Κροτούν οι μνήμες γοερά στου τέλους την αυλαία
Μπροστά σε θέαση νεκρού γυμνώνονται οι μύθοι
Ξάφνου αποκαλύπτεται η προίκα που μας ζώνει
Το χωματένιο μας κορμί σάπιος κορμός φαντάζει
Μανίζουν οι ολοφυρμοί σε πένθους πανδαισίες
Σαν αστραπή το παρελθόν χαμόγελα κουρσεύει
Δάκρυα ρέουν εν χορώ σε τρεχαντήρια Χάρου
Ταχιά θα είμαστε κεριά σ' απρόσιτα ξωκλήσια
Ρόπτρα χαράς δεν θα βροντούν τα γέλια δηωμένα
Στου χρόνου τις διπλοπενιές τάρταρα μας προσμένουν
Κι εσύ μου λες να καρτερώ δικαιοσύνης ήλιο
μα ο ντορός μου με ρυθμό σαλεύει στο αφήλιο
Δεν ποιητεύω μη θαρρείς μήτε λιμάρω λόγια
σε τάφου πλάκα σαν βρεθείς θα σκούξουν μοιρολόγια
30 / 04 / 2017
( Vg Gv )
