Δεν είν' η αγάπη εποχή
ν' ανθίζει να μαραίνει
μήτε της μέρας χαραυγή
δείλι να την προσμένει
Κάλπικα ρούχα δεν φορά
που λιώνουν στα σεφέρια
θάλπους χαρίζει αγκαλιά
χειμώνες καλοκαίρια
Στο σπάραγμα των στεναγμών
το χέρι της απλώνει
μαλάζει δάκρυα λυγμών
τραύματα επουλώνει
Σε κακοτράχαλα δρομιά
γεφύρι το κορμί της
μέσα σ' ερημικά στρατιά
κρουνός η ύπαρξή της
Την χρωματίζουν με σπουδή
γραφιάδες ποιητάδες
το κάλλος της ανθοβολεί
σε όρη και κοιλάδες
Σε γιορτινές αναλαμπές
στολίζουν μαχαλάδες
με καληκέλαδες λαλιές
την κραίνουν λαλητάδες
Κι όταν φαρμακερό κεντρί τα σπλάχνα της ρυπαίνει
ρίχνει ψυχής μαρμαρυγή κόντρα σ' ερέβους χλαίνη
22 / 04 / 2017
( Vg Gv )
