι ψυχροί
αλάστορες πανούργοι
σώμα ματώναν και ψυχή
ύπουλοι ραδιούργοι

Αγάπη μόνο παστρική
καρτερικά ποθούσε
καρδιάς μουράγιο να σταθεί
γαλήνη λαχταρούσε
Να ξαποστάσει σ' αγκαλιά
δυό χάδια να φορέσει
να ξεδιψάσει με φιλιά
πόνους ν' αλυσοδέσει

Τώρα σιωπή σαν υλακή
τυλίγει το σκαρί της
σ' ερημική θαμπή ακτή
ακμάζει η παρακμή της
Μ' άλαλα βράχια συντροφιά
γλάρων τη παρηγόρια
κουφάρι μες τη λησμονιά
αλαργινά βαπόρια

Ξενιτεμένη η ομορφιά
στου νού τα καλντερίμια
όλα ριγμένα στη φθορά
σπαραχτικά συντρίμμια
Άγαλμα στέκει αραχνιαστό
βλέμμα βαλαντωμένο
στης λήθης το πικρό στενό
βιολί ξεκουρδισμένο

Μόνο ένα τέλος πεθυμά
λυτρωτικό φιρμάνι
στο μνήμα προίκα να φορά
τιμής σεπτό στεφάνι
Κι ένα καντήλι ταπεινό
στης σιγαλιάς το δώμα
θύμησης σήμαντρο βουβό
να μη ριγά το χώμα

21 /06/ 2014
( Vg Gv )