Θολό μπουκάλι σφαλιστό
ο άνθρωπος στη ζήση
περιεχόμενο βουβό
αμπαρωμένη φύση
Άλλοτε κρύβει αρώματα
σκορπώντας χαρμοσύνη
μα κάποτε δολώματα
πανούργα αγιοσύνη
Άναρχα δολιχοδρομεί
χαμογελάει κλαίει
οι μεταλλάξεις του βροχή
σε λέξεις παραπαίει
Καλύμματα αδιαφανή
των πεθυμιών οι βούργιες
αθόρυβα μυσταγωγεί
μύριες κοχλάζουν φούριες
Απρόβλεπτος σαν αστραπή
θαλασσινό μπουρίνι
στης βόλεψης την φυλακή
ράβει καπατσοσύνη
Θαρρεύεται στα όνειρα
τις χαραυγές ζαρώνει
τα θέλω του παμπόνηρα
ύπουλος σαν λιακόνι
Στρόβιλοι μέσα στο μυαλό
καταλαγή δεν βρίσκουν
ρήσεις χειμάρρων ουρλιαχτό
όπως γεννιούνται θνήσκουν
Χαμόγελα αμήχανα
σε σκυθρωπές πλατείες
βλέμματα πολυμήχανα
θάλλουσες αλχημείες
Κόλαφος κάθε χαραυγή σε βράχους ασπαλάθια
Έρμη ζωή σε καρτερούν του λιναριού τα πάθια
24 / 06 /2016
( Vg Gv )
